Ο Κυριάκος και ο Ανδρέας

Με έχει μπερδέψει ο πρόεδρος Κυριάκος. Εως τώρα, έκανε βαθιές βουτιές στη δεξαμενή της Κεντροαριστεράς, δημοσιοποιώντας πολλές φορές και με κάθε ευκαιρία την εκτίμηση και ίσως και τον θαυμασμό που διαθέτει (εγώ δεν πιστεύω ότι αυτό έπαψε πια να υπάρχει…) για τον Ανδρέα Παπανδρέου. Κόντρα, δε, στις πεποιθήσεις του πιο σκληρού πυρήνα των ψηφοφόρων της Δεξιάς που θεωρούν ακόμη τον Ανδρέα ως το απόλυτο κακό για τη Δεξιά και τη χώρα. Οφείλω να ομολογήσω ότι είχα σε μια εκτίμηση αυτή του τη στάση, διότι δεν είναι λίγο πράγμα να εκτιμάς τον πολιτικό αντίπαλο της παράταξής σου (και στα ενδότερα των ένδον…), τον πολιτικό αντίπαλο του πατέρα σου.

Και χθες μου τα χάλασε – εξού και δηλώνω μπερδεμένος. Μου τα χάλασε πολύ. Συνεντευξιαζόμενος σε ένα αγγλικό podcast, ούτε λίγο ούτε πολύ, χαρακτήρισε λαϊκιστή τον Ανδρέα, ο οποίος έπραξε τα αντίθετα από όσα υποσχέθηκε!!!

«Υποσχέθηκε τον ουρανό και κατέληξε να κάνει ακριβώς το αντίθετο», είπε συγκεκριμένα.

Κι ας έχει μεσολαβήσει η πρόσφατη μεγάλη δημοσκόπηση της Metron Analysis, η οποία ανέδειξε τον αείμνηστο Ανδρέα Παπανδρέου ως τον δημοφιλέστερο και πιο επιδραστικό πολιτικό της Μεταπολίτευσης – στον μισό αιώνα πολιτικής ζωής από τη Μεταπολίτευση έως σήμερα.

Αποψη των Ελλήνων, η οποία ταυτίζεται απόλυτα με την ιστορία και την πραγματικότητα…

Γιατί τι θα ήταν η Ελλάδα, που παρέλαβε ο Κυριάκος για να κυβερνήσει, αν δεν είχε μεσολαβήσει η ενδεκαετής διακυβέρνηση του Ανδρέα; Μια τριτοκοσμική χώρα, που θα συγκρινόταν με χώρες της Λατινικής Αμερικής ή της υποσαχάριας Αφρικής…

Θα χρειαζόταν ίσως μια ολόκληρη εφημερίδα για να απαριθμήσει κανείς τα τεράστια βήματα προόδου που πραγματοποιήθηκαν την περίοδο της διακυβέρνησης ΠΑΣΟΚ. Τι να θυμηθώ, τι να ξεχάσω; Από τη δημιουργία του ΕΣΥ ως το χτίσιμο κοινωνικού κράτους. Κι από την εθνική συμφιλίωση ως τις βαθιές μεταρρυθμίσεις στο κοινωνικό κράτος (πολιτικός γάμος, κατάργηση του αξιοποίνου της μοιχείας, θεσμοθέτηση της ισότητας των δύο φύλων), την αύξηση των μισθών και των συντάξεων, τη σημαντική βελτίωση του βιοτικού επιπέδου του λαού, το χτύπημα του ρουσφετιού με τη δημιουργία του ΑΣΕΠ, τις σοβαρές υποδομές, τον εκδημοκρατισμό της δημόσιας διοίκησης, τη δημιουργία της ΕΛ.ΑΣ., την ισχυρή θωράκιση των Ενόπλων Δυνάμεων – όλα ΠΑΣΟΚ και Ανδρέας!

Αφού λοιπόν δεν μπορεί να τα παραγράψει όλα αυτά, γιατί επιτίθεται στον άνθρωπο που άλλαξε την Ελλάδα; Στον άνθρωπο που παρέλαβε την Ελλάδα του αραμπά και την έφερε στην Ευρώπη;

Απλό: γιατί προφανώς οι πολλές (προεκλογικές) δημοσκοπήσεις τού λένε ότι χάνει κόσμο από τα δεξιά του λόγω της… «πασοκοποίησης» της κυβέρνησης!

Αλλη εξήγηση δεν μπορώ να δώσω. Χτυπάει τον Ανδρέα, και το ΠΑΣΟΚ, και στέλνει έτσι μήνυμα στον σκληρό πυρήνα της Δεξιάς που είναι στα κάγκελα και έτοιμος να κατευθυνθεί προς τον Βελόπουλο, διότι δήθεν έχει αλλάξει τη φυσιογνωμία του κόμματός του, ότι όχι, παιδιά, μην ανησυχείτε, ένας από σας είμαι κι εγώ…

Προεκλογικές κουβέντες, δηλαδή, είναι αυτές. Τακτικοί ελιγμοί. Μετά τις 9 Ιουνίου θα επανέλθει στα γνωστά…

Στο μεταξύ, ο άλλος, ο Κασσελάκης, το φαντεζί αγόρι που ηγείται σήμερα του ΣΥΡΙΖΑ, κάνει προεκλογική καμπάνια από την… Παλαιστίνη. Υποδύεται τον πολιτικό μεγάλης εμβέλειας, αλλά, απ΄ ό,τι κατάλαβα, δύσκολα θα κοροϊδέψει έως και τους ευρισκόμενους σε δεινή θέση Παλαιστίνιους. Που αναζητούν στήριξη σε διεθνές επίπεδο, ακόμη και αν πρόκειται να τους (υπο)στηρίξει διαχειριστής πολυκατοικίας από χώρα της Δυτικής Ευρώπης.

