Έλενα Θωμοπούλου «Με ελκύει η διαφορετικότητα»

Η ομορφιά της δεν είναι το αγαπημένο της θέμα συζήτησης. Προτιμά να μιλά για ταινίες και θεατρικά, τη Marion Cotillard και την Eva Green, που λατρεύει, και να υπερασπίζεται τα θύματα θλιβερών στερεοτύπων. Α, και να κάνει όσο πιο συχνά μπορεί yoga για να καταπολεμά την αρνητική ενέργεια.

Από τον Γιώργο Πράτανο

Τι κι αν είναι ντυμένη casual, τα κεφάλια –αντρικά και γυναικεία– ακολουθούν

τα βήματά της σαν να είναι άνεμος κι εκείνα ανεμοδούρες. Ήταν πραγματικά αστείο να βλέπω την Έλενα Θωμοπούλου να μπαίνει στο café και τους θαμώνες να ρισκάρουν με το αυχενικό. Εκείνη, cool, παραγγέλνει έναν φυσικό χυμό πορτοκάλι και συζητά σαν να έχει απέναντί της τον κολλητό της. Αυτό δεν αλλάζει ούτε όταν πατάω το «Rec» και μοιράζομαι την πρώτη μου σκέψη. «Νόμιζα πως είσαι κάποιου είδους ντίβα… Look but no touch». Εκείνη γελάει. «Δεν είμαι. Ίσως επειδή εμφανισιακά είμαι αποδεκτή να μου μπαίνει μια ταμπέλα που πολλές φορές με κάνει να νιώθω ότι πρέπει να προσπαθήσω διπλά για να αποδείξω ότι έχω μια ανθρώπινη έκφανση. Είμαι άνθρωπος πάνω απ’ όλα, δεν είμαι η εικόνα μου. Δεν θέλω να πουλάω μια εικόνα».

Πότε ήταν η τελευταία φορά που προσπάθησες να αποδείξεις ότι είσαι πιο cool από ό,τι επικοινωνεί η εικόνα σου;

Εμπνέομαι από καλλιτέχνες που πραγματικά έχουν αφήσει τη δική τους παρακαταθήκη και έχουν δώσει μια πολιτισμική νότα στη χώρα μας, έχουν κάνει τεράστια πράγματα. Βλέπω το μεγαλείο σε ανθρώπους που έχουν μια απλότητα. Δεν μου λέει τίποτα αν κάποιος είναι πολύ διάσημος και πουλάει απλά την εικόνα του, δεν εντυπωσιάζομαι. Εντυπωσιάζομαι πραγματικά από ανθρώπους με πνευματικό επίπεδο και καλλιέργεια. Ανθρώπους που έχουν βάλει το λιθαράκι τους για να προβληματιστείς. Σίγουρα η εικόνα είναι όχημα για να σου δώσει μια ευκαιρία να σε γνωρίσει ο άλλος. Ζούμε σε μια εποχή που βασίζεται στην εικόνα και τη γρήγορη πληροφόρηση, αλλά το θέμα είναι να μη μένουμε στην εικόνα, γιατί ούτε αυτή μένει πολύ.

Πώς προέκυψε η υποκριτική;

