Γιάννης Αντετοκούνμπο: Μία από τις πρώτες συνεντεύξεις του ως παίκτης του ΝΒΑ στον Βασίλη Σκουντή

Γιάννης Αντετοκούνμπο: Ένα παιδί μετράει τα άστρα του NBA

Στο μυθιστόρημα του Μενέλαου Λουντέμη είναι ο Μέλιος το παιδί που μετρά τα άστρα αλλά στην ανατρεπτική και τόσο απροσδόκητη ιστορία του μπάσκετ λέγεται Γιάννης Αντετοκούνμπο και εδώ και πέντε μήνες μετράει τα αστέρια, τα οποία λαμπυρίζουν γύρω του στο γαλαξία του NBA!

Τα μετράει σωστά και όχι μόνο δεν τυφλώνεται από τη λάμψη τους, αλλά δημιουργεί κιόλας το δικό του αστερισμό!

Πλέον ο ηλικίας 19 ετών και τριών μηνών «Greek Freak», όπως τον αποκάλεσαν από την πρώτη στιγμή που τον αντίκρισαν

σαν ξωτικό μπροστά τους οι Αμερικανοί, ζει το όνειρό του, χωρίς να φοβάται πως θα ξυπνήσει ένα πρωί και θα προσγειωθεί στη ζοφερή πραγματικότητα. Την έζησε, άλλωστε, αυτή στο υπόγειο διαμέρισμα των Σεπολίων και ως πλανόδιος στις πλατείες του κέντρου της Αθήνας. Τον συναντήσαμε
στο Μιλγουόκι, όπου διαμένει πλέον μόνιμα μαζί με την οικογένειά του.

Εδώ το καταλαβαίνω εγώ, που σε ακολουθώ λίγες ώρες στο Μιλγουόκι, ότι ζεις ένα υπέροχο όνειρο, πόσο μάλλον εσύ…

Να σου πω κάτι; Ξέρω και το διαπιστώνω καθημερινά ότι τόσο εδώ όσο και στην Ελλάδα όλοι ασχολούνται μαζί μου και είμαι περιζήτητος για συνεντεύξεις και εκδηλώσεις. Μαθαίνω, όμως, καθημερινά να διαχειρίζομαι όλη αυτή την καινούρια κατάσταση, κυρίως τη δημοσιότητα. Δεν ξέρω αν θα κάνω πολλούς φίλους εδώ, αλλά πρέπει να φέρομαι ευγενικά σε όλους, διότι είναι μέρος της δουλειάς μου.

Όλοι στην ομάδα των Milwaukee Bucks εκφράζουν την κατάπληξή τους για τον υψηλό δείκτη νοημοσύνης σου και για το πόσο γρήγορα και ανώδυνα προσαρμόστηκες. Μεταξύ μας, δεν είναι και πολύ λογικό να βρεθείς ξαφνικά από το Φιλαθλητικό Ζωγράφου και την Α2 στο ΝΒΑ, ανάμεσα στους καλύτερους παίκτες του κόσμου…

Οι προπονητές εμπιστεύονται το μπασκετικό ΙQ μου κι αυτό με τιμά πολύ, αλλά κυρίως με βοηθάει να μπορώ να είμαι ανταγωνιστικός απέναντι στα «θηρία» και να διαχειρίζομαι την καινούρια ζωή μου. Γι’ αυτό νομίζω ότι έχω μείνει ο ίδιος άνθρωπος και για τον ίδιο λόγο δεν ανησυχώ μήπως αλλάξει ο χαρακτήρας μου. Νομίζω ότι την μπασκετική νοημοσύνη και αντίληψη τις είχα εκ γενετής, αλλά με βοήθησε πολύ για να τις αναπτύξω ο Φιλαθλητικός. Όσο για το IQ που χρειάζεται στη ζωή, το απέκτησα στα δύσκολα χρόνια που πέρασα και με την καθημερινή μάχη της επιβίωσης.

