Τραγωδία στο Αιγαίο: Οι ήρωες δεν χρειάζονται μισθό

της Τζένης Αγιανδρίτη

Την υιοθεσία των ανήλικων τέκνων του εκλιπόντος από τη Βουλή ανακοίνωσε άρον-άρον ο πρόεδρός της Νίκος Βούτσης μία ημέρα μετά τον αδόκητο χαμό του ήρωα σμηναγού Γιώργου Μπαλταδώρου, ως έμπρακτη στήριξη στην οικογένειά του. Προφανώς ήθελε να προλάβει την κατακραυγή

Πομπώδεις δηλώσεις, πατριωτικές κορόνες, δακρύβρεχτες αναρτήσεις στα social media, κατηφείς φιγούρες στα τηλεπαράθυρα είναι κάποιες μόνο από τις συνήθεις σε αυτές τις περιπτώσεις

αντιδράσεις πολιτικών εκπροσώπων κάθε κόμματος σε ένα ούτως ή άλλως τραγικό γεγονός όπως ο άδικος χαμός του σμηναγού Γιώργου Μπαλταδώρου που έπεσε εν ώρα καθήκοντος. Η απόφαση της Βουλής να υιοθετήσει τα δύο ανήλικα παιδιά του έως την ενηλικίωσή τους (ή έως τα 25 τους χρόνια εφόσον σπουδάσουν) δίνοντας 18.000 ευρώ τον χρόνο, σίγουρα, είναι «καλά νέα». Τα κακά είναι ότι ο πατέρας τους δεν είναι πια μαζί τους, ούτε θα τα δει να μεγαλώνουν. Δεν πρόλαβε ούτε Πάσχα να κάνει μαζί τους, ούτε καν να τα αποχαιρετήσει.

Ο έμπειρος σμηναγός με τα 12 χρόνια προϋπηρεσίας τη Μεγάλη Τετάρτη απογειώθηκε από την Τανάγρα με προορισμό τη Σκύρο στο πλαίσιο των έκτακτων μέτρων αντιμετώπισης των τουρκικών παραβιάσεων. Την περασμένη Πέμπτη το μεσημέρι έλαβε εντολή για αποστολή αναχαίτισης τουρκικών μαχητικών. Δυστυχώς, δεν κατάφερε να επιστρέψει στη βάση του. Επαθε vertigo λόγω της περιορισμένης ορατότητας; Συνέβη κάποια ξαφνική βλάβη ενώ ήδη πετούσε χαμηλά και δεν πρόλαβε να εκτιναχθεί; Ήταν η κούραση μετά από πολυήμερες αποστολές; Τα ερωτήματα πολλά και ακόμη αναπάντητα, αλλά η ουσία παραμένει.

Ο αξιωματικός της Πολεμικής Αεροπορίας έχασε τη ζωή του κάνοντας το καθήκον του. «Ο μπαμπάς σας ήταν ένας ήρωας», ακούν και θα ακούν στο εξής ο γιος και η κόρη του. «Ηρωα» τον αποκαλεί και το σύνολο της πολιτικής ηγεσίας που θα στηρίξει χήρα και παιδιά μετά θάνατον. Το θέμα όμως είναι τι έκανε όσο ο πιλότος ήταν εν ζωή. Οσο ήταν 24 ώρες το 24ωρο σε κατάσταση συναγερμού, κάθε ημέρα της εβδομάδας, κάθε ημέρα του χρόνου εκτελώντας εντολές υπέρ πίστεως και πατρίδος.

Αυτή που υπηρέτησε με κόστος τη ζωή του, εκείνος που όλοι οι υπόλοιποι τιμούμε μετά θάνατον. Οσο αστεία φαίνεται η σύγκριση μεταξύ των καθηκόντων ενός αξιωματικού της Πολεμικής Αεροπορίας που χειρίζεται αεροσκάφη εκατοντάδων εκατομμυρίων σε αποστολές αναχαιτίσεων ή προετοιμασίας πολέμου και εκείνων ενός μετακλητού υπαλλήλου, άλλο τόσο εξωφρενικά είναι τα συμπεράσματα της σύγκρισης. Η λογική του παραλόγου αποτυπώνεται σε ένα και μόνο παράδειγμα: η Κατερίνα Νοτοπούλου, η προϊσταμένη του Γραφείου του Πρωθυπουργού στη Θεσσαλονίκη, παίρνει βασικό μισθό 1.960 ευρώ. Σε αυτά προστίθεται το επίδομα θέσης ευθύνης, ήτοι άλλα 600 ευρώ. Σύνολο 2.560 ευρώ. Χωρίς να υπολογιστούν οι συνήθεις υπερωρίες και η αποζημίωση που προβλέπεται σε περίπτωση «άσκησης ιδιαίτερων ή σημαντικών καθηκόντων». Ο,τι κι αν σημαίνει ο όρος «ιδιαίτερο ή σημαντικό καθήκον» για μια προϊσταμένη έστω και πρωθυπουργικού γραφείου, σε καμία περίπτωση πάντως δεν είναι τόσο επικίνδυνο για την ίδια της τη ζωή εκτός κι αν κανονίζει τα ραντεβού της μέσα σε F-16 και πιλοτάρει Mirage για να στέλνει γρήγορα φακέλους.

