Η Ταμίλα Κουλίεβα εξιχνιάζει το «Έγκλημα στο Όριεντ Εξπρές»

Το έργο της Άγκαθα Κρίστι «Έγκλημα στο Όριεντ Εξπρές» ήρθε για πρώτη φορά στην Ελλάδα στο Θέατρο Δανδουλάκη (Αγίου Μελετίου 61, Αθήνα, τηλ. 21 0864 0414 ). Το πιο διάσημο κι αγαπημένο αστυνομικό της Αγκαθα Κρίστι σκηνοθετεί ο Αντώνης Καλογρίδης με έμπνευση με έναν θίασο έντεκα πρωταγωνιστών.

Έτσι, από Τετάρτη έως και Κυριακή

επί σκηνής την υπόθεση εξιχνιάζουν οι Κάτια Δανδουλάκη, Δάνης Κατρανίδης, Αντώνης Καφετζόπουλος, Ταμίλα Κουλίεβα, Τάνια Τρύπη, Τάκης Παπαματθαίου, Λένα Δροσάκη, Άγγελος Μπούρας και Λευτέρης Ζαμπετάκης.

Στο «Έγκλημα στο Όριεντ Εξπρές» η ανάμειξη στην ιστορία του διάσημου Ηρακλή Πουαρό, η γοητευτική πλοκή, η γεμάτη μυστήριο και ανατροπές, οι χαρακτήρες και η μεταξύ τους διασύνδεση, συναρπάζουν και γοητεύουν. Όλα είναι διαφορετικά απ’ ότι δείχνουν, από την πρώτη μέχρι και την τελευταία σκηνή. Και όλα καθορίζονται τελικά από το μεγάλο δίλημμα: μπροστά στην φρίκη του φόνου ενός παιδιού, ποια τιμωρία είναι δίκαιη και ηθική, ποιος μπορεί να γλιτώσει από τον θείο και τον ανθρώπινο νόμο.

Η Ταμίλα Κουλίεβα μιλάει στα «Νέα» για τον ρόλο που υποδύεται στην παράσταση, την αναμέτρησή της με την Αγκάθα Κρίστι και τα μυστήρια.

1. Πώς προσεγγίζετε το ρόλο σας;

Κάθε φορά όλα ξεκινάνε από την αρχή κι αυτό ίσως είναι και η ομορφιά αυτής της διαδικασίας. Η προσέγγιση ενός ρόλου έχει ως βάση το σκεπτικό του σκηνοθέτη για την παράσταση. Σιγά σιγά χτίζεται η μορφή του χαρακτήρα, σε σχέση με το περιβάλλον, σε σχέση με την εποχή, σε σχέση με τους άλλους χαρακτήρες. Αργά αλλά σταθερά στέκεται στα πόδια του, αναπνέει και συνυπάρχει με τους υπόλοιπους.

2. Τι προκλήσεις αντιμετωπίζετε όταν πρέπει να συστήσετε στο κοινό ένα ρόλο σαν και το δικό σας, μια και το έργο παρουσιάζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα;

Στη συγκεκριμένη περίπτωση έχουμε ένα πολύ γνωστό βιβλίο της Αγκάθα Κρίστι, αυτής της πολυδιαβασμένης συγγραφέως. Ενός βιβλίου που έχει μεταφερθεί και στον κινηματογράφο και στην τηλεόραση. Αλλά και μιας ιστορίας που βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα. Όλα λοιπόν όσα έχει με την φαντασία του ο αναγνώστης-θεατής, δημιουργήσει για τους χαρακτήρες, την πλοκή και γενικά την ατμόσφαιρα, εμείς ως ηθοποιοί, αλλά και ο σκηνοθέτης με τους υπόλοιπους συντελεστές πρέπει με κάποιο τρόπο να μην προδώσουμε από την μία, αλλά και να εμπλουτίσουμε από την άλλη. Πρέπει να δώσουμε μια καινούργια διάσταση στην ιστορία.

