Στον αντίποδα της απαιτούμενης οικονομικής πολιτικής η πολιτική της Ευρωζώνης

Στον αντίποδα των συμπερασμάτων της συνδιάσκεψης που διεξήχθη υπό την αιγίδα του ΔΝΤ στις 1-8 Νοεμβρίου 20131 , και στην οποία συμμετείχαν οι γνωστότεροι αμερικανοί οικονομολόγοι,(μεταξύ των οποίων Olivier Blanchard, Larry Summers, Paul Krugman, Ben Bernanke , Kenneth Rogoff κτλ) κινείται η ακολουθούμενη οικονομική πολιτική της ΕΕ υπό την πλήρη κυριαρχία της Γερμανίας.

Τα μέτρα μη συμβατικής νομισματικής πολιτικής θεωρούνται απαραίτητα περισσότερο από ποτέ καθόσον τα ονομαστικά επιτόκια έχουν φθάσει στο μηδέν αδυνατώντας εν τοις πράγμασι να πάνε παρακάτω και να γίνουν αρνητικά.
Χρειάζεται οπωσδήποτε υψηλότερος πληθωρισμός τουλάχιστον κατά δύο μονάδες ώστε τα πραγματικά επιτόκια να καταστούν αρνητικά και να συμβάλλουν στην ανάπτυξη της οικονομίας.

Οπωσδήποτε η Κεντρική Τράπεζα πρέπει να παίζει το ρόλο του ύστατου δανειστή όχι μόνο έναντι του χρηματοπιστωτικού συστήματος αλλά και έναντι των κυβερνήσεων σε περιόδους κρίσεων.

Χρειάζεται με βάση το παραπάνω γρήγορη εκκαθάριση των τραπεζικών ιδρυμάτων και άμεση ανακεφαλαιοποίηση των έτσι ώστε να μπορέσουν να επιτελέσουν το ρόλο τους ως προμηθευτές ρευστότητας της οικονομίας.
Το σύστημα των αναπτυγμένων χωρών της δύσης βρίσκεται σε διαρκή στασιμότητα και επομένως η νομισματική πολιτική αλλά και η δημοσιονομική πολιτική πρέπει να μπουν στη μάχη με όλους τους τρόπους.
Όλα αυτά τα συμπεράσματα και ότι αυτά σημαίνουν είναι οι εχθροί της Γερμανίας και βρίσκονται στην αντίπερα όχθη των απόψεών τους.

Το πρόβλημα της Γερμανίας περιορίζεται μόνο στη λέξη «ανταγωνιστικότητα». Στις 185 σελίδες, της προγραμματικής συμφωνίας με τους Σοσιαλδημοκράτες αναφέρεται η λέξη «ανταγωνιστικότητα» 42 φορές, η Γερμανία πραγματικά θέλει όλοι στον κόσμο να γίνουν πιο ανταγωνιστικοί έναντι όλων.

Αδιαφορεί παντελώς με το γεγονός ότι για τρίτο συνεχή μήνα μειώνεται ο δείκτης προσφοράς χρήματος Μ32. Ότι η πιστωτική επέκταση προς το σύνολο των ευρωπαίων πολιτών (της ευρωζώνης) επίσης μειώνεται το μήνα Οκτώβριο σε σχέση με τον προηγούμενο μήνα.

Υπάρχουν επίσης ειδήσεις για ενοχλητική ενίσχυση των αντιπληθωριστικών πιέσεων στην ευρωζώνη. Παρεμπιπτόντως η ελληνική οικονομία βρίσκεται για όγδοο μήνα σε κατάσταση αντιπληθωρισμού χωρίς να ενδιαφέρεται για αυτό κανείς.

Επίσης όταν η ΕΚΤ θα αρχίσει την επιθεώρηση ποιότητας ενεργητικών, τη συστηματική μελέτη των τραπεζικών ισολογισμών, την οποία θα ακολουθήσουν τον επόμενο χρόνο τα stress tests , είναι βέβαιον ότι θα οδηγήσει στην περαιτέρω μείωση της ρευστότητας δεδομένου ότι η ανακεφαλαιοποίηση τους θα επιχειρηθεί να γίνει από τους ιδιώτες . Τουλάχιστον 100 δισ. ευρώ σε φρέσκα κεφάλαια θα πρέπει να αντλήσουν. Η γερμανική πολιτική ελίτ τάσσεται ακλόνητα ενάντια στις ενέσεις κεφαλαίου από τον μηχανισμό διάσωσης (European Stability Mechanism), παρά μόνο υπό ακραίες καταστάσεις.

Δυστυχώς τα αδιέξοδα στην ευρωζώνη μεγαλώνουν διότι η νέα κυβέρνηση του μεγάλου συνασπισμού , στην οποία είχαν πολλοί εναποθέσει κάποιες ελπίδες ,δεν έκανε βήμα από τις απόψεις της Μέρκελ για όλα αυτά τα ζητήματα. Αν λοιπόν η πολιτική τάξη αντιλαμβάνεται με αυτόν τον τρόπο τις εξελίξεις ποιος θα μπορέσει να της αλλάξει απόψεις;