Θα κάνει νέο κόμμα ο Σαμαράς;

Το πώς τους «παίζει» τους μητσοτακικούς ο πρόεδρος Αντώνης (Σαμαράς), δεν υπάρχει! Μέχρι κι από το Αγιον Ορος τούς «τηγάνισε» με την προοπτική της δημιουργίας, υποτίθεται, νέου κόμματος. «Οσοι ρωτάνε», είπε ο τεράστιος, «αν θα κάνω νέο κόμμα, θα συνεχίσουν να ρωτάνε». Πιάσ’ τ’ αβγό και κούρευ’ το. Ηξεις αφήξεις, ουκ εν πολέμω θνήξεις. Πυθία, κανονική. Εμένα το μόνο που με κάνει να σκέφτομαι ότι μπορεί εν τέλει να επιχειρήσει το απονενοημένο διάβημα (διότι περί αυτού θα πρόκειται) είναι ότι πλέον εμφανίζεται ως ακόλουθός του, παντού, ο γνωστός Χρύσανθος Λαζαρίδης, μεγάλη μορφή στα χρόνια που ο πρόεδρος Αντώνης συγκυβέρνησε με τον Ευάγγελο Βενιζέλο. Η παρουσία δίπλα του, του θεωρητικού της εθνικολαϊκής Δεξιάς Χρύσανθου, αρχίζει και μου δημιουργεί υποψίες ότι τελικά μπορεί να μην είναι και γεννήματα της φαντασίας κάποιων η ιστορία του κόμματος Σαμαρά.

Επίσης, ένα άλλο, αξιοπρόσεκτο στοιχείο είναι ότι το τελευταίο διάστημα εντείνονται οι επιθέσεις του επικοινωνιακού μηχανισμού του Μεγάρου Μαξίμου κατά του προέδρου Αντώνη. Στα όρια του ηλικιακού ρατσισμού, το Μέγαρο Μαξίμου επισημαίνει, μέσω των Μέσων που ελέγχει, ότι ο Σαμαράς είναι «πολύ μεγάλος γι’ αυτή τη δουλειά». Οτι είναι 74 ετών σήμερα, και το 2027, οπότε και θεωρητικά θα πραγματοποιηθούν οι εκλογές, θα είναι 76, άρα… τον έχουν πάρει τα χρόνια!

Τους διαφεύγει ότι ο Τραμπ που έχει καβαλήσει τα 80 κυβερνάει την Αμερική και τον κόσμο όλο – ο αντίλογος, ο οποίος είναι και σωστός, εδώ που τα λέμε…

Τι επιτυγχάνουν με όλα αυτά οι του Μεγάρου Μαξίμου; Μετά λόγου γνώσεως, αναφέρω, να επιτείνουν την… τσαντίλα του προέδρου Αντώνη. Παρ΄ όλα αυτά, προσωπικά, δεν έχω πειστεί ότι εν τέλει θα το επιχειρήσει το εγχείρημα ο εκ Μεσσηνίας ορμώμενος ηγέτης. Συμπληρωματικά θέλω να αναφέρω ότι κινείται μόνος, δεν έχει σε αυτό τη συμμετοχή του Κ. Καραμανλή. Είναι φίλοι, το επιβεβαιώνουν και οι δύο πλευρές, αλλά ο Καραμανλής δεν πιστεύει ότι το σημερινό πρόβλημα της παράταξης λύνεται με έξωθεν λύσεις – όπως θα ήταν η δημιουργία ενός νέου κόμματος στον χώρο της Δεξιάς.

Ο Καραμανλής, που δεν έχει μεγάλες πολιτικές συγγένειες με τον Σαμαρά, σε αρκετά θέματα, θεωρεί πως ό,τι είναι να γίνει προκειμένου η παράταξη να… αποπασοκοποιηθεί και να επανέλθει στον ίσιο δρόμο, πρέπει να γίνει εκ των ένδον. Και με τη συμμετοχή του ίδιου του Κυριάκου Μητσοτάκη.

Α, και κάτι τελευταίο: εκνευρίζεται όταν του λένε ότι βρίσκεται πίσω από τον Σαμαρά ή ότι τον παροτρύνει να προχωρήσει στη δημιουργία καινούργιου κόμματος.

