Καραμούζης: Οι ελληνικές τράπεζες διατηρούν από τους υψηλότερους δείκτες κεφαλαιακής επάρκειας στην Ευρώπη

Οι ελληνικές τράπεζες έχουν διαμορφώσει μια σύγχρονη εταιρική διακυβέρνηση και διατηρούν υψηλούς βασικούς δείκτες κεφαλαιακής επάρκειας, από τους υψηλότερους στην Ευρωζώνη, ανέφερε ο πρόεδρος της ΕΕΤ Νικολάος Καραμούζης μιλώντας σε εκδήλωση του Ελληνογερμανικού Επιμελητηρίου με θέμα «Η Επανεκκίνηση της Ελληνικής Οικονομίας Επενδύσεις - Καινοτομία - Ανάπτυξη».

Όπως τόνισε, οι ελληνικές τράπεζες

βελτιώνουν τις συνθήκες ρευστότητας και την πρόσβαση στις διεθνείς αγορές και σταθεροποίησαν το ρυθμό δημιουργίας νέων επισφαλών δανείων με τάσεις αποκλιμάκωσης το τελευταίο τρίμηνο.

Σύμφωνα με τον κ. Καραμούζη, αν και έχει συντελεστεί σημαντική πρόοδος για την εξάλειψη των μακροοικονομικών ανισορροπιών και τη δημιουργία ενός καλύτερου επενδυτικού και παραγωγικού κλίματος, στην Ελλάδα, κυρίως λόγω του μεγέθους των προβλημάτων που μας κληροδότησε η κρίση, διαφαίνεται ότι, η έξοδος από την κρίση προϋποθέτει ένα τεράστιο επενδυτικό και παραγωγικό άλμα, ένα μεταρρυθμιστικό και επενδυτικό σοκ, με σημαντικές τομές και πρωτοβουλίες οικονομικής πολιτικής.

Θα αναφερθώ πρώτα συνοπτικά στις κοινά (νομίζω) αποδεκτές προϋποθέσεις, εξόδου από την κρίση και επιστροφής σε επενδυτική & παραγωγική ανάκαμψη.

Πρώτον, η βελτίωση των οικονομικών συνθηκών απαιτεί την επιστροφή της χώρας σε ισχυρούς και διατηρήσιμους ρυθμούς ανάπτυξης, επί τουλάχιστον μία δεκαετία. Άρα, επιστροφή σε ισχυρή αναπτυξιακή τροχιά οφείλει να είναι η πρώτη προτεραιότητα της οικονομικής πολιτικής.

Δεύτερον, η βασική κινητήριος δύναμη της επιστροφής της χώρας στην ανάπτυξη θα είναι ο ιδιωτικός τομέας, διότι ο δημόσιος τομέας υπόκειται σε αυστηρούς δημοσιονομικούς περιορισμούς, αλλά κυρίως διότι το κράτος επιχειρηματίας πέθανε με την κρίση και επιπλέον ο δημόσιος τομέας νοσεί σε επίπεδο αποτελεσματικότητας, οργάνωσης, νοοτροπίας και διοίκησης, είναι κοινωνικά και οικονομικά αναποτελεσματικός, αποτελώντας τροχοπέδη στον υγιή μετασχηματισμό της οικονομίας.

Τρίτον, η ιδιωτική κατανάλωση προσεγγίζοντας το 70% του ΑΕΠ σήμερα, ύψος ρεκόρ στην ευρωζώνη, δεν προσφέρει αναπτυξιακή δυναμική ενώ η δημόσια κατανάλωση λόγω των περιοριστικών δημοσιονομικών κανόνων δεν έχει περιθώρια περαιτέρω αύξησης.

Ως εκ τούτου, η αναγκαία αναπτυξιακή ώθηση οφείλει να στηριχθεί κυρίως στις ιδιωτικές επενδύσεις, τις εξαγωγές, την υποκατάσταση εισαγωγών και την τεχνολογική αναβάθμιση των παραγωγικών υποδομών.