Ετσι ο δικός μας, που μετέβη στην Παλαιστίνη εν χορδαίς και οργάνοις. Πλην όμως, παρά τις απεγνωσμένες προσπάθειες της αγαπημένης Ρένας Δούρου, η οποία διαθέτει, ως τομεάρχης Εξωτερικών του ΣΥΡΙΖΑ, κάποιες άκρες στην περιοχή, να πετύχει μια συνάντηση με κορυφαίο παράγοντα της περιοχής, όπως λ.χ. με τον πρόεδρο Αμπάς ή τον πρωθυπουργό Μουσταφά, η επιχείρηση αποδείχθηκε τζίφος. Πλήρης αποτυχία. Ο μόνος επίσημος εκπρόσωπος της Παλαιστινιακής Αρχής τον οποίο κατάφερε να συναντήσει ήταν ένας «υπουργός»… Τουρισμού και Αρχαιοτήτων, κάτι σαν τη δική μας Ολγα Κεφαλογιάννη δηλαδή, χωρίς τις… αρχαιότητες. Οπότε σκέφτεσαι, πολύ απλοϊκά, πλην λογικά: τι να συζητήσεις αρχηγός της αντιπολίτευσης της Ελλάδας, τώρα, με τον παλαιστίνιο συνάδελφο της… Κεφαλογιάννη; Τουριστικά θέματα; Ή μήπως θέματα αρχαιολογίας; Ούτε τουρίστες υπάρχουν στη Δυτική Οχθη, κι από αρχαιότητες ό,τι και να σου πει, δύσκολα θα καταλάβεις. Εδώ δεν γνωρίζεις λέξη από τα δικά μας, θα έχεις άποψη για τα της Παλαιστίνης;

Πάντως, απ΄ ό,τι είδα, φωτογραφίες, για τις ανάγκες της προεκλογικής καμπάνιας, με πιτσιρίκια και γιαγιάδες προέκυψαν. Κάτι είναι κι αυτό…

Δεν πήγε τζάμπα το ταξίδι…

(Η φωτογραφία του αρχηγού, πάντως, με πουκαμισάκι λευκό «slim fit» κατά τη συνάντηση με τον Πατριάρχη Ιεροσολύμων ήταν όλα τα λεφτά. Απέπνεε, το λιγότερο, σεβασμό…)

Πουλάει η αλληλεγγύη στον παλαιστινιακό λαό στη διάρκεια μιας προεκλογικής περιόδου, όπως αυτή που διανύουμε; Λογικά, κάτι γίνεται. Αλλιώς γιατί να κουβαληθεί ο μεν Κασσελάκης στη Ραμάλα και τη Βηθλεέμ, οι δε άλλοι της Ανανεωτικής Αριστεράς, που δεν έχουν και τα λεφτά που διαθέτει το κόμμα Κασσελάκη, να οργανώσουν στην Αθήνα εκδήλωση με την εδώ παλαιστινιακή κοινότητα;

Λογικά, κάποιοι εξ αυτών ψηφίζουν στη χώρα. Αλλιώς, πώς; Πάντως, αυτό με τους Παλαιστίνιους είναι μια παλιά ιστορία που έρχεται από τα χρόνια του ΠΑΣΟΚ, το οποίο διατηρούσε πάντα ισχυρούς δεσμούς μαζί τους. Και ως κυβέρνηση, και ως αντιπολίτευση. Τους είχαν χτίσει από κοινού ο Ανδρέας με τον Αραφάτ. Και το ΠΑΣΟΚ είχε χρησιμοποιήσει τη σχέση αυτή ως δίαυλο για την ανάπτυξη καλών σχέσεων με ένα μεγάλο τμήμα του αραβικού κόσμου, το οποίο βοήθησε την Ελλάδα σε κρίσιμες περιόδους. Απλώς, τώρα, άλλοι νέμονται αυτή τη σχέση, και μάλιστα για πιο πεζούς λόγους…

Ο Νίκος Ανδρουλάκης τώρα, από την πλευρά του, καταφεύγει σε πιο… χαμηλών προσδοκιών επικοινωνιακές τακτικές. Για παράδειγμα, αύριο στις 12 θα συναντήσει νέους, θα συζητήσει μαζί τους, θα απαντήσει σε ερωτήσεις που θα του θέσουν και θα επιδιώξει να «περάσει» προς τα έξω τις θέσεις του για τη νέα γενιά και τα προβλήματά της.

Κακό δεν το λες, αλλά η ώρα που επέλεξε να το κάνει, 12 το μεσημέρι, θα έχει ως κοινό συνταξιούχους, όχι νέους. Οι νέοι είναι στη δουλειά εκείνη την ώρα. Το επισημαίνω, διότι το επίσημο ΠΑΣΟΚ ζήτησε να υπάρξει διακαναλική κάλυψη της συνάντησης του αρχηγού τού Κινήματος με τους νέους και μετάδοσή της τις μεσημεριανές ώρες.

Δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω αν στη βάση της διακομματικής συμφωνίας που έχουν κάνει τα κόμματα με τους τηλεοπτικούς σταθμούς οι μεταδόσεις αυτές μπορούν να γίνουν και βράδυ, όμως μεσημέρι, 12, ελάχιστοι θα τις παρακολουθήσουν. Ούτε καν αργόσχολοι συνταξιούχοι. Οπότε αναρωτιέται κανείς γιατί οργανώνονται…