Τώρα που έχεις αντιμετωπίσει τον Kevin Durant και μάλιστα μιλήσατε κιόλας και, συν τοις άλλοις, σου έπλεξε το εγκώμιο, πιστεύεις ότι μπορείς να βαδίσεις στα
χνάρια του; 

Σίγουρα ο Durant είναι το πρότυπό μου και χάρηκα πολύ για τα κομπλιμέντα που μου έκανε. Δεν είναι και μικρό πράγμα να βγαίνει ίσως ο καλύτερος παίκτης του κόσμου και να δηλώνει ότι θα πήγαινε μαζί μου ακόμη και στον πόλεμο. Στο περιθώριο του All Star Game στη Νέα Ορλεάνη καθίσαμε δίπλα και άρχισε να μου δίνει διάφορες συμβουλές για το μπάσκετ και τη ζωή. Θα ήθελα πολύ να παίξουμε κάποια στιγμή στην ίδια ομάδα. Για να είμαι ειλικρινής, απ’ όσους παίκτες έχω αντιμετωπίσει, ο Durant και ο Carmelo Anthony μου έχουν κάνει τη μεγαλύτερη εντύπωση.

Και όχι ο LeBron James;

Ο LeBron όχι τόσο, έστω κι αν είναι ο καλύτερος παίκτης του ΝΒΑ αυτή τη στιγμή. Απλώς, την περίοδο που αντιμετωπίσαμε τους Miami Heat ο προπονητής μου δεν με έβαζε πολύ και όταν μπήκα να παίξω, αυτός είχε καθίσει στον πάγκο.

Τελικά σε ποια θέση παίζεις ή σε ποια θέλεις να παίξεις;

Συχνά, κάνω πλάκα στον προπονητή μας, Larry Drew, και του λέω ότι είμαι δυάρι και ότι πρέπει να παίρνω περισσότερα σουτ σε κάθε αγώνα! Μπορώ, όμως, να παίξω σε πολλές θέσεις. Δεν ξέρω αν μπορώ να κάνω καριέρα ως playmaker, αλλά μπορώ να γίνω ένας all around παίκτης, κι αυτός είναι ο στόχος μου και η μεγάλη πρόκληση στην καριέρα μου.

Μπα… Tόσο που ψηλώνεις, σε βλέπω τελικά να «καταντάς» σέντερ!

Δεν θέλω να ψηλώσω άλλο, σου το ορκίζομαι! Είμαι 2,09 μ. και μου φτάνει.
Για τις θέσεις 2-3, αυτό το ύψος είναι μια χαρά.

Έχοντας ανταποκριθεί πια με επιτυχία στο διάστημα της προσαρμογής, σε ποια σημεία χρειάζεται να βελτιώσεις περισσότερο το παιχνίδι σου;

Έχω πολλές αδυναμίες στο σουτ, στο ποστάρισμα και στις τοποθετήσεις μου στην άμυνα. Επίσης, πρέπει να μάθω να αποφεύγω τα εύκολα φάουλ. Οι αντίπαλοί μου είναι πιο δυνατοί και βάζω τα χέρια μου για να μπορώ να τους κρατήσω, με αποτέλεσμα να χρεώνομαι με φάουλ. Αν δυναμώσω, τότε θα βελτιώσω περισσότερο το παιχνίδι μου και θα μπορέσω να γίνω ένας παίκτης επιπέδου All Star. Nα σου πω, όμως, και κάτι άλλο; Δεν βιάζομαι ούτε με κυριεύει το άγχος, διότι από την Α2 και από το Φιλαθλητικό βρέθηκα ουρανοκατέβατος στο ΝΒΑ και αυτό είναι απίστευτο!

Ποια είναι η απόλυτη φαντασίωσή σου σε έναν αγώνα;

Δύο είναι οι φάσεις που φαντασιώ νομαι συχνά: Πρώτα να «σκάσω» μια τάπα, να φύγω στον αιφνιδιασμό κατεβάζοντας την μπάλα και να καρφώσω. Η δεύτερη είναι να λήγει το ματς και να έχω την μπάλα στα χέρια μου, να πετύχω το νικητήριο καλάθι και ενώ όλοι θα έχουν τρελαθεί και θα τρέχουν πάνω μου, εγώ να μείνω ψύχραιμος χωρίς καν να πανηγυρίζω!