Την ίδια στιγμή ο βασικός μισθός ενός ιπτάμενου με 14 χρόνια υπηρεσίας ανέρχεται περίπου στα 1.400 ευρώ, ποσό στο οποίο αθροίζεται το πτητικό επίδομα (επικινδυνότητας) που κυμαίνεται από 4.000 έως 7.000 ευρώ (για τα μαχητικά), ανάλογα με τις ώρες πτήσης. Το επίδομα δίνεται ανά εξάμηνο και φυσικά φορολογείται, ενώ υφίσταται και άλλες κρατήσεις (ειδική εισφορά αλληλεγγύης, υγειονομικής περίθαλψης, ΕΦΚΑ, Μετοχικό Ταμείο κ.τ.λ.) που κατά μέσο όρο φτάνουν ή ξεπερνούν τις 4.000 ευρώ. Σε κάθε περίπτωση, ο μισθός του δεν ξεπερνάει τις 2.000 ευρώ, κι ας λείπει συνεχώς μακριά από σπίτι και οικογένεια, κι ας κινδυνεύει η ζωή του, κι ας έχει την ευθύνη χειρισμού πανάκριβων αεροσκαφών, η αγορά των οποίων ματώνει τον κρατικό προϋπολογισμό (και τον πολίτη), κι ας είναι συνεχώς σε εγρήγορση και επαγρύπνηση παρά την όποια κούραση και τις συνεχείς μετακινήσεις. Σόρι, αλλά κανείς σώφρων πολίτης δεν μπορεί να βρει έστω έναν λόγο μισθολογικής σύγκλισης μεταξύ μιας γραμματέως που λιμάρει νύχια πάνω απ’ το τηλέφωνο και ενός σμηναγού που αναχαιτίζει τουρκικά μαχητικά - και αυτό φυσικά δεν χρεώνεται μόνο στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝ.ΕΛ., αλλά σε όλες που ανέλαβαν τη διακυβέρνηση αυτής της χώρας από τη Μεταπολίτευση μέχρι σήμερα.

Τα δάκρυα φυσικά τα έχουνε όλες εύκολα πάνω από το μνήμα και η γαλανόλευκη που στέλνεται ως αναμνηστικό δωράκι στις χήρες και τις μανάδες δεν αρκεί για να τα στεγνώσει. Φυσικά κανένας πιλότος μαχητικών αεροσκαφών δεν ξεκινά καριέρα ιπτάμενου με σκοπό την οικονομική αποκατάσταση. Δεν πρόκειται, άλλωστε, για μια καριέρα που μπορεί να κάνει οποιοσδήποτε ακόμα κι αν οι απολαβές ήταν παραπάνω από ικανοποιητικές. Χρειάζεται κάτι παραπάνω από πάθος για τις πτήσεις και την ταχύτητα στους αιθέρες, κάτι παραπάνω από ένα κοινό πατριωτικό αίσθημα. Χρειάζονται βασικά τρέλα και αυταπάρνηση. Και αυτά ή τα έχεις ή δεν τα έχεις. Οπως χρειάζεται και καλή εκπαίδευση, αλλά και στήριξη από το κράτος, που σίγουρα δεν μπορεί να εξαντλείται ούτε με παρηγορητικά «πατ πατ» στην πλάτη, ούτε με επιδόματα... κατόπιν εορτής. Επίσης, το ότι κανείς δεν γίνεται πιλότος Mirage για να εξασφαλιστεί οικονομικά κάθε άλλο παρά σημαίνει ότι δεν τον νοιάζει και το πώς θα βιοποριστεί.

