Ο πληθυσμός της Κίνας φαίνεται να συρρικνώνεται

Το κομουνιστικό κόμμα γνωρίζει εδώ και πολύ καιρό ότι, εν μέρει ως αποτέλεσμα της βάναυσης πολιτικής του ενός τέκνου, ο πληθυσμός της Κίνας σύντομα θα φτάσει την κορύφωση και θα αρχίσει να συρρικνώνεται. Ωστόσο, έχει εκπλαγεί από το πόσο γρήγορα πλησιάζει αυτή η στιγμή. Τώρα, φαίνεται σαν να έχει ήδη φτάσει.

Τον Νοέμβριο, η χώρα ολοκλήρωσε την έβδομη δεκαετή απογραφή της και δήλωσε ότι θα ανακοινώσει τα αποτελέσματα στις αρχές Απριλίου. Καθώς ο Μάιος φτάνει χωρίς καμία ανακοίνωση, έχουν προκύψει

διαρροές που υποδηλώνουν ότι τα αποτελέσματα δεν έχουν δημοσιευτεί επειδή είναι τόσο σοκαριστικά και το κόμμα δεν ξέρει πώς να μεταδώσει τις ειδήσεις σε ένα κοινό. Οι Financial Times ανέφεραν στις 27 Απριλίου ότι η απογραφή θα δείξει πως ο πληθυσμός έχει πέσει κάτω από 1,4 δισεκατομμύρια, υψηλότερος μεν από τα 1,34 δισεκατομμύρια στην απογραφή του 2010, αλλά χαμηλότερος από ό,τι πριν από ένα χρόνο. Οι διαρροές είναι μερικές φορές λανθασμένες ή αντικατοπτρίζουν πρώιμες εκτιμήσεις που αναθεωρούνται προς τα πάνω. Η Global Times, εφημερίδα του κόμματος, διέψευσε τους Financial Times, λέγοντας ότι τα αποτελέσματα της απογραφής είναι «εξαιρετικά απίθανο» να υποδηλώνουν συρρίκνωση από το προηγούμενο έτος. Παραδόξως, ισχυρίστηκε ότι ένα αποτέλεσμα που δείχνει χαμηλότερο πληθυσμό το 2020 από ό,τι το 2019 είναι πιθανό να είναι «στατιστικό σφάλμα». Η εφημερίδα αναγνώρισε επίσης ότι πιθανότατα θα σημειωθεί πτώση μέχρι το επόμενο έτος. Στις 29 Απριλίου, η Εθνική Στατιστική Αρχή εξέδωσε μια λιτή δήλωση, αναφέροντας ότι ο πληθυσμός συνέχισε να αυξάνεται το 2020. Σε κάθε περίπτωση, το δημογραφικό της Κίνας δημιουργεί ήδη δύσκολα ερωτήματα για το κόμμα.

Ακόμη και πριν από την επίσημη ανακοίνωση των αποτελεσμάτων της απογραφής, είναι σαφές ότι η Κίνα έχει δημογραφικό πρόβλημα. Το 2015 η κυβέρνηση χαλάρωσε κάπως την πολιτική για ένα μόνο παιδί, επιτρέποντας στους περισσότερους Κινέζους να αποκτήσουν και δεύτερο. Το ποσοστό γεννήσεων αυξήθηκε για λίγο, αλλά σύντομα μειώθηκε ξανά. Το 2019, ο συνολικός νεογέννητων Κινέζων ήταν ο χαμηλότερος από το 1961, όταν ένας λιμός φτιαγμένος από τον Μάο σκότωσε εκατομμύρια και τότε ο πληθυσμός ήταν ο μισός απ’ ό,τι σήμερα.

Ένας μικρός αριθμός πρόσφατων επαρχιακών δεδομένων σχετικά με τους αριθμούς γεννήσεων δείχνει προς την ίδια κατεύθυνση. Τοπικά στοιχεία σχετικά με τις νέες εγγραφές γεννήσεων από όλη την Κίνα (ξεχωριστά από την απογραφή) προσφέρουν μια προεπισκόπηση του τι πιθανόν θα δείξουν τα στοιχεία της απογραφής. Για τα τρία πρώτα τρίμηνα του 2020, η Γκουιγιάνγκ, η πρωτεύουσα της επαρχίας Γκουιζού, ανέφερε μείωση των γεννήσεων κατά 32% σε σύγκριση με το προηγούμενο έτος. Στην πόλη Weifang της επαρχίας Shandong, οι γεννήσεις μειώθηκαν κατά σχεδόν 26% το πρώτο εξάμηνο του έτους. Έντονες μειώσεις αναφέρθηκαν σε πολλές άλλες πόλεις, με περιόδους αναφοράς που προηγούνται της πανδημίας του κορωνοϊού, αποκλείοντας έτσι την αιτία.

