Ιωάννα Ασημακοπούλου: Η συμμετοχή της στη σειρά Το Σόι Σου και η συνεργασία με τον Πέτρο Φiλιππίδη

Για πέντε χρόνια ξυπνούσε κάθε πρωί και καλούνταν να ενσαρκώσει τον ρόλο της Αντωνίας στην επιτυχημένη σειρά του Alpha Το Σόι Σου. Mπορεί η καθημερινότητα, τα βιώματα και τα στοιχεία του χαρακτήρα της Ιωάννας να διαφέρουν από αυτά της τηλεοπτικής συζύγου του Αλέξανδρου Μπουρδούμη, ωστόσο η ίδια παραδέχεται ότι «Αυτό τον ρόλο τον αγάπησα και θα τον έχω πάντα μέσα στην ψυχή μου».

Δεν ήταν λίγες οι φορές που ήρθε σε επαφή με γυναίκες που ταυτίζονταν με την Αντωνία και τα προβλήματα που αντιμετώπιζε με την τηλεοπτική

της πεθερά, Μίρκα Παπακωνσταντίνου. «Προσωπικά δεν έχω βιώσει τέτοια προβλήματα στη ζωή μου και δεν τα είχα ακούσει ούτε καν από φίλους μου. Στην αρχή πίστευα ότι οι σκηνές ήταν λίγο υπερβολικές σε σχέση με την πραγματικότητα, λόγω κωμωδίας. Λαμβάνοντας όμως όλα αυτά τα μηνύματα στα social media συνειδητοποίησα ότι υπάρχουν πολλές γυναίκες σαν την Αντωνία. Μου έγραφαν “Τι θα γίνει με την πεθερά; Κι εγώ τα ίδια τραβάω”, μου έλεγαν τις ιστορίες τους και τους απαντούσα “Δεν ξέρω πώς να σας βοηθήσω”» λέει γελώντας. «Αυτό γίνεται εδώ και πέντε χρόνια. Συμπάσχω με αυτές τις γυναίκες και προσπαθώ να τους δώσω λίγο κουράγιο».

Την Τρίτη 25 Ιουνίου ολοκληρώνεται η σειρά με την προβολή του τελευταίου επεισοδίου, η Ιωάννα όμως συνεχίζει το δικό της επαγγελματικό ταξίδι συμμετέχοντας στην παράσταση Ο Κατά Φαντασίαν Ασθενής, σε σκηνοθεσία Πέτρου Φιλιππίδη. «Είναι η πρώτη φορά που συνεργαζόμαστε, είναι από τους ανθρώπους που θαυμάζω και χαίρομαι πολύ για αυτή τη συνάντηση. Η πρότασή του με εξέπληξε θετικά και είπα αμέσως το “ναι”. Ξεκινάμε στις 3 Ιουλίου από το Κατράκειο Θέατρο και πάμε περιοδεία σε όλη την Ελλάδα. Τελειώνουμε τον Σεπτέμβριο, με ένα μικρό διάλειμμα στις 15 Αυγούστου. Θα κάνουμε μια παύση για να μαζέψουμε δυνάμεις και θα συνεχίσουμε. Πιστεύω βέβαια ότι η περιοδεία σε τροφοδοτεί με ενέργεια. Όταν κάνεις κάτι που πιστεύεις και αγαπάς, δεν αισθάνεσαι τη σωματική κούραση».

Από μικρή τη χαρακτήριζε το πάθος για ό,τι μπορούσε να εξάψει τη φαντασία της, ενώ ήταν αφοριστικά αδιάφορη απέναντι σε όσα δεν τις κινούσαν το ενδιαφέρον.

«Ήμουν ένα ντροπαλό αλλά ταυτόχρονα αντιδραστικό παιδί. Ήταν σαν να υπήρχε κάτι μέσα μου που δεν είχε εκφραστεί. Αντιδρούσα στους κανόνες, δεν ήμουν πειθαρχημένη. Όταν όμως μπήκα στο θέατρο, τα πράγματα άλλαξαν. Δεν ήταν μια τυχαία επιλογή. Ήθελα να γίνω ηθοποιός από πολύ μικρή. Έβλεπα συχνά με τους γονείς μου τόσο παραστάσεις παιδικού θεάτρου όσο και ενηλίκων. Μπορεί κάποιες φορές να μην καταλάβαινα τι ήθελαν να πουν αλλά έβλεπα την ενέργεια των ηθοποιών και τη διαφορετική υπόστασή τους. Αντιλαμβανόμουν ότι κάτι γίνεται με τους ανθρώπους όταν πατάνε το πόδι τους επί σκηνής. Ήθελα να το ανακαλύψω και το έλεγα. Φανταζόμουν πώς θα είναι οι σπουδές, το διάβασμα, η εκτέλεση ενός ρόλου. Ήταν κάτι που το δούλευα μέσα μου και χρόνο με τον χρόνο το έχτιζα, ώσπου πήρα την απόφαση και είπα ότι “Αυτό θέλω να κάνω”. Ήμουν συγκεκριμένη εξαρχής και δεν λοξοδρόμησα, ήθελα μόνο αυτό και ήμουν απόλυτη» δηλώνει και συνεχίζει: «Οι γονείς μου ήταν δίπλα μου σε όλη αυτή τη διαδικασία, είχαν βέβαια πάντα το άγχος να σπουδάσω και κάτι άλλο, αλλά εγώ δεν μπορούσα να εστιάσω αλλού. Ακόμα και αν προσπαθούσα, δεν θα κατάφερνα να συγκεντρωθώ σε κάτι διαφορετικό. Για να καταλάβεις, από μικρή οι δάσκαλοι έλεγαν στους γονείς μου “Όταν στην Ιωάννα αρέσει κάτι δίνεται με όλο της το είναι, όταν δεν την αρέσει είναι απόλυτη, αδιάφορη και δεν προσέχει καθόλου”. Αυτό είναι ένα χαρακτηριστικό μου».

Φωτογραφία: Όλγα Τζίμου

Διαβάστε ολόκληρη τη συνέντευξη στο People που κυκλοφορεί μαζί με το Έθνος της Κυριακής.