«Καμία σχέση, μόνο φίλοι», υπογραμμίζει. Και για να το λέει…

Προβλήματα η Δεξιά με τον πρώην πρωθυπουργό της Αντώνη Σαμαρά, προβλήματα και ο ΣΥΡΙΖΑ με τον δικό του πρώην πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα. Η βάση είναι η ίδια. Κόμμα σκέφτεται να ιδρύσει ο ένας, κόμμα σκέφτεται να ιδρύσει και ο άλλος. Ο οποίος άλλος, ο πρόεδρος Αλέξης, ο βετεράνος, ο απόμαχος, οργανώνει μια σύναξη, την προσεχή Τρίτη, με το ίδρυμα που έχει φτιάξει, και το ενδιαφέρον του εγχειρήματος, κατά τους επαΐοντες, κρύβεται στο αν κατά την ομιλία του, ο δικός μας, θα αποκαλύψει τις προθέσεις του σχετικά με το θρυλούμενο νέο κόμμα στον χώρο της Κεντροαριστεράς. Η εκδήλωση, λέει, θα είναι αφιερωμένη στη Δημοκρατία και την Κοινωνική Δικαιοσύνη, και ο πρόεδρος Αλέξης, ο βετεράνος, έχει προσκαλέσει ακαδημαϊκούς, ερευνητές, πολιτικές προσωπικότητες και αρχηγούς προοδευτικών κομμάτων από όλο τον κόσμο, αλλά – προσέξτε, παρακαλώ – όχι από την Ελλάδα. Εξηγήσεις επ΄ αυτού δεν νομίζω ότι απαιτούνται. Δεν μπορώ, ας πούμε, να φανταστώ τον… Φάμελλο στο ακροατήριο ή τον Κασσελάκη. Δεν γίνονται αυτά…

Για την πρόεδρο Ζωή δεν το συζητάω. Ούτε απ΄ έξω από το Μέγαρο Μουσικής, όπου θα πραγματοποιηθεί η εκδήλωση, δεν πρόκειται να περάσει. Επανέρχομαι όμως στα του ΣΥΡΙΖΑ, γιατί υπάρχει ένα ενδιαφέρον παρασκήνιο που αποτυπώνει τις σχέσεις της ηγεσίας του κόμματος με τον πρώην αρχηγό του. Οπως πληροφορήθηκα, εγκύρως δε, η Κουμουνδούρου, από μηνός και πλέον, τον «παρακάλεσε» τον πρόεδρο Αλέξη, τον βετεράνο, τον απόμαχο, να μην πραγματοποιήσει την εκδήλωση στις 10 του μηνός Ιουνίου, γιατί στις 12 ξεκινάει το συνέδριο ανασυγκρότησης του κόμματος και δεν θα ήταν ωραίο, και πολιτικά επωφελές, να συμπέσουν επικοινωνιακά τα δύο γεγονότα. Ο πρόεδρος Αλέξης όμως επέμεινε διότι οι προσκεκλημένοι είχαν κλείσει ήδη ημερομηνίες για την άφιξή τους στην Αθήνα, η Κουμουνδούρου θεώρησε το επιχείρημα φτηνή δικαιολογία κι έτσι τα παρακάλια δεν έπιασαν τόπο. Προκάλεσαν όμως επιβάρυνση του κλίματος στις σχέσεις του πρώην αρχηγού με τον νυν και τους υπόλοιπους – Πολάκη, Παππά κ.λπ.

