Στην Ισλανδία το πιο… αποκαλυπτικό μουσείο στον κόσμο – Εσείς το γνωρίζατε;

Στην πρωτεύουσα της Ισλανδίας, το Ρέικιαβικ, λειτουργεί το μοναδικό μουσείο… πέους στον κόσμο. Μάλιστα, μια επίσκεψη στο συγκεκριμένο μουσείο είναι must για όποιον τουρίστα βρίσκεται στη χώρα και φυσικά δεν είναι συντηρητικός.

Το Ισλανδικό Φαλλολογικό Μουσείο ξεκίνησε ως έκθεση μιας πενιχρής προσωπικής συλλογής, ενώ αρχικά οι κάτοικοι και τουρίστες απέφευγαν την επίσκεψη σ’ αυτό θεωρώντας τα εκθέματα άσεμνα. Ωστόσο, ο ιδρυτής έπεισε για το πάθος του να συγκεντρώσει δείγματα από είδη θηλαστικών και σταδιακά να αυξήσει τη συλλογή όπως και να μετεγκαταστήσει το μουσείο του σε μεγαλύτερο κτίριο.

Η συλλογή περιλαμβάνει 280 δείγματα από 93 είδη ζώων, συμπεριλαμβανομένων 55 πεών από φάλαινες, 36 από φώκιες και 118 από χερσαία θηλαστικά, όπως αναφέρει η Βικιπαίδεια. Το μουσείο απέκτησε το πρώτο του ανθρώπινο πέος τον Ιούλιο του 2011, ένα από τέσσερα που έχουν υποσχεθεί επίδοξοι δότες. Το μουσείο συνεχίζει να ψάχνει για ένα “νεότερο, μεγαλύτερο και καλύτερο” δείγμα.

Το Ισλανδικό Φαλλολογικό Μουσείο είναι αφιερωμένο στη συλλογή, μελέτη και παρουσίαση πραγματικών φαλλών και όλων των φαλλικών πραγμάτων, όπως αναφέρεται στον ιστότοπο του μουσείου.

Η συλλογή ξεκινά όταν ο ιδρυτής και αρχικός επιμελητής, Sigurður Hjartarson, παίρνει ένα πέος ταύρου ως αστείο από το διδακτικό προσωπικό του, όταν εργαζόταν ως διευθυντής στη μικρή πόλη Akranes. Το να του δώσουν έναν φαλλό, έγινε ένα διαρκές αστείο και καθώς ορισμένοι από τους καθηγητές είχαν καλοκαιρινές δουλειές σε έναν σταθμό φαλαινοθηρίας, ο Sigurður πήρε μερικά ενδιαφέροντα δείγματα και αναπτύχθηκε το ενδιαφέρον για τη συλλογή περισσότερων ειδών θηλαστικών.

Ο Sigurður έχει συγκεντρώσει 13 φαλλικά δείγματα, μερικά από τα οποία προέρχονται από φάλαινες, αλλά έχει σχεδόν τα μισά από τα ισλανδικά χερσαία θηλαστικά. Πιθανώς εκείνη την εποχή αποφάσισε να ολοκληρώσει ολόκληρη την ισλανδική πανίδα θηλαστικών και τα επόμενα χρόνια η συλλογή θα επιταχυνθεί.

Το μουσείο ανοίγει σε έναν μικρό χώρο στο κέντρο του Ρέικιαβικ με 62 δείγματα μαζί με πολλά έργα Tέχνης και καινοτομίες, αλλά ο Sigurður δεν έχει σε καμία περίπτωση τελειώσει και εξακολουθεί να έχει ως στόχο να αποκτήσει ολόκληρη την ισλανδική πανίδα θηλαστικών, συμπεριλαμβανομένου του ανθρώπου που είναι δύσκολο να βρεθεί. Αρχικά οι ντόπιοι διστάζουν να επισκεφθούν το μουσείο, καθώς πολλοί υποθέτουν ότι τα εκθέματα είναι άσεμνα και όχι το μουσείο φαλλών που είναι στην πραγματικότητα.

Το μουσείο μετακομίζει σε μεγαλύτερο εκθεσιακό χώρο στο Húsavík, που συχνά αποκαλείται πρωτεύουσα της παρακολούθησης φαλαινών. Η συλλογή συνεχίζει να μεγαλώνει με την προσθήκη πολλών ξένων θηλαστικών και οι επισκέπτες αυξάνονται σιγά σιγά. Τελικά, η επίσκεψη στο μουσείο είναι επιβεβλημένη για τους τουρίστες που παρακολουθούν φάλαινες και τα ξένα μέσα ενημέρωσης αρχίζουν να του δίνουν προσοχή.

Η πανίδα των ισλανδικών θηλαστικών ολοκληρώνεται όταν ο Sigurður αποκτά επιτέλους ένα ανθρώπινο δείγμα. Ανακοινώνει τη συνταξιοδότησή του και δηλώνει ότι ο γιος του, ο Hjörtur, θα αναλάβει. Στη συνέχεια, ο Hjörtur μεταφέρει το μουσείο πίσω στο Ρέικιαβικ, διπλασιάζοντας και πάλι τον χώρο για την ολοένα αυξανόμενη συλλογή, και εκσυγχρονίζει την παρουσίαση. Τα επόμενα χρόνια ο αριθμός των επισκεπτών αυξάνεται ολοένα και περισσότερο.

Η δημοτικότητα του μουσείου και το μέγεθος των εκθεμάτων ωθούν το μουσείο να μετακομίσει στη σημερινή του θέση στην καρδιά του Ρέικιαβικ, τριπλασιάζοντας σχεδόν το μέγεθος μόνο του εκθεσιακού χώρου και προσθέτοντας ένα ανάλογου τύπου μπιστρό. Η παρουσίαση αναβαθμίζεται με κάθε τρόπο και η αντίδραση των επισκεπτών και των μέσων ενημέρωσης είναι εξαιρετικά θετική.