Εθνική Σχολή Δημ. Διοίκησης: Να απομακρυνθούμε από το κράτος των «ημετέρων»

«Η μοριοδότηση των αποφοίτων της Σχολής, όχι δεν πρέπει να θεωρείται άδικη ή υπερβολική, αλλά τουλάχιστον αναγκαία και πλήρως επιβεβλημένη. Η αξιοποίησή τους, καθώς και η αξιοποίηση όλων των αντικειμενικά προσοντούχων και ικανών δημοσίων υπαλλήλων θεωρείται κομβική για την βελτίωση της διοικητικής λειτουργίας του κράτους». Αυτό επισημαίνουν μεταξύ άλλων σε ανακοίνωσή τους τα μέλη του Συλλόγου Σπουδαστών Εθνικής Σχολής Δημόσιας Διοίκησης.

Αναλυτικά:

«Αντιλαμβανόμαστε ότι δεν είναι ευρέως γνωστός ο ρόλος της Σχολής σε αντίθεση με ό,τι ισχύει για παράδειγμα με την

Εθνική Σχολή Δημόσιας Διοίκησης της Γαλλίας (Ecole Nationale d' Administration), από την οποία αποφοίτησε και ο νέος Πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας, Εμμάνουελ Μακρόν, όπως και πολλοί προκάτοχοί του.

Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, ότι πολλά γράφονται ή λέγονται για τον ρόλο της Εθνικής Σχολής Δημόσιας Διοίκησης και την μη αξιοποίηση (ή και το αντίθετο) των αποφοίτων της. Είτε από άγνοια, είτε μεθοδευμένα. Για να αποφεύγονται, ωστόσο, παρερμηνείες ή παρανοήσεις σχετικά με τον ρόλο της Σχολής επισημαίνουμε εν συντομία ότι:

- Η Εθνική Σχολή Δημόσιας Διοίκησης ιδρύθηκε το 1983 με πρωτοφανή για τα ελληνικά δεδομένα ομοφωνία του πολιτικού κόσμου. Στόχος του νομοθέτη ήταν η Σχολή να αποτελέσει μια παραγωγική σχολή στελεχών για τη Δημόσια Διοίκηση. Η Γαλλική ΕΝΑ (École Nationale d'Administration) αποτέλεσε το πρότυπο και τη πηγή έμπνευσης γι' αυτό το, ομολογουμένως, δύσκολο εγχείρημα.

- Στη Σχολή εισάγονται πτυχιούχοι ΑΕΙ ή ΤΕΙ και ήδη δημόσιοι υπάλληλοι από όλο το φάσμα ειδικοτήτων και επιστημονικών κατευθύνσεων, με απόδειξη γνώσης, τουλάχιστον, μίας ξένης γλώσσας σε άριστο επίπεδο, ύστερα από αδιάβλητη, ιδιαίτερα δύσκολη, πλήρως απαιτητική, ανταγωνιστική και, φυσικά, αξιοκρατική διαγωνιστική διαδικασία. Κοινώς, δεν αποκλείεται κανένας. Επισημαίνεται ότι οι υποψήφιοι εξετάζονται σε μία ύλη που εκτείνεται σε θεματικές κράτους και θεσμών, πολιτικής οικονομίας, δημόσιων οικονομικών, πολιτικής επιστήμης, ευρωπαϊκού δικαίου και διεθνών σχέσεων, φλέγοντα θέματα ευρωπαϊκής και εθνικής οικονομίας, συνταγματικού δικαίου, δημόσιας διοίκησης, πολιτικής και κοινωνικής επικαιρότητας και τεστ γενικών γνώσεων. Όλα αυτά στην πρώτη φάση, καθώς ακολουθεί και η δεύτερη φάση όπου οι υποψήφιοι διαγωνίζονται σε φακέλους επίκαιρων θεματικών, γραπτά και προφορικά. Οι υποψήφιοι συνήθως αγγίζουν τους 2.000 με τον αριθμό των εισακτέων – τους τελικούς διακριθέντες - να κυμαίνεται από 80 (συνήθως) έως 160. Αν λοιπόν κάποιος αναζητά την αριστεία και την αξιοκρατία μπορεί κάποιος εύκολα να την βρει σε αυτόν διαγωνισμό!