Ενδεικτικά να αναφέρω ότι, με πρόχειρους υπολογισμούς, χρειαζόμαστε γύρω στα € 75-80δισ. καθαρών επενδύσεων για να επιστρέψουμε στα επίπεδα ΑΕΠ του 2010.

Οι εξαγωγές αγαθών και υπηρεσιών στο 30% του ΑΕΠ σήμερα, από 19% το 2009 βελτιώθηκε κυρίως λόγω της κάθετης πτώσης του ΑΕΠ, υπολείπονται κατά πολύ του μέσου όρου της ευρωζώνης που είναι στο 45%, παραμένουμε δηλαδή ακόμα μια σχετικά κλειστή οικονομία.

Τέταρτον, χρειαζόμαστε σημαντικές εισροές ξένων επενδύσεων και κεφαλαίων, καθώς

η συνολική εγχώρια αποταμίευση έχει καταρρεύσει στο 10% του ΑΕΠ, έναντι μέσου όρου 23% στην ευρωζώνη.
Το τραπεζικό σύστημα αντιμετωπίζει στενότητα, κενό ρευστότητας, με τα δάνεια προς τον ιδιωτικό τομέα να υπερβαίνουν το υπόλοιπο των καταθέσεων κατά €65 δισ. περίπου, κυρίως λόγω της φυγής καταθέσεων ύψους €124 δισ. κατά τη διάρκεια της κρίσης.
και η τραπεζική χρηματοδότηση ακολουθεί πτωτική πορεία.
Συνεπώς, χωρίς την προσέλκυση σημαντικών ξένων επενδύσεων και εισροών κεφαλαίων, η αναπτυξιακή προοπτική της χώρας θα παραμείνει υποτονική, χωρίς οξυγόνο, ρευστότητα και δυναμική.

Άρα, η εθνική αναπτυξιακή στρατηγική της χώρας θα πρέπει να εμπεριέχει και τη διαμόρφωση ενός αποτελεσματικού και ελκυστικού πλαισίου για την προσέλκυση σημαντικών ξένων μεγάλων επενδύσεων και κεφαλαίων, συμβατό με την ευρωπαϊκή νομοθεσία.

Απαιτείται πρωτίστως σταθερό θεσμικό, πολιτικό και οικονομικό περιβάλλον και φορολογικά κίνητρα και υπεραποσβέσεις, αλλά και σύγχρονες υποδομές προσέλκυσης και υλοποίησης επενδύσεων.

Ενδεικτικά μόνο να αναφέρω ένα παράδειγμα απαιτούμενης μεταρρύθμισης. Η διαχείριση των τριών φορέων "Enterprise in Greece", ΕΟΤ και "One Stop Shop" να τεθεί υπό ενιαία πολιτική εποπτεία, να χάσει το δημόσιο χαρακτήρα της και να αποτελέσει τη δημιουργική σύμπραξη ιδιωτικού και δημόσιου τομέα.

Στόχος να μετασχηματιστούν σε σύγχρονους θεσμούς προσέλκυσης και υλοποίησης ξένων επενδύσεων και προώθησης της εικόνας και των επενδυτικών και παραγωγικών ευκαιριών στην Ελλάδα.

Επίσης, η διαμόρφωση ενός ολοκληρωμένου σχεδίου αξιοποίησης της δημόσιας γης σε επιλεγμένες περιοχές και με προεγκεκριμένες χρήσεις και άδειες λειτουργίας θα βοηθούσε την προσέλκυση ξένων επενδύσεων.

Σήμερα, οι ξένες άμεσες επενδύσεις περιορίζονται κατά μέσο όρο στο εξαιρετικά χαμηλό ποσοστό 1,5% του ΑΕΠ, όταν κάποιες χώρες έχουν ξένες άμεσες επενδύσεις ως και 8% του αντίστοιχου ΑΕΠ,

Αλλά, αν υποθέσουμε ότι ικανοποιούνται οι παραπάνω προϋποθέσεις, τελικά τι μας κρατάει πίσω; Ποιοι παράγοντες αποτρέπουν το ξεκίνημα μιας δυναμικής αναπτυξιακής ώθησης;

Μια σειρά κρίσιμων ζητημάτων και προκλήσεων συνθέτουν κατά τη γνώμη μου τα μεγάλα εμπόδια που πρέπει να αντιμετωπιστούν και να αποτελέσουν τις βασικές προτεραιότητες της οικονομικής πολιτικής.

