Όταν η οικονομία πάει καλά οι φούστες κονταίνουν

Γίνεται οι φούστες των γυναικών να μας δείχνουν κάτι για την οικονομία μιας χώρας; Ναι!

«Γιατί η Gen Z είναι τόσο αναθεματισμένα πουριτανή; Γιατί είστε είκοσι χρονών και φοράτε Loro Piana;» αναρωτιέται σε ένα βίντεο στο TikTok μια εμφανώς απηυδισμένη νεαρή γυναίκα. Τότε, μπαίνει στο παιχνίδι των ερωταπαντήσεων μια δημοφιλής χρήστρια της εν λόγω εφαρμογής με το όνομα «Bimbo University» ή αλλιώς το πανεπιστήμιο των μπίμπο γυναικών.

«Αυτό συμβαίνει εξαιτίας της θεωρίας του ποδόγυρου. Όταν η οικονομία πάει καλά οι φούστες κονταίνουν, αλλά όταν βρίσκεται σε ύφεση οι φούστες γίνονται όλο και πιο μακριές. Ιδού ένα παράδειγμα: όλοι γνωρίζουμε τα flappers της δεκαετίας του 1920, αλλά ξέρετε ότι επρόκειτο για μια άμεση απάντηση στο κορίτσι gibson, το οποίο ήταν το πρότυπο ομορφιάς του 1890; Φορούσε κορσέδες για να έχει μια μικροσκοπική μέση, ήταν σεμνή και χαμηλών τόνων, άνηκε στην ανώτερη τάξη, ήταν μορφωμένη, αλλά ήθελε να γίνει σύζυγος κάποιου».

Σε αυτό το σημείο πιθανότατα να αναρωτιέστε: μα πώς συνδέεται το ιδεώδες του συνεσταλμένου και φρόνιμου κοριτσιού με την οικονομία; Ο Πανικός του 1893, ένα οικονομικό χάος που προκλήθηκε αρχικά στη Νέα Υόρκη και έπειτα σε δεκάδες πολιτείες και διήρκεσε από τον Μάιο του 1893 έως τον Νοέμβριο του 1893, ενδέχεται να είναι η απάντηση.

Για να αιτιολογήσει τη θεωρεία της, η Gen-Z καθηγήτρια του Πανεπιστημίου των Μπίμπο, παραθέτει ένα απόσπασμα από τη Wikipedia, το οποίο αναφέρει: «Ο Πανικός του 1893 αποτέλεσε μια περίοδο οικονομικής ύφεσης στις Ηνωμένες Πολιτείες. Ξεκίνησε τον Φεβρουάριο του 1893 και έληξε επίσημα οκτώ μήνες αργότερα, αλλά οι επιπτώσεις του συνέχισαν να είναι αισθητές μέχρι το 1897.Ήταν η σοβαρότερη οικονομική κρίση στην ιστορία μέχρι τη Μεγάλη Ύφεση της δεκαετίας του 1930».

Το κορίτσι gibson | Flickr

Στην αντίπερα όχθη του ποταμού με τις φούστες, τα φουστάνια, τους χορούς και τη νοικοκυροσύνη, βρίσκονται τα flapper κορίτσια με τα κοντά μαλλιά και τα φορέματα που σου επιτρέπουν να πάρεις ανάσα και να χορεύεις σαν να μην υπάρχει αύριο. Σε τι κατάσταση βρισκόταν η οικονομία της Αμερικής τη δεκαετία του 1920; Είχε πλεόνασμα 42% και μαζική παραγωγή, της οποίας τα καλούδια έφταναν σε κάθε σπίτι. Το 1926, οι φούστες έφτασαν στην πιο μίνι βερσιόν που είχαν υπάρξει μέχρι τότε, σηματοδοτώντας την πρώτη φορά στη δυτική μόδα που τα γόνατα των γυναικών ήταν εκτεθειμένα.

Το 1941 οι φούστες τον γυναικών γίνονται και πάλι πιο κοντές -αλλά κυρίως, πιο άνετες

Μεταφερόμαστε σε αυτό το σημείο στην παγκόσμια οικονομική ύφεση του 1929. Ξαφνικά, το να είσαι flapper έγινε ακριβό σπορ, και, κάπως μαγικά επανήλθαν τα maxi φορέματα που έκαναν τη μέση σου να μοιάζει με της Μπέλα Χαντίντ.

A post shared by THRILLING (@shopthrilling)

«Ο ποδόγυρος σημείωσε άνοδο μαζί με το χρηματιστήριο- πριν πέσει κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Ύφεσης», σημείωσε η Marlen Komar σε άρθρο του InStyle.

Το 1941 οι φούστες τον γυναικών γίνονται και πάλι πιο κοντές -αλλά κυρίως, πιο άνετες. Εκείνη την εποχή, οι Ηνωμένες Πολιτείες πήραν μέρος στις μάχες του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Οι άνδρες επιστρατεύτηκαν και οι γυναίκες άρχισαν με γοργους ρυθμούς να δουλεύουν στα εργοστάσια, και, οι φούστες κόντυναν ελαφρώς και γίνονται πιο πρακτικές.

Δυο δεκαετίες αργότερα, το 1960, η οικονομία ανθίζει και πάλι: οι παχουλοί μισθοί μειώνουν εκ νέου το μήκος της φούστας.

Στην ιντερνετική της ανάλυση, η «Bimbo University» καταλήγει σε ένα εύλογο συμπέρασμα: «Δεν πρόκειται απλά για στυλ ντυσίματος. Υπάρχει λόγος πίσω από την τάση των ανθρώπων να γίνονται πιο συντηριτικοί όταν η οικονομία βρίσκεται σε άθλιο επίπεδο. Όταν έχεις λεφτά στην τράπεζα παίρνεις περισσεότερα ρίσκα. Θα εκφράσεις τη γνώμη σου περισσότερη στη δουλειά, γιατί υπάρχουν άλλες τόσες αν σε απολύσουν[…] αλλά όταν η οικονομία είναι σε ύφεση προτιμάς να μείνεις στην ασφάλεια. Σε ένα γενικότερο κλίμα αβεβαιότητας, επιλέγετε τη βεβαιότητα. Και τι είναι πιο σίγουρο από την παράδοση;».

* Με πληροφορίες από: The Oakland Post