Στεναχωριέμαι με κάτι τέτοια, αλήθεια…

Η φράση «εντός εκτός και επί τα αυτά» μπορεί να αποτυπώσει την κατάσταση με τη Μονή Σινά, μετά την επίσκεψη της κυβερνητικής αποστολής, υπό τον υπουργό Εξωτερικών Γιώργο Γεραπετρίτη, στο Κάιρο. Οτιδήποτε άλλο ακούσατε ή ακούτε περί μεγάλης επιτυχίας της Ελλάδας και ότι άλλαξε η κατάσταση, έγκυρες πληροφορίες, πιο έγκυρες δύσκολα μπορεί να βρεθούν, αναφέρουν ότι στη συνάντηση του κ. Γεραπετρίτη με τον συνάδελφό του της Αιγύπτου Μπαντρ Αμπντελάτι δεν υπήρξε κάποια πρόοδος. Οχι θεαματική, ούτε καν «κάτι» να έχουμε να λέμε. Οι Αιγύπτιοι μας επέκριναν έμμεσα, διότι στα ελληνικά Μέσα κυκλοφόρησε ότι «κλείνει το μοναστήρι» και ότι πρόκειται για τη «δεύτερη άλωση μετά την Κωνσταντινούπολη», κι άλλες τέτοιες ανοησίες, ενώ στην πραγματικότητα η Μονή δεν κλείνει, αλλά δηλώνεται καθαρά ότι περιφρουρείται ο θρησκευτικός και ιστορικός της χαρακτήρας. Τους πιστεύουμε ή όχι, αυτό υποστηρίζουν, οπότε εκ των πραγμάτων οφείλουμε να το δεχθούμε.

Το πρόβλημα όλο έχει να κάνει με τα χωράφια (που δεν είναι ακριβώς χωράφια, αλλά έρημος) γύρω από τη Μονή, τα οποία η Μονή διεκδικεί ως δικά της, ενώ οι από γύρω λένε ότι δεν της ανήκουν, διότι δεν διαθέτει σχετικά έγγραφα, και ένα Εφετείο δικαίωσε αυτούς που τα διεκδικούν. Εκεί είναι το όλο θέμα, και φαίνεται ότι θα βρεθούμε πάλι με καμιά υπόθεση… Μπελέρη στα χέρια. Οπου, όπως κι εκεί, ζητούσαμε από την αλβανική Δικαιοσύνη να ακυρώσει τις αποφάσεις της για τον Μπελέρη κι ο Ράμα ισχυριζόταν ότι δεν μπορεί να παρέμβει στην ανεξάρτητη Δικαιοσύνη της χώρας του. Το ίδιο συμβαίνει και με τους Αιγύπτιους για τη Μονή. Δεν ακυρώνεται η απόφαση του δικαστηρίου, διότι η Δικαιοσύνη στην Αίγυπτο είναι ανεξάρτητη. Σχεδόν όπως και η… δική μας!

Χα!

Το βιβλίο που θα εισηγηθώ για σήμερα πιθανόν να θεωρηθεί από ορισμένους ως ένα εξειδικευμένο, περί τα οικονομικά, βιβλίο και ως εκ τούτου δεν μπορεί να είναι «ευρείας» αποδοχής, καθώς για αρκετούς τα οικονομικά είναι… δύσπεπτα και όχι εύκολα κατανοητά. Ομως το βιβλίο του Τάσου Γιαννίτση που φέρει τον τίτλο «Ελλάδα 1953-2024 / Χρόνος και Πολιτική Οικονομία» στην πραγματικότητα είναι μια σοβαρή προσέγγιση στην πορεία μιας χώρας που βγήκε διαλυμένη από έναν 5ετή εμφύλιο πόλεμο, κατάφερε να συμπεριληφθεί μεταξύ των πλέον ανεπτυγμένων χωρών του κόσμου, άγγιξε την καταστροφή το 2010 και τώρα σιγά σιγά επανέρχεται. Ο συγγραφέας περιγράφει με τρόπο αξιόπιστο, και ασφαλώς εύληπτο, την 70ετή οικονομική «περιπέτεια» της Ελλάδας και επιχειρεί μέσα από αυτή την καταγραφή να (υπο)δείξει το μέλλον και πώς αυτό πρέπει να είναι.

Ο Γιαννίτσης, που είναι μια σπουδαία μορφή του εκσυγχρονιστικού ρεύματος της χώρας και πρόσφατα προτάθηκε από το ΠΑΣΟΚ για το αξίωμα του Προέδρου της Δημοκρατίας, θα μείνει στην Ιστορία για τη «μεταρρύθμιση» του Ασφαλιστικού που επιχείρησε το 2001 και η οποία αν είχε «περάσει», ίσως σήμερα τα πράγματα στην ελληνική οικονομία να ήταν πολύ καλύτερα…