Ο «Γολγοθάς» της ΑΕΚ και του Νίκολιτς

Η ΑΕΚ από το Σάββατο έχει περάσει και επισήμως στην εποχή Μάρκο Νίκολιτς. Το κεφάλαιο Ματίας Αλμέιδα έκλεισε με τον πλέον «πικρό», άδοξο και -κατά την άποψή μου- άδικο τρόπο, αλλά έληξε οριστικά και αμετάκλητα και τα ποτάμια δεν γυρίζουν πίσω. Θα είναι λοιπόν αστείο και κωμικό, να αναλωθούμε ξανά σε συζητήσεις, όπου δε θα βγάλει ποτέ κανένας άκρη.

 Του Σταμάτη Βούλγαρη

Πάρθηκε μία απόφαση από το club, βασισμένη πάνω στη «δομή» την οποία ορίζει πάντα ο εκάστοτε ιδιοκτήτης σε συνεργασία με τον επικεφαλής του ποδοσφαιρικού τμήματος. Ο Χαβιέρ Ριμπάλτα ήταν αυτός που επέλεξε και υπέδειξε το νέο προπονητή της ΑΕΚ και ο Μάριος Ηλιόπουλος αυτός που αποδέχθηκε την υπόδειξή του Καταλανού Διευθυντή ποδοσφαίρου της ΑΕΚ.

Δεν ξέρω αν ήταν η πρώτη ή η δεύτερη ή η τρίτη επιλογή. Όλα αυτά είναι μόνο για λαϊκή κατανάλωση, σε μία εποχή όπου όλα μπορούν να ανατραπούν ανά πάσα στιγμή. Σημασία έχει μόνο ότι ο Νίκολιτς είναι ο νέος προπονητής του Δικεφάλου. Το για πόσο θα το δούμε μόνο στην πράξη. Ίσως αυτός να ήταν και ο λόγος που στην επίσημη ανακοίνωση της ΠΑΕ, δεν αναφέρθηκε η διάρκεια του συμβολαίου του. Αποδεικνύεται πάντως καθημερινά σε όλη την υφήλιο, πως τα συμβόλαια «σπάνε» όση διάρκεια και αν έχουν.

Επίσης, το να λες / γράφεις, ότι κάποιος είναι καλός προπονητής, είναι πετυχημένος, δε συνιστά σε καμία απολύτως περίπτωση εχέγγυο επιτυχίας σε ένα νέο βήμα (ειδικά τόσο μεγάλο). Τεράστιοι προπονητές έχουν δουλέψει σε club όπου πήγαν για να τα «εκτοξεύσουν» και απέτυχαν παταγωδώς. Πολλά μπορεί να παίξουν ρόλο. Πράγματα μεγάλα ή μικρά. Όχι οι μεταγραφές «βιτρίνας». Ακόμα και η έλλειψη ουσιαστικής επικοινωνίας, η απουσία ενός «κώδικα» που θα λειτουργεί αυτόματα ανάμεσα σε δύο ανθρώπους, ενδέχεται να τινάξει ένα project στον αέρα.

Το νέο ξεκίνημα της ΑΕΚ, δεν κρύβει απλώς «παγίδες». Είναι ένας «Γολγοθάς» και ο Μάρκο Νίκολιτς θα πρέπει να κουβαλήσει ένα Σταυρό που δεν είναι καν δικός του. Επέλεξε όμως, από τη στιγμή που συμφώνησε να αναλάβει την ομάδα, να τον κουβαλήσει. Το ρίσκο αυτής της επιλογής το γνωρίζει εκ των προτέρων. Η ΑΕΚ λόγω της 4ης θέσης στο περσινό πρωτάθλημα και των τραγικών προηγούμενων σεζόν στην Ευρώπη, δε θα έχει (ούτε φέτος, όπως πέρσι) δεύτερη ευκαιρία. Πρέπει να κάνει τρεις προκρίσεις για να παίξει στη League Stage του Conference League.

Ταυτόχρονα όμως υπάρχουν και άλλα ζητήματα. Αν και ο Χαβιέρ Ριμπάλτα δεν έχει δώσει ακόμα κανένα «στίγμα», ίσως το κάνει στην παρουσίαση του Μάρκο Νίκολιτς, η ΑΕΚ θα πρέπει να προχωρήσει σε πολλές αλλαγές στο ρόστερ της. Τουλάχιστον αυτό προκύπτει από το ρεπορτάζ. Αυτό από μόνο του, μεγαλώνει το βαθμό δυσκολίας του έργου του Σέρβου προπονητή. Διότι αν για παράδειγμα πας στην προετοιμασία και στηριχτείς σε κεντρικό αμυντικό δίδυμο τους Βίντα (ή Μήτογλου) και Μουκουντί και έρθει μία πρόταση τον Ιούλιο ή τον Αύγουστο για τον Καμερουνέζο και πωληθεί, θα πρέπει να βρεθεί τρόπος αυτή η αλλαγή να περάσει «αναίμακτα» από όλες τις απόψεις. Το παράδειγμα του Κουλιεράκη πέρσι στον ΠΑΟΚ είναι το πλέον χαρακτηριστικό. Το ίδιο ακριβώς ισχύει και για τις άλλες θέσεις του ρόστερ. Όσο δε αυτές οι αλλαγές πάνε πιο πίσω χρονικά, τόσο πιο ζόρικα θα είναι τα πράγματα.

Η ΑΕΚ λοιπόν έχει την «υποχρέωση» να κάνει φέτος τουλάχιστον μία υπέρβαση για να παίξει στην Ευρώπη το φθινόπωρο. Είναι πολύ κομβικό από όλες τις απόψεις το συγκεκριμένο ζήτημα. Διότι μόνο έτσι θα καταφέρει να «διορθώσει» τον συντελεστή της και ταυτόχρονα να μην ξενερώσει τον κόσμο της.

Ο περσινός αποκλεισμός δημιούργησε μεγάλη ζημιά. Στην ΑΕΚ δε θέλουν καν να σκεφτούν το ενδεχόμενο να την «πατήσουν» για δεύτερη συνεχόμενη φορά. Θα είναι καταστροφικό για το πρεστίζ, για τις φιλοδοξίες τόσο του προπονητή, όσο και των παικτών, αλλά και για τον κόσμο. Θα ανοίξουν νέες «πληγές», θα είναι πολύ δύσκολο να κλείσουν και θα υπάρχει κίνδυνος να επιστρέψει εκ νέου η εσωστρέφεια.

Για να μη μακρηγορώ, τα αποτελέσματα θα είναι αυτά που θα κρίνουν τον Νίκολιτς και από αυτά θα κριθεί και ο Ριμπάλτα. Άλλωστε ο Σέρβος είναι η δική του επιλογή. Όπως από αυτά θα κριθεί και ο Καταλανός, ο οποίος αποτελεί επιλογή του Μάριου Ηλιόπουλου.