Πώς οι ηγέτες μπορούν να αναγνωρίσουν μια άλλη πανδημία: τη μοναξιά

Ήμασταν ήδη σε πανδημία όταν μας έπληξε ο COVID: στην πανδημία της μοναξιάς.

Πριν από περισσότερο από ένα χρόνο, το 60% των Αμερικανών ανέφεραν ότι αισθάνονταν μοναξιά, εγκαταλελειμμένοι, ότι δεν τους καταλάβαιναν ή ότι τους έλειπε η συντροφικότητα. Η κατάσταση μόνο χειροτέρεψε.

Καθώς οι εταιρείες προετοιμάζονται για την επιστροφή στην εργασία, η κρίση ψυχικής υγείας των υπαλλήλων τους μεγαλώνει. Οι έρευνες δείχνουν ότι το άγχος και η πίεση επηρεάζουν την παραγωγικότητα και την παραμονή στην εργασία. Η TELUS International αναφέρει ότι το 80% των εργαζομένων θα εξετάσει το ενδεχόμενο

Πώς μπορούν οι εργαζόμενοι και οι διευθυντές να βρουν λύσεις για την εξάντληση και τη μοναξιά ως μέρος της μετάβασής μας στον χώρο εργασίας του μέλλοντος; Οι δίδυμες πανδημίες πλήττουν σκληρά τους εργαζόμενους, αλλά αποτελούν επίσης την ευκαιρία να ξανασκεφτούμε τη δυναμική μεταξύ των ομάδων. Αυτό είναι το μήνυμα δύο νέων βιβλίων πάνω στο θέμα.

«Βρισκόμαστε στην κορυφή μιας επαναφοράς. Πόσο συχνά στη ζωή κάνουμε κάποια αλλαγή;» διερωτάται η Susan McPherson, συγγραφέας του The Lost Art of Connecting: The Gather, Ask, Do Method for Building Meaningful Business Relationships. «Τώρα έχουμε την ικανότητα να προχωρήσουμε γνωρίζοντας πόσο σημαντικές, πόσο ζωτικής σημασίας είναι οι αγκαλιές και η ουσιαστική σε βάθος συνομιλία, το να συγκεντρωνόμαστε σε ομάδες εκτός της οικογένειας. Γνωρίζουμε επίσης τη δύναμη της τεχνολογίας, καλή και κακή. Έχουμε την ευκαιρία να το κάνουμε σωστά».

Η έρευνά της, καθώς και η έρευνα της οικονομολόγου Noreena Hertz, συγγραφέα του The Lonely Century: How to Restore Human Connection in a World That’s Pulling Apart προσπαθεί να βρει κοινό έδαφος και να προσφέρει συγκεκριμένες ιδέες για την καταπολέμηση της μοναξιάς.

Ζητήστε να ακούσετε τους ανθρώπους

Η μετάβαση τους επόμενους μήνες σημαίνει ότι είναι καιρός να σταματήσουμε τις κλήσεις μέσω Zoom. Χρειαζόμαστε το χώρο και το χρόνο για να συνδεθούμε, ίσως ακόμη και αυτοπροσώπως σε ένα παγκάκι πάρκου.

Κάντε την καλοσύνη βασική αξία του χώρου εργασίας

«Οι δεξιότητες που εκτιμούνται στο χώρο εργασίας δεν περιλαμβάνουν απαραίτητα την έγνοια για τους συναδέλφους, το να είναι κάποιος καλός απέναντί τους», λέει η Hertz.

Αυτό πρέπει να αλλάξει. Εξετάστε τα παραδείγματα εταιρειών που μοιράζουν χιλιάδες δολάρια σε χρηματικά έπαθλα για να ανταμείψουν την καλοσύνη στο χώρο εργασίας.

