Κλείνει υποθέσεις με το παρελθόν

Από το κυνήγι μαγισσών στην κανονική οργανωμένη δουλειά ενός κράτους, υπάρχει μεγάλη απόσταση. Δεν έχουν περάσει πολλά χρόνια από την εποχή που στην ελληνική επικαιρότητα κυριαρχούσε ο λαϊκισμός, ότι θα λύσουμε με κάποιον εντυπωσιακά γρήγορο τρόπο τα οικονομικά μας προβλήματα. Ηταν η εποχή που υπήρχαν άνθρωποι που πίστευαν στην εξαργύρωση ομολόγων δήθεν αμύθητης αξίας που βρίσκονται κάπου και μας περιμένουν για να τα εκμεταλλευτούμε και να γίνουμε πλούσιοι. Ηταν η εποχή που έρχονταν μαζικά… λίστες με άλλης αμύθητης αξίας «γκρίζο» εισόδημα που δήθεν θα το παίρναμε στα χέρια μας και θα λύναμε ξανά τα προβλήματά μας. Τελικά αποδείχτηκε κάρβουνο ο θησαυρός. Μόνο το μαύρισμα της υπόληψης δεκάδων ανθρώπων έμεινε. Αυτό συμβαίνει όταν νοιάζεσαι για τις εντυπώσεις και όχι για την ουσία της υπόθεσης. Ηταν η εποχή που έκανε μεγαλύτερο «γκελ» στους λαϊκιστές να κατευθύνουν όλες τις δυνάμεις τους σε λίστες μερικών δεκάδων φορολογουμένων, από το να ψάξουν τη λίστα με τους 54.000 μεγαλοκαταθέτες που είχαν βγάλει τα λεφτά τους στο εξωτερικό σε διάφορες φάσεις της κρίσης.

Εκ του αποτελέσματος αποδείχτηκε ότι για να μαζέψει ένα κράτος τη φοροδιαφυγή και την παραβατικότητα έπρεπε να έχει πατήσει γερά στα πόδια του, να έχει αποκτήσει θεσμούς (ΑΑΔΕ) και μέσα διερεύνησης των υποθέσεων, μεταξύ των οποίων και πλήρη ψηφιακή οργάνωση.

Η σημερινή κυβέρνηση δεν έδειξε να ενδιαφέρεται στην αρχή της θητείας της για τη διερεύνηση παλαιών υποθέσεων. Δεν έδειξε διάθεση να κλείσει τους λογαριασμούς της χώρας με το παρελθόν, ψάχνοντας όσους επιχείρησαν να εκμεταλλευτούν τις χειρότερες μέρες του κράτους μας. Ενδεχομένως δεν είχε και τα μέσα τότε. Τελευταία δείχνει να ανακρούει πρύμναν. Ο αρμόδιος υπουργός Ανάπτυξης Τάκης Θεοδωρικάκος ξεκίνησε να σκαλίζει τους δικαιούχους των αναπτυξιακών νόμων από το 2004 μέχρι σήμερα και φαίνεται ότι βρίσκει λαβράκια.

Δεν ξέρω αν ήταν τυχαίο, αλλά μια μέρα μετά, από τη συνάντηση του νέου υπουργού Οικονομικών Κυριάκου Πιερρακάκη με τον επικεφαλής της ΑΑΔΕ Γιώργο Πιτσιλή, αποκαλύφθηκαν οι ενέργειες που γίνονται για την εύρεση και την κατάσχεση ακινήτων μεγαλοοφειλετών του ελληνικού Δημοσίου στο εξωτερικό. Ανθρωποι που ενώ χρωστούν σημαντικά ποσά στην Ελλάδα, διάγουν πολυτελή βίο διαθέτοντας χρήματα σε τραπεζικούς λογαριασμούς και ακίνητα σε χώρες του εξωτερικού. Το σχέδιο είναι εξαιρετικά απλό. Εξειδικευμένες εταιρείες, δικηγορικά γραφεία και ελεγκτικοί οίκοι σε ρόλο «head hunters» (κυνηγοί κεφαλών) αναλαμβάνουν για λογαριασμό της ΑΑΔΕ να εντοπίσουν τα συγκεκριμένα περιουσιακά στοιχεία, αφού πρώτα λάβουν λίστες με τα δημοσιοποιημένα στοιχεία των οφειλετών. Στη συνέχεια τα διαβιβάζουν στην ελληνική κυβέρνηση, η οποία κάνοντας χρήση διακρατικών συμφωνιών, ξεκινάει τις διαδικασίες δέσμευσης και κατάσχεσης.

Σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία, το συνολικό ποσό των ληξιπρόθεσμων χρεών προς την Εφορία, που «στοιχειώνει» ακόμα την ελληνική οικονομία, υπερβαίνει τα 108,5 δισ. ευρώ. Μόλις τα 3,6 δισ. ή αλλιώς το 3,3% είναι ενταγμένο σε κάποια ρύθμιση. 9.487 φορολογούμενοι χρωστούν κατά μέσο όρο πάνω από 8,7 εκατομμύρια ευρώ και συνολικά 82,5 δισ. ευρώ. Προφανώς κάποιοι έχουν αποβιώσει ή πτωχεύσει. Το επίσημο ελληνικό κράτος οφείλει να «ξεψαχνίσει» και να φέρει στα ταμεία και το παραμικρό από τα χρωστούμενα, πριν αποφασίσει να προχωρήσουμε ως χώρα, κλείνοντας τους λογαριασμούς μας με το παρελθόν.