Προσβολές και ύβρεις

Η κυρία Δώρα Αυγέρη, αυστηρή και αδέκαστη σε ζητήματα ηθικής τάξεως, όπως όλοι γνωρίζουμε, τα έβαλε με τον ομόλογό της του κυβερνώντος κόμματος Νίκο Ρωμανό, τον οποίο καταγγέλλει ότι υβρίζει και προσβάλλει «το πρόσωπο του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης» (εννοεί τον κ. Κασσελάκη, οφείλω να θυμίσω). Τι το αποτρόπαιο όμως διέπραξε ο κ. Ρωμανός; Τι συνιστά αυτό που η αδέκαστη, αγέλαστη και απροσπέλαστη κυρία Αυγέρη ονομάζει «προσβολές και ύβρεις» στην ανακοίνωσή της; Αναφέρεται σε προηγηθείσα δήλωση του κ. Ρωμανού, σχετικά με τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ, σύμφωνα με την οποία, εκτός από υποβολέα τον κ. Πολάκη (ο αρχηγός των λεγομένων «βοσκών», στην ανθρωπογεωγραφία του ΣΥΡΙΖΑ, ήτοι ο αρχιτσομπάνης), ο κ. Κασσελάκης έχει και «έντονες επιρροές από τους παλιούς συνοδοιπόρους του ΣΥΡΙΖΑ, των ΑΝΕΛ του Πάνου Καμμένου».

Ανεξαρτήτως του αν το είπε αυτό δικαίως ή όχι ο κ. Ρωμανός, διερωτάται ευλόγως ο οιοσδήποτε διαθέτει τη στοιχειώδη μνήμη για τα πολύ μεγάλα (όχι για τα μικρά) γεγονότα της τελευταίας δεκαετίας, πώς μπορεί να συνιστά προσβολή και ύβριν η υπενθύμιση της αγαστής συνεργασίας των ΑΝΕΛ με τον ΣΥΡΙΖΑ – τόσο αγαστής μάλιστα ώστε κατέληξε στην απορρόφηση των ΑΝΕΛ από τον μεγαλύτερο κυβερνητικό εταίρο. Δεν υπήρξε ποτέ ούτε ίχνος αυτοκριτικής από πλευράς του ΣΥΡΙΖΑ για τη συγκεκριμένη σχέση. Θυμίζω μάλιστα ότι, παρότι ήταν αυτή η συνεργασία που τους κρατούσε στην εξουσία, ήταν και μόνιμη πηγή κριτικής της αριστερής πτέρυγας εις βάρος του Αλέξη Τσίπρα. Αν λοιπόν τώρα έγινε ύβρις και προσβολή η απλή υπόμνηση αυτού του παρελθόντος, τότε η μομφή της κυρίας Αυγέρη πηγαίνει κατευθείαν στον γνωστό statesman, που επισκέπτεται το Παρίσι και ανταλλάσσει απόψεις με τον Φρανσουά Ολάντ για το μέλλον της Ευρώπης, δηλαδή τον απελθόντα πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ.

Επομένως, αν κάποιος βρίζει και προσβάλλει το πρόσωπο (το σεπτό πρόσωπο, θα προσέθετα εγώ) του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης, αυτός δεν είναι πάντως ο κ. Ρωμανός. Φοβάμαι ότι είναι ο προκάτοχος της θέσης του σημερινού προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ. Εκείνος συνεργάστηκε με τον Καμμένο επί πενταετία, εκείνον λοιπόν ας μέμφεται η αδέκαστη, αγέλαστη και απροσπέλαστη κυρία Αυγέρη.

Το γεγονός, πάντως, ότι η κληρονομιά του Τσίπρα έρχεται ξανά στο προσκήνιο της πολιτικής διαμάχης φωτίζει ένα γενικότερο πρόβλημα για τον κ. Κασσελάκη. Αν υποθέσουμε ότι ο αδιαμεσολάβητος προτίθεται να απαλλάξει τον ΣΥΡΙΖΑ από την πολλή αριστερίλα, να τον κάνει πιο μοντέρνο και πιο ευχάριστο (κατά το πρότυπο, λ.χ., της κυρίας Αυγέρη…), τότε ο Αλέξης Τσίπρας και οι σκελετοί που άφησε στην ντουλάπα της Κουμουνδούρου είναι το μεγαλύτερο βαρίδι στην προσπάθεια αυτή. Βέβαια, όπως έχουμε πια καταλάβει, ο κ. Κασσελάκης είναι αναλώσιμος, ο δε ΣΥΡΙΖΑ εξαερώνεται ταχέως, οπότε είναι άκρως αμφίβολο αν θα προλάβει ποτέ ο πρόεδρος να πραγματώσει το όραμά του. Βέβαια, μιλώντας για αναλώσιμους, ξέρετε τι ζημιά έκανε ο καμικάζι, στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν έβρισκε τον στόχο του;

Τυπικά, προκάτοχος της θέσης τής κυρίας Αυγέρη ήταν ένας ευειδής νεαρός, ο κ. Στέργιος Καλπάκης, αλλά τον παραλείπουμε καθώς δεν άφησε άλλο ίχνος εκτός από το όνομά του. Η αληθινή προκάτοχος της κυρίας Αυγέρη είναι η Πόπη Τσαπανίδου, για την οποία διαβάσαμε ότι κάνει κρουαζιέρα στην Καραϊβική με το «Queen Mary II». Το χρειαζόταν η γυναίκα μετά το κάζο της πολιτικής. Θα ήταν πολύ ταιριαστό μάλιστα αν το κρουαζιερόπλοιο έκανε και μια στάση στην Κούβα για να θαυμάσει από κοντά η κυρία Τσαπανίδου τα επιτεύγματα του σοσιαλισμού που ενέπνευσαν και τον Αλέξη Τσίπρα στη διά βίου στράτευσή του με την υπόθεση της Αριστεράς.

Περισσότερο ενδιαφέρουσα όμως είναι η πληροφορία, όπως και ο τρόπος με τον οποίο είναι διατυπωμένη από τον συντάκτη του ρεπορτάζ στο «Πρώτο Θέμα», ότι η κυρία Τσαπανίδου κάνει επαγγελματικά σχέδια τα οποία σχετίζονται «με κάποιες, τύπου μεταπτυχιακού σεμιναρίου, σπουδές που έκανε σχετικά πρόσφατα στην επιστήμη της Ψυχολογίας». Πότε πρόλαβε μεταξύ καθημερινού τηλεοπτικού δελτίου και πολιτικής, είναι απορίας άξιο και, πάντως, αξιοθαύμαστο. Εννοείται ότι ανυπομονούμε!