Η κοινή λογική

Oι νέοι στρέφονται προς την Ακροδεξιά. Ακόμη κι αν δεν ψηφίζουν σήμερα ακροδεξιά κόμματα, σκέφτονται πολύ σοβαρά να το κάνουν. Ενας από τους βασικούς λόγους αυτής της μετατόπισης είναι η μετανάστευση. Τα κυβερνώντα κόμματα το βλέπουν και, για να προσελκύσουν τους νέους, λαμβάνουν μέτρα κατά της μετανάστευσης.

Αυτό είναι το αφήγημα που κυριαρχεί τα τελευταία χρόνια στα ευρωπαϊκά άρθρα και podcasts. Αλλά είναι λάθος. Ή, εν πάση περιπτώσει, είναι ελλιπές. Οπως επισημαίνει ένας από τους πιο οξυδερκείς πολιτικούς επιστήμονες της εποχής μας, ο ολλανδός καθηγητής και συγγραφέας Κας Μούντε, τα ακροδεξιά κόμματα έχουν αυξήσει την υποστήριξή τους σε όλες τις ηλικιακές κατηγορίες. Μια μελέτη μάλιστα των περυσινών ευρωεκλογών έδειξε ότι η απήχηση των ακροδεξιών κομμάτων στους νέους ψηφοφόρους (16-29 ετών) είναι μικρότερη απ’ ό,τι στις μεγαλύτερες ηλικίες.

Βέβαια, αυτά τα έγραψε ο Μούντε στην Guardian, που κατά τον Πρωθυπουργό μας δεν είναι και πολύ αξιόπιστη. Αλλά ας το προσπεράσουμε αυτό, γιατί μια άλλη παρατήρησή του έχει ακόμη μεγαλύτερο ενδιαφέρον. Ενώ οι νέοι άνδρες ψηφίζουν Ακροδεξιά σε ανάλογα ποσοστά με τους μεγαλύτερους σε ηλικία ψηφοφόρους, οι νέες γυναίκες το κάνουν σε πολύ μικρότερο βαθμό από τις μεγαλύτερές τους. Γιατί; Επειδή το βασικό τους χαρακτηριστικό είναι μια αξιοσημείωτη στροφή προς τα αριστερά.

Η διαφορά αυτή ανάμεσα στα δύο φύλα δεν περιορίζεται στην Ακροδεξιά. Οι νέοι άνδρες τείνουν περισσότερο προς τον «σύγχρονο σεξισμό», αρνούνται δηλαδή ότι οι γυναίκες εξακολουθούν να είναι θύματα διακρίσεων και απορρίπτουν το αίτημα για μεγαλύτερη ισότητα των φύλων. Οι νέες γυναίκες, από την πλευρά τους, δεν είναι πιο προοδευτικές από τους νέους άνδρες μόνο σε ζητήματα όπως οι αμβλώσεις, κάτι που είναι λογικό αφού τις αφορούν άμεσα: εκφράζουν μεγαλύτερη ανησυχία από αυτούς για το περιβάλλον, υποστηρίζουν πιο ένθερμα την ανακατανομή του εισοδήματος, τάσσονται πιο κατηγορηματικά υπέρ ενός ενεργότερου ρόλου του κράτους.

Τι περίεργο, όμως! Τα μέσα ενημέρωσης επικεντρώνονται κυρίως στους νέους άνδρες, λες κι αυτά που λένε ή σκέπτονται είναι πιο σημαντικά από εκείνα που λένε ή σκέπτονται οι νέες γυναίκες. Η ανδρική ματιά εξακολουθεί να κυριαρχεί στην κοινωνία. Κι αυτό ενισχύει τις πολιτικές προοπτικές της Ακροδεξιάς: αφού οι άνδρες εκπροσωπούν την «κοινή λογική», οι πολιτικοί σπεύδουν να υποστηρίξουν μέτρα που ανταποκρίνονται στις ανησυχίες τους. Στην παγίδα αυτή δεν πέφτει μόνο η Δεξιά. Ακολουθώντας ένα ξεπερασμένο πορτρέτο του ψηφοφόρου της εργατικής τάξης (λευκός άνδρας με δεξιές κοινωνικοπολιτισμικές απόψεις), η Κεντροαριστερά χάνει τις (προοδευτικές) γυναίκες χωρίς να κερδίζει τους (αντιδραστικούς) άνδρες.

Aν οι προβολείς στρέφονταν προς τις γυναίκες, καταλήγει ο Κας Μούντε, θα υπήρχαν δύο κέρδη. Πρώτον, θα μιλούσαμε περισσότερο για την κλιματική αλλαγή και λιγότερο για τους μετανάστες. Δεύτερον, οι νέες γυναίκες θα πήγαιναν μαζικότερα να ψηφίσουν. Θα ενίσχυαν, βέβαια, την Αριστερά, κάτι που αρέσει στην Guardian, αλλά όχι στον Μητσοτάκη.

Keywords