Μου άρεσε από μικρή ηλικία το θέατρο και συμμετείχα σε θεατρικές ομάδες στο σχολείο μου, αλλά ποτέ δεν τολμούσα μεγαλύτερη έκθεση. Επειδή, λοιπόν, φοβόμουν να ανέβω στη σκηνή, ήθελα με κάποιον τρόπο να ξορκίσω αυτόν τον φόβο. Συνεργαζόμουν με ένα πρακτορείο και έκανα κάποια διαφημιστικά, ενώ συμμετείχα και σε βιντεοκλίπ του σκηνοθέτη και φίλου μου Απόλλωνα Παπαθεοχάρη. Όλα αυτά είχαν μια μορφή υποκριτικής. Άρχισε να μου αρέσει η διαδικασία και σκέφτηκα να ασχοληθώ με τη σκηνοθεσία. Πήγα στο Αμερικάνικο Κολλέγιο και σπούδασα Σενάριο και Σκηνοθεσία. Μου άρεσε η μαγεία του σινεμά, αλλά δεν είχα συνειδητοποιήσει ότι ήθελα να γίνω ηθοποιός. Το κατάλαβα όταν πήγα στην Αγγλία, όπου έκανα μαθήματα υποκριτικής και το απολάμβανα. Σκεφτόμουν ότι ήταν κάτι τολμηρό, γιατί ζεις ζωές άλλων ανθρώπων και ενσαρκώνεις διαφορετικούς χαρακτήρες. Γύρισα, λοιπόν, στην Ελλάδα και πήγα σε δραματική σχολή.

Η σκηνοθεσία ήταν το χαλάκι για να κρύψεις τις υποσυνείδητες επιθυμίες σου;

Ναι. Όταν επέστρεψα στην Ελλάδα και ήμουν στο πρώτο έτος της δραματικής σχολής, έγινε μια τεράστια οντισιόν στο Θέατρο Badminton για ένα έργο-αφιέρωμα στον Μίκη Θεοδωράκη. Ήταν η Καμεράτα, τριάντα ηθοποιοί, μεταξύ αυτών ο Μάινας, ο Λεμπεσόπουλος κ.ά., σε σκηνοθεσία Θέμη Μουμουλίδη. Μια τεράστια παραγωγή. Έγινε, λοιπόν, η οντισιόν για σπουδαστές δραματικών σχολών, με τις συμμετοχές να αγγίζουν τις 3.000. Σκέφτηκα «Θα πάω κι εγώ, δεν χάνω κάτι». Έψαχναν πρόσωπα για δύο ρόλους και με πήραν. Εγώ και μια κοπέλα από το Εθνικό τα καταφέραμε. Ήταν σαν ένα μήνυμα από το σύμπαν ότι έκανα τη σωστή επιλογή. Ήταν τέσσερις οντισιόν. Πέρασα την πρώτη, ακολούθησε δεύτερη και μετά είχαμε αυτοσχεδιασμό.

Είχες κοιμηθεί το προηγούμενο βράδυ;

Δεν είχα προσδοκίες. Πήγα για να το απολαύσω. Όσες φορές κάνω κάτι στη ζωή μου χωρίς να ανυπομονώ για την εξέλιξη, νιώθω ότι μου βγαίνει σε καλό. Όταν το περιμένω και το αποζητώ, δεν συμβαίνει συνήθως το ίδιο.

Πώς ήσουν ως μικρό κορίτσι;

Ήμουν αντιστάρ, ο προστάτης των άλλων. Στο σπίτι δεν συζητούσαμε ποτέ το κομμάτι της ομορφιάς σαν αρετή. Πιο πολύ θυμάμαι τη μητέρα μου να μου μιλάει περί δικαιοσύνης και ευγένειας. Δεν έδινε έμφαση στην ομορφιά. Προσπαθούσε να μου περάσει άλλες αξίες και μου έκανε καλό, γιατί καταλάβαινα ότι ο κάθε άνθρωπος έχει τα δικά του θέματα και βάσει όσων μου έμαθαν οι δικοί μου προσπαθούσα να μην κρίνω κανέναν. Αντιλαμβανόμουν και ήμουν υπέρ της διαφορετικότητας.

