Σε τι αφορά πραγματικά, ο εμπορικός πόλεμος που ξεκίνησε ο Τραμπ;

Καθώς ο εμπορικός πόλεμος μεταξύ των Η.Π.Α. και της Κίνας κλιμακώνεται, με τον πρόεδρο Donald Trump να επιβάλλει δασμούς στις κινεζικές εισαγωγές αξίας 34 δισεκατομμυρίων δολαρίων, οι δύο πλευρές προσπαθούν να εμφανιστούν ως θύματα ενός ανυποχώρητου, μονομερούς αντιπάλου. Και οι δύο είναι λάθος: Αυτή η διαμάχη αφορά σε κάτι πολύ μεγαλύτερο.

Για πολλά χρόνια, η αμερικανική εξωτερική πολιτική υιοθέτησε μια αρκετά ισχυρή στάση υποστήριξης της διεθνούς ένταξης της Κίνας. Οι Η.Π.Α. ήταν βασικός υποστηρικτής

της προσχώρησης της Κίνας στον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου και δεν έλαβαν άμεσες δράσεις πολιτικής ως απάντηση στην μακρόχρονη χειραγώγηση του γιουάν. Η Ουάσιγκτον υποστήριξε την ανάπτυξη της Κίνας και προσπάθησε να την ενσωματώσει στο ευρύτερο διεθνές σύστημα, παρά τις καταχρηστικές συμπεριφορές της Κίνας σε τομείς όπως η πνευματική ιδιοκτησία.

Ο στόχος της Αμερικής ήταν να αποφεύγεται η σύγκρουση, η Κίνα να μεταρρυθμίζεται και να ανοίγει την οικονομία της, αλλά και να την αφομοιώνει σε ένα σύστημα που βασίζεται σε ανοικτές αγορές και φιλελεύθερες αξίες. Το πρόβλημα ήταν ότι η Κίνα δεν δέχτηκε ποτέ αυτό το σύστημα.

Ο καθηγητής του Πρίνστον, Aaron Friedberg, περιέγραψε πρόσφατα τη σύγκρουση αυτή:

Η στρατηγική της Αμερικής για την αντιμετώπιση της Κίνας μετά το Ψυχρό Πόλεμο είχε τις ρίζες της στις επικρατούσες φιλελεύθερες ιδέες για τις σχέσεις μεταξύ εμπορίου, οικονομικής ανάπτυξης και δημοκρατίας και πίστη στην υποτιθέμενη οικουμενικότητα και ακαταμάχητη δύναμη της ανθρώπινης επιθυμίας για ελευθερία. Η στρατηγική που ακολουθούσαν οι ηγέτες της Κίνας, από την άλλη πλευρά, ήταν και εξακολουθεί να παρακινείται, πρωτίστως, από τη δέσμευσή τους να διατηρήσουν το μονοπώλιο του κινεζικού Κομμουνιστικού Κόμματος στην εγχώρια πολιτική εξουσία.

Μια ταχέως αναπτυσσόμενη Κίνα που σέβεται τους φιλελεύθερους κανόνες και γενικότερα τους κανόνες θα ήταν ευπρόσδεκτη. Η Ευρώπη, οι Η.Π.Α. και η Ιαπωνία έχουν πάρει μέρος σε μακροχρόνιες διαμάχες μεταξύ τους, αλλά μοιράζονται επίσης την κατανόηση των κανόνων και το ασυμβίβαστο όραμα για πιο ανοικτές αγορές. Η Κίνα δεν ενδιαφέρεται για αυτό το όραμα. Στην πραγματικότητα, εκφράζει μερικές φορές περιφρόνηση γι 'αυτό. Αυτό είναι το θεμελιώδες ζήτημα που χωρίζει τις δύο χώρες.