Πρώτον, χρειαζόμαστε μια γενναία και ουσιαστική δημοσιονομική, φορολογική και ασφαλιστική μεταρρύθμιση και εδραίωση της φορολογικής σταθερότητας μέσω νομοθετικής δέσμευσης, εγκεκριμένη από ενισχυμένη κοινοβουλευτική πλειοψηφία,

Η δημοσιονομική μεταρρύθμιση θα συμπεριλαμβάνει:

χαμηλότερους φορολογικούς συντελεστές,
χαμηλότερες ασφαλιστικές εισφορές,
δραστικό περιορισμό της φοροδιαφυγής και διεύρυνση της φορολογικής βάσης,
μείωση των δημοσίων δαπανών και της σπατάλης,
αύξηση των δημοσίων επενδύσεων,
βιώσιμη αναδιάρθρωση του Δημόσιου Χρέους και του ασφαλιστικού, και
περιορισμό των εξοντωτικών μελλοντικών πρωτογενών πλεονασμάτων.
Παρά την πρόοδο που σημειώνεται πρόσφατα, στον τομέα της φοροδιαφυγής έχει έρθει η ώρα να αναλάβουμε ρηξικέλευθες πρωτοβουλίες.

Ενδεικτικά θα μπορούσαμε να καθιερώσουμε ότι:

- όλες οι συναλλαγές και πληρωμές των επιχειρήσεων να γίνονται μόνο με ηλεκτρονικά μέσα και οι μισθοδοσίες και οι ασφαλιστικές εισφορές να πληρώνονται υποχρεωτικά μέσω Τραπεζών για κάθε νομική υπόσταση επιχειρηματικής δράσης, καμία συναλλαγή σε μετρητά. Ουσιαστικά θέτουμε, μετά από μία μεταβατική περίοδο, τέλος στη χρήση μετρητών από όλες τις επιχειρήσεις.

Δεύτερον, πειστική διασφάλιση της διαχρονικής δημοσιονομικής σταθερότητας ως σημαντικό οικονομικό και κοινωνικό αγαθό, με εισαγωγή δεσμευτικών διατάξεων στην επόμενη συνταγματική αναθεώρηση αναφορικά με το ανώτατο ύψος των δημοσιονομικών ελλειμμάτων και του Δημόσιου Χρέους με στόχο τη διαχρονική διασφάλιση της αξιοπιστίας και της δημοσιονομικής πειθαρχίας.

Τρίτον, η βελτίωση της αξιοπιστίας της οικονομικής πολιτικής, της συνέπειας και η ενίσχυση της εμπιστοσύνης των αγορών, διότι αποτελούν κομβικές παραμέτρους μιας επιτυχούς και αποτελεσματικής οικονομικής πολιτικής.

Ατυχώς, τα τελευταία χρόνια η χώρα με τη συμπεριφορά της (π.χ. απουσία πολιτικών συναινέσεων γύρω από τις μεταρρυθμίσεις, το έλλειμα ιδιοκτησίας των μεταρρυθμίσεων, οι παλινδρομήσεις και οι καθυστερήσεις στην υλοποίηση του προγράμματος προσαρμογής, το «παιχνίδι με τη δραχμή») δεν κατόρθωσε η χώρα να κερδίσει την εμπιστοσύνη των αγορών και να διαμορφώσει συνθήκες αξιοπιστίας της οικονομικής πολιτικής με αποτέλεσμα,

το υψηλό κοινωνικό και οικονομικό κόστος προσαρμογής και η καθυστέρηση εξόδου από την κρίση,

Οι συνθήκες σήμερα σαφώς βελτιώνονται, αλλά απέχουμε πολύ από την πλήρη ανάκτηση της αξιοπιστίας που χάνεται εύκολα αλλά ανακτάται δύσκολα και βάσει μετρήσιμης προόδου.