Είναι σημαντικό αυτό για μια κοινωνία που κινείται στο αντίθετο ρεύμα…

Όταν κρίνουμε τους άλλους συνεχώς, σημαίνει ότι κάτι μέσα μας δεν λειτουργεί σωστά. Ο κάθένας είναι διαφορετικός, μοναδικός και έχει τη δική του διαδρομή. Ήμουν κι εγώ ευαίσθητη και συναισθηματική, για τον λόγο αυτό είχα μια τάση να πηγαίνω δίπλα στα παιδιά που βιώναν bullying. Έκανα παρέα με όλα τα περιθωριοποιημένα παιδιά. Όταν είσαι παιδί, δεν έχεις κριτική σκέψη και φίλτρα, λειτουργείς ακούγοντας τους γονείς, την τηλεόραση, αυτά που θα σου πει κάποιος. Το ότι ήμουν αποδεκτή από εκείνους που έβαζαν στο περιθώριο κοπέλες που ήταν πιο στρουμπουλές ή παιδιά που είχαν άλλη σεξουαλική ταυτότητα δεν μου άρεσε. Ανέκαθεν με έλκυε η διαφορετικότητα και όχι το συμβατικό.

Μπορείς να μου περιγράψεις ένα τέτοιο περιστατικό;

Είχα έναν συμμαθητή, τον Σωτήρη, που είχε πολλά κιλά και όλοι τον κορόιδευαν. Πολλά κορίτσια και αγόρια μού είχαν προτείνει να καθίσουμε στο ίδιο θρανίο, αλλά εγώ ήθελα να κάτσω με τον Σωτήρη. Σε όλο το δημοτικό καθόμασταν μαζί, ακόμα και στο προαύλιο. Πήγαιναν οι γονείς μου στο σχολείο και τους έλεγαν οι δάσκαλοι «Η κόρη σας δεν είναι πολύ καλά, κάνει παρέα με όλα τα extreme άτομα». Ήθελα να νιώσουν αποδεκτοί και οι αντιστάρ. Δεν μου άρεσαν καθόλου αυτοί που εκμεταλλεύονταν τις αρετές τους, γιατί έβγαζαν κάτι αρνητικό. Ήθελαν να δείχνουν ανώτεροι, κρύβοντας έτσι τα συμπλέγματά τους.

Έτσι όπως το περιγράφεις, πήγες μοιραία και στην υποκριτική.

Για κάποιον λόγο με ελκύουν οι χαρακτήρες με πάθη και ηδονές.

Εσύ πώς πάλεψες με τα δικά σου ζητήματα; Τι προσπαθείς να διορθώσεις στον εαυτό σου αυτόν τον καιρό;

Αυτό που θέλω να εξελίσσω καθημερινά μέσα μου είναι η αγάπη άνευ όρων. Δεν θέλω να είμαι ιδιοτελής στην αγάπη. Είναι λάθος. Ζούμε σε μια εποχή που μας έχουν μάθει ότι όλα είναι ανταλλακτικά. Δεν πρέπει να περιμένουμε να μας φέρονται με τον ίδιο θετικό τρόπο.

Αν δεν γινόσουν ηθοποιός, τι πιστεύεις ότι θα έκανες;

Θα ήθελα να γίνω ψυχολόγος. Φαίνεται, νομίζω. (γέλια) Όλα τα μαθήματα επιλογής που πήρα στο Αμερικάνικο Κολλέγιο ήταν Ψυχολογίας. Μου αρέσει να διαβάζω οτιδήποτε έχει να κάνει με την ψυχανάλυση. Ακόμα και στην παρέα μου, όταν προκύπτει οποιοδήποτε πρόβλημα, εστιάζω στην αιτία του και προσπαθώ μέσω αυτής να το λύσω.

Άρα είσαι εκείνη που οι φίλες μιλούν για τα ερωτικά τους;

Ναι! Έχω και πολλούς κολλητούς, επειδή έχω μεγαλώσει με έναν μεγαλύτερο αδελφό. Έχω συνηθίσει με τα αγόρια. Έχω κολλητό που η φιλία μας μετράει δώδεκα χρόνια.