3. Το έργο βασίζεται στο βιβλίο της Αγκάθα Κρίστι. Εσείς το είχατε διαβάσει πριν την εμπλοκή σας με την παράσταση;

Η Αγκάθα Κρίστι είναι τόσο γνωστή που δεν μου φαίνεται πως υπάρχει άνθρωπος που δεν έχει διαβάσει κάτι δικό της. Εγώ το είχα διαβάσει παλιά, αλλά έχω δει και τις μεταφορές που έχουνε γίνει στο σινεμά, όχι μόνο το συγκεκριμένο, αλλά και το ΜΆΡΤΥΣ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑΣ με την Μάρλεν Ντιντριχ, του Γουάιλντερ, και του Ρενέ Κλέρ αυτό που βασίζεται πάνω στους ΔΈΚΑ ΜΙΚΡΟΥΣ ΝΕΓΡΟΥΣ και το ΈΓΚΛΗΜΑ ΣΤΟ ΟΡΙΑΝΤ φυσικά με τον Φίνεϊ αυτόν τον συγκλονιστικό ηθοποιό που έφυγε από την ζωή πριν από λίγες μέρες, εκεί έπαιζε με την Μπακόλ και την Μπέργκμαν. Επίσης το ΕΓΚΛΗΜΑ ΣΤΟ ΝΕΙΛΟ με τον Πήτερ Ουστινοφ και την Μπέτι Ντεϊβις.

4. Γενικότερα, ποια η σχέση σας με τον κόσμο των αστυνομικών μυθιστορημάτων;

Μου αρέσουν από τους κλασσικούς γιατί κι ο Ντοστογιέφσκι στο Έγκλημα και Τιμωρία αν και φεύγει σε φιλοσοφικούς και στοχαστικούς δρόμους, η βάση της πλοκής αστυνομικού χαρακτήρα είναι ή οι Άθλιοι του Ουγκώ επίσης αστυνομική είναι πλοκή του. Αλλά και σύγχρονοι όπως ο Τσάντλερ, ο Σιμενόν, ο Μαρρής με τον Μπέκα του, αλλά κι ο Μάρκαρης, με τον Χαρίτο του, μου αρέσει η σχέση με την οικογένεια και πως αυτή εμπλέκεται στην κάθε υπόθεση.

5. Στο δίλημμα για τη δίκαιη και την ηθική τιμωρία μπροστά στο φόνο ενός παιδιού, παίρνει τελικά θέση η παράσταση; Εσείς τι πιστεύετε;

Ξέρετε η αυτοδικία είναι καταδίκη για την κάθε κοινωνία. Δεν μπορείς ένα έγκλημα να το θεραπεύσεις με κάποιο άλλο έγκλημα. Με αυτό τον τρόπο θα οδηγηθούμε, αργά αλλά σταθερά σε μία κοινωνία εγκληματιών. Κάπου εκεί ο Πουαρό αφήνει τους ήρωες να μετεωρίζονται, ανάμεσα στο σκοτάδι και στο φώς, στις αϋπνίες που θα τους χαρίσουν οι τύψεις συνειδήσεως.

6. Το μυστήριο και οι ανατροπές είναι το χαρακτηριστικό των ιστοριών του Ηρακλή Πουαρό. Εδώ τώρα που η πλοκή ζωντανεύει στο θέατρο, πώς καταφέρνει να κρατά τους θεατές σε εγρήγορση;

Με γρήγορες εναλλαγές καταστάσεων, γεγονότων, σκηνικών χώρων. Είναι μια παράσταση ρυθμού κι εναλλαγών. Ψυχολογικών, συναισθηματικών και σωματικών. Είναι μια παράσταση πάνω σε ένα τραίνο που κινείται σχεδόν χωρίς φρένα. Μεταφορικά και κυριολεκτικά.