Τέταρτον, μη βιώσιμο δημόσιο χρέος και εξοντωτικές υποχρεώσεις για δημιουργία πρωτογενών πλεονασμάτων τα επόμενα 5 χρόνια.

H εκτίμηση μη βιωσιμότητας του Δημόσιου Χρέους δεν μπορεί να επικρέμαται πάνω από την οικονομία, να είμαστε δέσμιοι αυτού του προβληματισμού των αγορών και συνεχώς να τροφοδοτούνται αβεβαιότητες. Πρέπει να υπάρξει πειστική λύση εντός του 2018.

Παράλληλα, πρέπει να επαναδιαπραγματευτούμε με τους πιστωτές, έναντι δέσμευσης επιτάχυνσης των μεταρρυθμίσεων, τη μείωση της υποχρέωσης για δημιουργία πρωτογενών δημοσιονομικών πλεονασμάτων ύψους 3,5% του ΑΕΠ για την περίοδο 2018-2023, σε 2% ετησίως, ένας ρεαλιστικός στόχος, φιλικός για την ανάπτυξη, που τον αποδέχεται και το ΔΝΤ.

Πέμπτον, παρά τη σημαντική βελτίωση που καταγράφεται στις συνθήκες λειτουργίας των τραπεζών, η αποκατάσταση της κανονικότητας και της σταθερότητας στο χρηματοπιστωτικό τομέα, ιδιαίτερα η αποκατάσταση της ικανότητας του τραπεζικού συστήματος, να χρηματοδοτεί την οικονομία και την ανάπτυξη με ανταγωνιστικούς όρους και να έχει απρόσκοπτη πρόσβαση στις διεθνείς αγορές χρήματος και κεφαλαίου.

Είναι κομβική αλλαγή για την ώθηση της αναπτυξιακής δυναμικής.

Είμαι βέβαιος ότι,

Με υψηλά επιτόκια,
αρνητική πιστωτική επέκταση,
περιορισμένη πρόσβαση στις αγορές,
περιορισμούς στην κίνηση κεφαλαίων, και
υψηλό απόθεμα μη εξυπηρετούμενων δανείων,
η ανάπτυξη θα παραμένει αναιμική.

Έκτον, σημαντική μεταρρύθμιση του Δημοσίου Τομέα εν γένει και της Δημόσιας Διοίκησης ειδικότερα, που είναι γραφειοκρατική και αναποτελεσματική, μη φιλική προς το ιδιωτικό επιχειρείν και τις επενδύσεις, ο μεγάλος ασθενής της οικονομικής ζωής της χώρας και ανασχετικός παράγοντας για την αναπτυξιακή προοπτική.

Έβδομον, η διαμόρφωση ενός φιλικού επιχειρηματικού περιβάλλοντος για παραγωγικές δραστηριότητες και η διαμόρφωση ενός ελκυστικού πλαισίου για την προσέλκυση σημαντικών ξένων και εγχώριων επενδύσεων.

Όλοι γνωρίζουμε τις δυσκολίες και τα εμπόδια στην επιχειρηματικότητα. Έχουν χιλιο-συζητηθεί, αλλά ριζική λύση δεν έχει υλοποιηθεί.

Από την αδειοδότηση και λειτουργία των επιχειρήσεων στο χωροταξικό σχεδιασμό, τις χρήσεις γης, τις περιβαλλοντικές διατάξεις,

Από την καθυστέρηση στην απονομή δικαιοσύνης και τις μη μισθολογικές επιβαρύνσεις των αμοιβών, στη φορολογική αστάθεια και πολυπλοκότητα,

Από την αντιεπενδυτική κουλτούρα που χαρακτηρίζει τμήμα των δημόσιων λειτουργών μέχρι τη γραφειοκρατία και τη διαφθορά.

Όγδοον, διεύρυνση και επιτάχυνση του προγράμματος ιδιωτικοποιήσεων δημοσίων επιχειρήσεων και συμμετοχών του δημοσίου.

Κρίσιμη μεταβλητή για την αξιοπιστία της οικονομικής πολιτικής και την εμπέδωση της εμπιστοσύνης των αγορών στη δέσμευσή μας να εξυγιάνουμε την Ελληνική οικονομία.