Ούτε ότι δεν πρέπει να δίνονται κίνητρα ώστε να βρει κάποιος και άλλον λόγο πέρα από την τρέλα του για να γίνει μόνιμος αξιωματικός της Πολεμικής Αεροπορίας ή άλλου ένοπλου σώματος. Πολύ περισσότερο όταν αποκαλύπτονται τα όργια μοιρασιάς δημόσιου χρήματος σε κάθε είδους κηφήνα. Ολοι θυμόμαστε την υπόθεση καταβολής 1.000 ευρώ τον μήνα για επίδομα ενοικίου σε πάμπλουτους υπουργούς, όπως όλοι ξέρουμε τι συμβαίνει με τους διορισμούς μετακλητών υπαλλήλων σε πρωθυπουργικά, υπουργικά και βουλευτικά γραφεία, που βολεύονται με παχυλούς μισθούς κάνοντας τσιχλόφουσκες αντί για έργο. Και τώρα, και πριν, και πάντοτε. Και φοβούμαστε και στο μέλλον. Ας πάρουμε ένα ακόμη παράδειγμα για να δούμε τι ισχύει στα κυριλέ υψηλόβαθμα πολιτικά γραφεία, εκεί όπου κατάκοποι απλώνουν τις αρίδες τους οι διορισμένοι «ημέτεροι» - με «κάλτσες όλων των πολιτικών αποχρώσεων», προς αποφυγήν κάθε παρεξήγησης: οι ειδικοί σύμβουλοι των Γενικών Γραμματειών του Πρωθυπουργού και της κυβέρνησης, της Γενικής Γραμματείας Συντονισμού, των λοιπών μελών της κυβέρνησης, υφυπουργών, αναπληρωτών, ειδικών γραμματέων και αποκεντρωμένων διοικήσεων λαμβάνουν ανάλογα με την εκπαίδευσή τους και χωρίς να συνυπολογίζονται υπερωρίες διάφορα έξοδα και επιδόματα, από 1.697 ευρώ (απόφοιτοι ΤΕΙ) μέχρι 2.036 ευρώ μεικτά (με διδακτορικό). Το πρώτο αφορά, ας πούμε, την περίπτωση του Νίκου Καρανίκα, διορισμένου στη θέση του ειδικού συμβούλου στο Γραφείο Στρατηγικού Σχεδιασμού της Γενικής Γραμματείας, αποφοίτου του Τμήματος Τουριστικών Επιχειρήσεων από τα ΤΕΙ.

Ουδέν σχόλιο. Στους δήμους μέχρι 20.000 κατοίκους οι σύμβουλοι παίρνουν από 1.092 έως 1.269 ευρώ, ενώ με κατοίκους πάνω από 100.000 λαμβάνουν από 1.269 μέχρι 1.446 ευρώ. Καθόλου άσχημα αν σκεφτεί κανείς τι ισχύει σήμερα στον ιδιωτικό τομέα όπου για να πάρεις το χιλιάρικο πρέπει, εκτός από αποδεδειγμένα προσόντα, να έχεις μεταφέρει και το ράντζο στο γραφείο. Δεν χρειάζεται να παραθέσει κανείς δεκάδες λίστες για να συμπεράνει κανείς ότι αφενός δεν υπάρχει λογική στην αξιολόγηση στελεχών, αφετέρου οι μόνοι που δεν είναι golden boys του Δημοσίου είναι οι μάχιμοι στρατιωτικοί. Αυτοί που εκτελούν 10 έως 15 διανυκτερεύσεις σε επιφυλακή, χωρίς αποζημίωση και ρεπό την επομένη. Μόλις 15 ευρώ την Κυριακή. Και όχι το Σάββατο. Δεν ξέρω τι γνώμη έχουν γι’ αυτό οι εργαζόμενοι στις ΔΕΚΟ, αλλά τουλάχιστον οι εναερίτες της ΔΕΗ, π.χ., μπορούν να κλείσουν τους δρόμους για να διαμαρτυρηθούν για τα κεκτημένα τους. Οι πιλότοι τι να κάνουν; Να βομβαρδίσουν τη Βουλή; Χμμμ... Καλοί οι χαρακτηρισμοί περί «αετών του Αιγαίου», μόνο που, όπως έχει αποδειχθεί πολλάκις μέχρι σήμερα, τα κοράκια του Δημοσίου είναι αδηφάγα - κι ας παίρνουν ύφος αθώας περιστεράς όταν σηκώνουν το ράμφος από το πτώμα.