Θεωρείς ότι το γεγονός πως έχεις πιο πολλούς φίλους άντρες οφείλεται στο ότι είσαι όμορφη;

Όχι. Έχω αρκετές φίλες γυναίκες. Δεν αναιρώ το γεγονός ότι η εμφάνιση παίζει ρόλο, σε κάνει ευρύτερα αποδεκτό, σου δίνει ένα εισιτήριο και περισσότερες ευκαιρίες να επικοινωνήσεις με άλλους ανθρώπους. Ωστόσο, δεν νομίζω ότι η διάρκεια της φιλίας στον χρόνο σχετίζεται με την εμφάνιση. Είναι πιο ουσιαστικά τα πράγματα που μετράνε. Είναι η αλήθεια και η αυθεντικότητα του ανθρώπου. Δυσεύρετα αυτά στις μέρες μας, αλλά το «χτίζεις» με τους φίλους σου σταδιακά.

Προσπάθησες κάποια στιγμή να «τσαλακώσεις» την εμφάνισή σου;

Μέχρι σήμερα όλοι οι ρόλοι μου –με εξαίρεση μια παραγωγή που έκανα εγώ στο θέατρο, το Κεκλεισμένων των Θυρών, του Σαρτρ, που ήταν πιο υπαρξιακό– έχουν, καλώς ή κακώς, μια ωραία εμφάνιση. Πρόκειται, κυρίως για ρόλους πιο δραματικούς. Θα ήθελα, όμως, να κάνω κωμωδία.

Στην προσωπική σου ζωή ακυρώνεις την εξωτερική σου εμφάνιση;

Ειλικρινά, έχω φτάσει σε ένα επίπεδο που νιώθω ότι δεν με νοιάζει τι θα πουν οι άλλοι. Ο καθένας βλέπει αυτό που θέλει να δει. Αν θέλεις να δεις κάτι όμορφο στον Γιώργο, θα δεις κάτι όμορφο και θετικό. Θα αντλήσεις μια θετική αύρα. Αν κάποιος είναι κακεντρεχής, από τον Γιώργο θα αντλήσει κάτι αρνητικό. Όλα έχουν να κάνουν με το πώς είμαστε μέσα μας, για να αποδεχτούμε τους άλλους. Μου αρέσει να είμαι περιποιημένη, αλλά σε ένα λογικό πλαίσιο. Δεν μου αρέσουν οι υπερβολές σε καμία περίπτωση, μόνο αν είναι απαραίτητο για κάποια δουλειά.

Παράλληλα με τις σπουδές σου έκανες κάποιες φωτογραφίσεις;

Ναι, πήγαινα και στο Λονδίνο και έκανα κάποιες δουλειές. Συμμετείχα σε διαφημιστικά σποτ, που είχαν και υποκριτικό κομμάτι. Είμαι ακόμα στο πρακτορείο ΑCE.

Γιατί πήγες σε δραματική σχολή στην Ελλάδα από τη στιγμή που είχες κάνει σπουδές σκηνοθεσίας και υποκριτικής στην Αγγλία;

Δεν είναι κάτι που μετανιώνω, ήθελα πολύ να πάρω και το ελληνικό στοιχείο. Τα πρώτα πέντε χρόνια φοίτησης ήταν σε αμερικάνικο κολλέγιο και μετά στο London Film Academy στην Αγγλία. Είχα μάθει στο δυτικό σύστημα. Όταν ήρθα στην Ελλάδα και πήγα στη δραματική σχολή, έμαθα ποιος είναι ο Γκάτσος, ποιος είναι ο Καζαντζάκης. Θεωρώ ότι διεύρυνα τους ορίζοντές μου σε παγκόσμιο και εγχώριο ρεπερτόριο και, όσον αφορά το θέατρο, σε νεοελληνικό και κλασικό.

