Ο στόχος του χρέους

Χρωστάμε πολλά. Πάνω από 364 δισ. ευρώ (153% του ΑΕΠ). Τα περισσότερα από όσο χρωστά όλη η ΕΕ ως ποσοστό του ΑΕΠ μας. Αλλά είμαστε και οι μόνοι που αποπληρώνουν με αυτόν τον ρυθμό. Για την ακρίβεια, όλη Ευρώπη φορτώνεται με νέα χρέη, λόγω των νέων συνθηκών που επιβάλλουν αυξημένες αμυντικές δαπάνες, η Ελλάδα ωστόσο όχι απλώς αποπληρώνει αυτά που λήγουν, αλλά σπεύδει να αποπληρώσει ταχύτερα και αυτά που λήγουν τα επόμενα χρόνια. Και το κάνει αυτό χωρίς στην πραγματικότητα να λείψουν λεφτά από την οικονομία. Για να γίνω πιο συγκεκριμένος: το δάνειο του πρώτου Μνημονίου που είχαμε λάβει απευθείας από τις χώρες-μέλη της ΕΕ, οι οποίες έσπευσαν να μας βοηθήσουν, έφτανε περίπου τα 51,9 δισ. ευρώ. Μέχρι σήμερα με ετήσιες δόσεις που ξεκίνησαν το 2020 έχουμε αποπληρώσει περίπου 21,5 δισ. ευρώ. Απομένουν 31,5 δισ., δηλαδή 2,645 δισ. ευρώ κάθε χρόνο μέχρι το 2041. Εμείς, η ελληνική κυβέρνηση μέσω του ΟΔΔΗΧ, λέμε θα αποπληρώσουμε με δόσεις των 5,3 δισ. ετησίως όλο το ποσό έως το 2031. Μπορεί να αποπληρωθεί και νωρίτερα, αλλά ο στόχος αρχικά είναι το 2031.

Το ερώτημα είναι από πού θα αποπληρωθεί. Ποια θα είναι η προέλευση των χρημάτων. Η Ελλάδα διαθέτει σταθερά ένα αποθεματικό ύψους κοντά στα 40 δισ. ευρώ, από αυτά τα 10,7 δισ. ευρώ αποτελούν μέρος των 15,7 δισ. ευρώ που είχε δανειστεί για «ασφάλεια εξόδου στις αγορές» η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, το περίφημο δηλαδή «μαξιλάρι». Αυτά τα χρήματα επιβαρύνονται με τόκο περίπου 3,5% ετησίως, τον οποίο πληρώνουμε όλοι εμείς οι φορολογούμενοι και είναι κατατεθειμένα σε ειδικό λογαριασμό στην Τράπεζα της Ελλάδος από τον οποίο εισπράττουμε σχεδόν μηδενικό επιτόκιο. Δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τίποτε άλλο παρά μόνο για αποπληρωμή χρέους. Οι θεσμοί τώρα μας το επιτρέπουν, λόγω της επενδυτικής βαθμίδας, που έλυσε την ανασφάλεια εξόδου στις αγορές, ως εκ τούτου μπορούν να κατευθυνθούν άμεσα στην αποπληρωμή του χρέους. Τα υπόλοιπα ποσά θα βρεθούν από τα χρήματα που επίσης δημιουργεί ή διαθέτει ήδη η οικονομία και τα οποία λόγω του περιορισμού δαπανών που έχει συμφωνηθεί σε ευρωπαϊκό επίπεδο δεν μπορούν να κατευθυνθούν αλλού. Δεν μπορούν δηλαδή να γίνουν επιπλέον δαπάνες, επιδόματα και δώρα. Δεν μπορούμε να τα βάλουμε στη «μέση και να τα φάμε». Μπορούμε όμως να μειώσουμε τα δανεικά. Να νοικοκυρέψουμε τα χρέη που αφήνουμε στα παιδιά μας.

Μπορούμε ταυτόχρονα να φτιάξουμε και την εικόνα μας στους ευρωπαίους εταίρους. Μας εμπιστεύτηκαν στα δύσκολα για εμάς και πολλοί στην Ευρώπη πίστευαν τότε ότι δεν θα τους τα επιστρέψουμε. Τώρα που όλοι ψάχνουν επιπλέον χρήματα να κλείσουν τρύπες, είναι καλή κίνηση να τους τα επιστρέψουμε νωρίτερα. Η «φτωχή» Ελλάδα να είναι με το παραπάνω συνεπής.

Με την πρόωρη αποπληρωμή του πρώτου Μνημονίου φεύγει από τη μέση και η γκρίνια για το τι θα γίνει το 2032, όταν ξεπαγώνουν οι τόκοι του δεύτερου Μνημονίου προς τον ESM και ξεκινά η αποπληρωμή του σε ετήσιες δόσεις. Ο προνοητικός χειρισμός του ΟΔΔΗΧ έχει ήδη συμπεριλάβει στο συνεχώς μειούμενο ελληνικό χρέος το μεγαλύτερο μέρος των τόκων, ύψους 25 δισ., που ξεπαγώνουν τότε. Μέσα στην επόμενη διετία και ενώ θα συνεχίσει να μειώνεται θα ενταχθούν και οι υπόλοιποι. Αρα και αυτός ο κίνδυνος μας τελειώνει, καθαρίζοντας το τοπίο σε μια εποχή που οι ρυθμισμένες υποθέσεις μετράνε πολλαπλώς.

Το επόμενο που έρχεται και είναι ο μεγάλος εθνικός στόχος, γιατί όχι ένα χρέος κοντά στο 100% του ΑΕΠ λίγο μετά το 2030…