Υπάρχουν επίσης ενδείξεις ότι το συνολικό ποσοστό γονιμότητας της Κίνας (ο αριθμός των παιδιών που αναμένεται να έχει μια γυναίκα κατά τη διάρκεια της ζωής του) έχει μειωθεί ταχύτερα και περισσότερο από ό, τι πιστεύεται προηγουμένως. Οι Κινέζοι σχεδιαστές πολιτικής έχουν υπολογίσει 1,8, αλλά ορισμένοι Κινέζοι μελετητές (και η Παγκόσμια Τράπεζα) το έχουν υπολογίσει από 1,6 έως 1,7. Εγγραφο εργασίας που κυκλοφόρησε τον Μάρτιο από την κεντρική τράπεζα της Κίνας δείχνει ότι το ποσοστό δεν υπερβαίνει το 1,5.

Τέτοιοι αριθμοί προσφέρουν ζοφερό ανάγνωσμα για το Κομμουνιστικό Κόμμα. Ο πληθυσμός της Κίνας σε ηλικία εργασίας, που ορίζεται μεταξύ 16 και 64 ετών, μειώθηκε από το 2011. Εν τω μεταξύ, το ποσοστό ατόμων ηλικίας άνω των 60 ετών αυξήθηκε από 10,4% το 2000 σε 17,9% το 2018. Η τελευταία εκτίμηση είναι ότι έως το 2050 το ένα τρίτο των Κινέζων θα είναι 60 ετών και άνω. Η στήριξή τους θα επιβάλλει τεράστια επιβάρυνση στους νεότερους, εκτός εάν οι ηλικιωμένοι μπορούν να πειστούν να εργαστούν περισσότερο. Σε έκθεση που δημοσιεύθηκε το 2019, η Κινεζική Ακαδημία Κοινωνικών Επιστημών προειδοποίησε ότι το κύριο συνταξιοδοτικό ταμείο της Κίνας θα μπορούσε να εξαντλήσει τα κεφάλαια του έως το 2035.

Μια δεύτερη δημογραφική ανησυχία είναι η συνεχιζόμενη ανισορροπία μεταξύ ανδρών και γυναικών. Από τη δεκαετία του 1980, οι περιορισμοί στη γέννηση, σε συνδυασμό με μια ισχυρή προτίμηση για αγόρια και την εύκολη πρόσβαση σε προγεννητικές σαρώσεις υπερήχων, οδήγησαν στην εκτεταμένη άμβλωση θηλυκών εμβρύων. Το 2019 υπήρχαν περίπου 30 εκατομμύρια περισσότεροι Κινέζοι άνδρες από γυναίκες και η ανισότητα στον αριθμό που είναι σε ηλικία γάμου θα συνεχίσει να αυξάνεται. Η κυβέρνηση ανησυχεί ότι οι νεαροί άντρες που δεν έχουν προοπτική εύρεσης συντρόφου μπορούν να αποτελέσουν πηγή αναταραχής.

Τα χαμηλά ποσοστά γεννήσεων θα ασκήσουν μεγαλύτερη πίεση στο κόμμα να εγκαταλείψει όλες τις καταναγκαστικές πολιτικές ελέγχου των γεννήσεων. Τα πρόστιμα εξακολουθούν να ισχύουν για την ύπαρξη περισσότερων από δύο παιδιών, αν και η αυστηρότητα της επιβολής ποικίλλει ευρέως. Πρόσφατα, οι πιο δυνατές εκκλήσεις για αυτό έχουν προέλθει από αξιωματούχους στις τρεις επαρχίες που αποτελούν τη βορειοανατολική ζώνη της Κίνας. Τα τελευταία χρόνια, τα ποσοστά γεννήσεων στη Χαϊλονγκτζιάνγκ, στο Τζιλίν και στο Λιαονίνγκ ήταν περίπου στο μισό από τον εθνικό μέσο όρο.

Τον Φεβρουάριο, η Εθνική Επιτροπή Υγείας της Κίνας δήλωσε ότι αυτές οι τρεις επαρχίες θα μπορούσαν να ξεκινήσουν μελέτες που θα μπορούσαν να τους οδηγήσουν να γίνουν τα πρώτα μέρη της Κίνας που θα επιτρέψουν στους ανθρώπους να αποφασίσουν μόνοι τους πόσα παιδιά θα κάνουν. Αυτό είναι κάτι που οι άνθρωποι σε άλλες χώρες θεωρούν δεδομένο και για οικογένειες που λαχταρούν περισσότερα από δύο παιδιά, θα είναι ευλογία. Αλλά μπορεί να μην κάνει πολλά για να ενισχύσει το γενικό ποσοστό γεννήσεων της περιοχής ή την οικονομία της. Ένας κοινωνιολόγος σημειώνει ότι οι ντόπιοι νέοι καταφεύγουν σε περιοχές της Κίνας με καλύτερο καιρό και περισσότερες θέσεις εργασίας.

«Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν θέλουν κανένα μωρό ή το πολύ ένα μωρό, οπότε ακόμα κι αν αφαιρέσετε όλα τα όρια αυτή τη στιγμή, δεν θα έχει μεγάλο αποτέλεσμα», λέει ο Zhang Xiaochen του Πανεπιστημίου Duke Kunshan. Οι Κινέζοι έχουν συνηθίσει την ιδέα μιας μικρής οικογένειας. Το υψηλό κόστος για τη στέγαση, την υγεία και την εκπαίδευση αποθαρρύνει περαιτέρω την γονιμότητα.

Η ανατροφή παιδιών εκτός γάμου είναι κοινωνικά απαράδεκτη και αποθαρρύνεται επισήμως, ακόμη και όταν οι νέοι Κινέζοι καθυστερούν τον γάμο ή τον αποφεύγουν εντελώς. Πέρυσι, ο αριθμός των γάμων μειώθηκε κατά 12% σε λίγο πάνω από 8 εκατομμύρια, ο χαμηλότερος από το 2003 και πολύ κάτω από την κορυφή των 13,5 εκατομμυρίων το 2013. Το 2005 σχεδόν οι μισοί από αυτούς που παντρεύτηκαν το έκαναν μεταξύ των ηλικιών 20 και 24,  το 2019 ήταν μόλις το εν πέμπτο. Οι κινεζικοί νόμοι εμποδίζουν τις άγαμες γυναίκες να υποστούν εξωσωματική γονιμοποίηση ή να παγώνουν τα ωάρια τους για χρήση στο μέλλον.

Οι αξιωματούχοι γίνονται όλο και περισσότερο πρόθυμοι να εφαρμόσουν πολιτικές όπως πληρωμές σε μετρητά για να ενθαρρύνουν τους γονείς να αποκτήσουν δεύτερο παιδί. Ωστόσο, στοιχεία από τις 50 περίπου χώρες που προσπαθούν να αυξήσουν τα ποσοστά γεννήσεων υποδηλώνουν ότι αυτό είναι δύσκολο. Η παροχή προσιτής και επιθυμητής παιδικής μέριμνας είναι ίσως ο πιο αποτελεσματικός τρόπος με τον οποίο οι κυβερνήσεις μπορούν να αυξήσουν τη γονιμότητα. Αλλά αυτό είναι πολύ πιο δαπανηρό και περίπλοκο από τα μικροσκοπικά «μπόνους μωρών» που τώρα μοιράζουν ορισμένες κινεζικές τοπικές κυβερνήσεις.

Η αυξανόμενη τάση των υπαλλήλων να μιλούν για ανατροφή παιδιών ως κοινωνικού καθήκοντος ενοχλεί πολλά νεαρά ζευγάρια. Ορισμένοι υποπτεύονται ότι οι δημογραφικές ανησυχίες βρίσκονται πίσω από αλλαγές στους νόμους περί διαζυγίου που τέθηκαν σε ισχύ την 1η Ιανουαρίου. Απαιτούν τα διαζευγμένα ζευγάρια να περιμένουν μέχρι μετά από μια περίοδο ηρεμίας 30 ημερών.

Ο James Liang, οικονομολόγος στη Σχολή Διοίκησης Guanghua του Πανεπιστημίου του Πεκίνου, πιστεύει ότι τα παραμορφωμένα δημογραφικά στοιχεία της Κίνας θα περιορίσουν το μέγεθος της αγοράς και των δεξιοτήτων της, και έτσι εμποδίζουν την άνοδό της. Η Κίνα δεν θα δεχτεί ποτέ σημαντικό αριθμό μεταναστών, οπότε η Αμερική θα έχει ένα μεγάλο πλεονέκτημα, λέει. Στα επόμενα δέκα ή 20 χρόνια, η Κίνα θα συνεχίσει να τα πηγαίνει καλά, αλλά τότε η Αμερική «θα ανακτήσει την ηγεσία και η Κίνα δεν θα την καλύψει ποτέ».

Το μειωμένο ποσοστό γεννήσεων θα φέρει στο προσκήνιο και μια άλλη μάχη. Ένα πενταετές οικονομικό σχέδιο που ανακοινώθηκε τον Οκτώβριο περιλαμβάνει ασαφή σχέδια για την αύξηση των ηλικιών συνταξιοδότησης της Κίνας, το οποίο στις πόλεις είναι σήμερα 60 για όλους τους άνδρες, 55 για γυναίκες σε θέσεις γραφείου και 50 για γυναίκες σε χειρωνακτικές εργασίες, πολύ κάτω από τον μέσο όρο των πλούσιων χωρών που είναι στα 64. Αυτό θα είναι πολύ αντιδημοφιλές. Και η επιμήκυνση της εργασιακής ζωής κινδυνεύει επίσης να μειώσει τη γονιμότητα, επειδή πολλές οικογένειες βασίζονται στους παππούδες για τη φροντίδα των παιδιών. Δεν υπάρχουν εύκολοι τρόποι διεξόδου.