Κάντε τη χαλαρή συνομιλία και πάλι σημαντική

«Πηγαίνετε στο στεγνωτήριο σας και κάντε τη χαλαρή συνηθισμένη κουβέντα, ρωτώντας σοβαρά πώς είναι ο άλλος;» λέει η McPherson. «Υπάρχει κάτι που χρειάζεται η οικογένειά του; Για μένα αυτό σημαίνει σύνδεση».

Γευματίστε παρέα

Οι ερευνητές στο Cornell, σύμφωνα με την Hertz, μελέτησαν τις συνήθειες των πυροσβεστών για περισσότερο από ένα χρόνο. Ανακάλυψαν ότι οι πυροσβεστικοί σταθμοί όπου οι πυροσβέστες γευμάτιζαν μαζί είχαν σημαντικά υψηλότερα επίπεδα ηθικού και ήταν πιο αποτελεσματικοί.

Ρωτήστε για τη μοναξιά

Οι διευθυντές οφείλουν στους ανθρώπους τους, δήλωσαν και οι δύο συγγραφείς, να είναι σαφείς στην μέτρηση της μοναξιάς. Δεν αρκεί να γνωρίζουν ότι αποτελεί πρόβλημα και να δεσμευθούν να το λύσουν μετά την πανδημία. Ειδικά επειδή υπάρχει εδώ και πολύ καιρό.

Η Hertz προτείνει ρητά να ρωτάνε για τη μοναξιά στις έρευνες εργαζομένων. Προσθέτει: «Μείνετε σε επαφή. Όλοι έχουν προβλήματα. Αυτή είναι μια στιγμή για να δείτε τους νεότερους. Είναι ίσοι οι όροι  για όλους μας».

Να είστε ευάλωτοι

Δεν είναι κακό να μοιράζεστε ότι, ως διευθύνων σύμβουλος ή διευθυντής, αισθάνεστε και μόνος.

«Οι συνάδελφοι ζουν με φόβο, ότι «ανοίγονται πάρα πολύ», λέει η McPherson. Η ίδια ανέφερε στους συναδέλφους της ότι έκλαιγε τα βράδια κατά την πανδημία και ότι ήταν πολύ μόνη. «Αυτή η στιγμή είναι μια τέλεια ευκαιρία να μοιραστούμε μερικές από τις προκλήσεις», δήλωσε η McPherson. «Εάν διευθύνετε μια εταιρεία, θα πρέπει να είστε ευάλωτοι».

Οι ανοιχτοί χώροι γραφείων δεν βοηθούν απαραίτητα στην αίσθηση συντροφικότητας

Μια υπάλληλος βρισκόταν εκτός εργασίας για εβδομάδες μετά από μια χειρουργική επέμβαση – και κανείς δεν το παρατήρησε ποτέ. Ο εργοδότης της άλλαζε θέσεις στους υπαλλήλους στα γραφεία, οπότε κανείς δεν ήξερε πού καθόταν αυτή η γυναίκα – και έτσι δεν έλειψε όταν έφυγε. Η Hertz ανησυχεί ότι η εστίαση στη συνεργασία μετά την πανδημία μπορεί να σημαίνει ότι δεν δίνονται στους εργαζόμενους συγκεκριμένες θέσεις.

«Αυτοί οι ανοιχτοί χώροι προορίζονται να μας φέρουν κοντά και στην πράξη, αλλά συμβαίνει το αντίθετο», είπε. Πολλές εταιρείες χρησιμοποιούν περιστασιακές θέσεις εργασίας για όποιον βρίσκεται εκείνη την ώρα στο γραφείο. «Προειδοποιώ για αυτήν την προσέγγιση, δεδομένου ότι γνωρίζουμε πως οι εργαζόμενοι που εργάζονται από απόσταση αισθάνονται ακόμη πιο απομονωμένοι. Θα ήθελα επίσης να προειδοποιήσω για τη μειωμένη φυσική παρουσία στο γραφείο. Πρέπει να καταλάβουμε ότι αυτό έχει κόστος».