Πώς είναι η ζωή στα αποδυτήρια και έξω από το γήπεδο;

Είναι λίγο δύσκολο να βρω τις παρέες που είχα στο Φιλαθλητικό. Εδώ οι περισσότεροι παίκτες προσπαθούν να πάρουν το μεγαλύτερο συμβόλαιο και
να διεκδικήσουν κάποια πράγματα. Στο Φιλαθλητικό ήμασταν μια οικογένεια, δεν είχαμε τίποτα να μοιράσουμε μεταξύ μας, αλλά ούτε και να χάσουμε. Απλώς παίζαμε μπάσκετ, το διασκεδάζαμε και ύστερα βγαίναμε παρέα και κάναμε τις πλάκες μας. Με τον Καμπερίδη, τον Σαλούστρο, τον Γκίκα, τον Ζήβα, ήμασταν μια παρέα φίλων, ενώ εδώ, στο ΝΒΑ, αισθάνεσαι ότι απλώς κάνεις τη δουλειά σου και φεύγεις. Μέσα στο γήπεδο είμαστε ομάδα και φίλοι, αλλά μόλις τελειώνει ο αγώνας ή η προπόνηση, ο καθένας πηγαίνει στο σπίτι του.

Συνήθισες τη ζωή εδώ ή δυσκολεύεσαι ακόμη να προσαρμοστείς;

Το μεγαλύτεροι πρόβλημα αυτή την εποχή είναι το κρύο, γιατί δεν μπορείς να βγεις και να πας κάπου, αλλά πλέον το συνήθισα. Οι ρυθμοί της ζωής είναι τελείως διαφορετικοί απ’ ό,τι στην Αθήνα, όπου τα βρίσκεις όλα εύκολα και δίπλα σου, ενώ εδώ πρέπει να οδηγήσεις. Αν δεν έχεις αυτοκίνητο, δεν μπορείς να κάνεις τίποτε. Το Μιλγουόκι είναι ερημικό και δεν έχει καμία σχέση με την Αθήνα, όπου μπορείς, ας
πούμε, να φύγεις από το σπίτι σου και να πας μια βόλτα στην Ερμού ή να καθίσεις έξω να πιεις έναν καφέ. Ευτυχώς που πριν από λίγες μέρες πήρα δίπλωμα οδήγησης για να μπορώ να κυκλοφορώ μόνος μου και να μη με πηγαινοφέρνουν οι συμπαίκτες μου.

Το πήρες κανονικά το δίπλωμα ή «καθάρισε» η ομάδα;

Τι λες τώρα; Αυτά γίνονται στην Ελλάδα, όχι εδώ! Έκανα ένα λάθος σε μια αριστερή στροφή, δεν βγήκα στη σωστή λωρίδα, μου έκοψαν αμέσως βαθμούς και λίγο έλειψε να με απορρίψουν. Στην Αμερική δεν μπορείς να «λαδώσεις». Ακόμη κι αν κάνεις το λάθος να δώσεις λεφτά, θα σου τα στείλουν πίσω μέσω e-mail!

Ήρθαν και μένουν μαζί σου οι γονείς και τα δύο μικρότερα αδέλφια σου, ενώ στη Νέα Ορλεάνη συναντήθηκες και με τον Θανάση, που παίζει στην D-League. Νιώθεις λιγότερο μόνος;

Πραγματικά έγινα άλλος άνθρωπος μόλις τους αντίκρισα μπροστά μου! Είχα πέντε μήνες να τους δω και μου έλειψαν πάρα πολύ. Μέσα στο 2013, έλειψα με την Εθνική Νέων, ύστερα πήγα στη Νέα Υόρκη για το ντραφτ, στη συνέχεια μετακόμισα στο Μιλγουόκι και όλα αυτά είχαν ως αποτέλεσμα να χαθούμε για λίγο! Ευτυχώς λύθηκαν τα γραφειοκρατικά προβλήματα και τώρα είμαστε πάλι όλοι μαζί και ευτυχισμένοι. Γυρίζω από την προπόνηση ή από τα ταξίδια και καθόμαστε όλοι μαζί
μέσα στο ζεστό σπίτι μας για να φάμε, να δούμε κάποια ταινία, να παίξουμε
μπιλιάρδο και περνάμε υπέροχα. Το σπίτι μου είναι ωραίο, ευρύχωρο, με
ωραία θέα προς τη λίμνη του Μίσιγκαν που τώρα έχει παγώσει. Δεν ήμουν σίγουρος ότι θα προλάβει να έρθει η οικογένειά μου και γι’ αυτό, μόλις τελειώσει η σεζόν, θα ψάξουμε να βρούμε ένα καινούριο.