- Η τρανή πλειοψηφία των σπουδαστών κατέχει ένα μεταπτυχιακό τίτλο, πολλές φορές και δύο ή διδακτορικό.

- Από τα τμήματα της Σχολής που αποβλέπουν στη Δημόσια Διοίκηση (δηλαδή όχι εκείνα της Διπλωματικής και Δικαστικής κατεύθυνσης που λειτούργησαν τα πρώτα χρόνια) έχουν αποφοιτήσει 2297 άτομα, ύστερα από μια επίπονη εκπαιδευτική διαδικασία, τόσο θεωρητική (σε θέματα διοικητικής επιστήμης, δημοσίου δικαίου, διοίκησης προσωπικού, ανάλυσης δημόσιας πολιτικής, προγραμματισμού, δημοσιονομικών, περιφερειακής ανάπτυξης, πληροφορικής, διεθνών και ευρωπαϊκών οργανισμών, στατιστικής, πολιτιστικής πολιτικής, κοινωνικής πολιτικής κ.λπ.) όσο και πρακτική (στην Ελλάδα αλλά και σε χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωση όπως, τη φετινή χρονιά, η ΚΔ σειρά), η οποία ολοκληρώνεται με την εκπόνηση και επιτυχή υποστήριξη τελικής εργασίας.

-Η Εθνική Σχολή Δημόσιας Διοίκηση επ' ουδενί δεν είναι μονοετές ή διετές πρόγραμμα Μεταπτυχιακής εκπαίδευσης, ούτε φυσικά μπορεί να συγκριθεί.

- Τα μαθήματα εντός της Σχολής πραγματοποιούνται από Καθηγητές Πανεπιστημίου ή εμπειρογνώμονες και εξειδικευμένα στελέχη του δημοσίου και ιδιωτικού τομέα και είναι προσανατολισμένα έτσι ώστε οι εκπαιδευόμενοι να μπορούν να ανταπεξέρχονται σε όλες τις προκλήσεις της διοίκησης. Η φοίτηση διαρκεί 18 μήνες και περιλαμβάνει στο σύνολό της σχεδόν 45 μαθήματα, σεμινάρια και εργαστήρια, στα οποία οι σπουδαστές εξετάζονται γραπτά ή με παράδοση εργασιών, καθώς και πρακτική εκπαίδευση σε φορείς του εξωτερικού αλλά και του εσωτερικού.

Κοντολογίς, η μοριοδότηση των αποφοίτων της Σχολής, λοιπόν, όχι δεν πρέπει να θεωρείται άδικη ή υπερβολική, αλλά τουλάχιστον αναγκαία και πλήρως επιβεβλημένη. Η αξιοποίησή τους, καθώς και η αξιοποίηση όλων των αντικειμενικά προσοντούχων και ικανών δημοσίων υπαλλήλων θεωρείται κομβική για την βελτίωση της διοικητικής λειτουργίας του κράτους. Όχι σε μία λογική «εκλεκτών», αλλά σε μία αντίληψη ότι οι υπάλληλοι του δημοσίου με αντικειμενικά προσόντα, γνώσεις και ικανότητες θα μπορούν μέσα από αξιοκρατικές θεσμικά διαδικασίες να αναλαμβάνουν ευθύνες και να προσφέρουν αυτά που μπορούν. Αν επιτευχθεί αυτό, θα έχουμε κάνει ένα πρώτο μικρό βήμα: Θα έχουμε απομακρυνθεί από τη λογική του «κράτους των ημετέρων» και των «κομματικών πελατών».