Θα μπορούσες να ζήσεις στην Αγγλία, γιατί δεν το έκανες;

Θα μπορούσα. Εκεί με περνούσαν είτε για Ιταλίδα είτε για Σκανδιναβή, ίσως επειδή έχω ανοιχτά χρώματα. Το σκέφτηκα να μείνω… Έκανα μια ελληνογαλλική παραγωγή, και μου πρότειναν να πάω στην Αγγλία για άλλη οντισιόν. Έχω ατζέντη εκεί και θέλω να πάω τον χειμώνα για κάποιες ακροάσεις. Θα ήθελα να αναζητήσω την τύχη μου εκεί σε ταινίες και παραγωγές. Μου έχει γίνει πρόταση και το σκέφτομαι για τον χειμώνα. Μετά την ταινία The Shepherd, με τον Αποστόλη Τότσικα, θα ξεκινήσει μια παραγωγή που λέγεται 731. Υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να προβληθεί στο History Channel και κάποια γυρίσματα θα γίνουν στο Λονδίνο, οπότε είναι ευκαιρία να δραστηριοποιηθώ εκεί.

Αυτό το πρότζεκτ τι είναι;

Πρόκειται για δύο αληθινές ιστορίες στην Ελλάδα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Έχει αναφορές στη Μάχη της Κρήτης και το Ύψωμα 731 στην αλβανική μεθόριο.

Η απόφασή σου να σπουδάσεις σκηνοθεσία, η οντισιόν για το έργο του Θεοδωράκη ή κάτι άλλο σου άνοιξε τον δρόμο για να γίνεις αυτό που είσαι σήμερα;

Νομίζω ότι είναι άθροισμα όλων αυτών των γεγονότων. Τίποτα δεν είναι τυχαίο. Όλα γίνονται για κάποιον λόγο, όσο κλισέ κι αν ακούγεται αυτό. Σίγουρα εκείνη η οντισιόν ήταν πολύ σημαντική, με παρακίνησε να εξερευνήσω το κομμάτι της υποκριτικής. Μου αρέσουν πολύ οι τέχνες, δεν αναιρώ όμως καμία δουλειά. Δηλαδή και με το επιχειρείν, αν το κάνεις σωστά, αφήνεις μια παρακαταθήκη. Είναι μια μορφή τέχνης. Όταν αγαπάς αυτό που κάνεις, δίνεις μαγεία στον ρεαλισμό.

Πέρα από την τέχνη σου, πώς δίνεις μαγεία στον ρεαλισμό της καθημερινότητας;

Με το να κάνω γυμναστική, yoga, διαλογισμό. Έχω βρει έναν μέντορα, που είναι σαν life coach. Έχει ένα χάρισμα και μέσω του διαλογισμού με βοηθάει στην εξέλιξή μου χωρίς να χρησιμοποιώ τόσο το Εγώ. Αυτό δίνει μαγεία στην καθημερινότητά μου. Μπορεί να πηγαίνω μία φορά την εβδομάδα, αλλά είναι τόσο δυνατή που νιώθω έναν ενεργειακό καθαρισμό. Πιστεύω πολύ στην ενέργεια και την αύρα των ανθρώπων. Μου δίνει ώθηση να είμαι καλύτερη τόσο στη δουλειά μου όσο και σε άλλα κομμάτια της καθημερινότητάς μου.

Και πώς αντιδράς όταν ο άνθρωπος που έχεις απέναντί σου δεν έχει καλή ενέργεια;

Το εισπράττω, αλλά δεν επιτρέπω να χαλάσει τη δική μου ενέργεια. Είναι σαν να είσαι στο κέντρο σου και να επιτρέπεις σε κάποιον να σου χαλάσει τη διάθεση. Εγώ δεν το κάνω. Εμείς επιτρέπουμε στους άλλους να μας επηρεάζουν. Ευθυνόμαστε για τη βαρύτητα που δίνουμε στις πράξεις των άλλων.

Ποιοι είναι οι άνθρωποι που σε έχουν επηρεάσει στην καθημερινότητά σου;

Η μητέρα μου. Εκείνη πάντοτε μου έλεγε ότι οι αξίες δεν σχετίζονται με το «έχειν» αλλά με το «είναι». Να είσαι, να μην έχεις.

Πηγή: People