Χιλμπίληδες

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης παρέστη στην παρουσίαση της βιογραφίας του ολυμπιονίκη Μανώλη Καραλή, που έχει μιλήσει, μεταξύ άλλων, για το ρατσισμό που είχε από παιδί αντιμετωπίσει από συμμαθητές, δασκάλους και προπονητές. Και έκανε το εξής σχόλιο: «Προκαταλήψεις, ρατσισμός, μαθησιακές δυσκολίες, πολλά εμπόδια. Πίσω από το χαμόγελο του Μανόλο υπάρχουν και οι στενοχώριες. Το μήνυμά του όμως είναι ότι η ζωή έχει δύο δρόμους: Ή θα ζεις στη σκιά των φόβων σου ή θα βρεις έναν τρόπο να τους ξεπεράσεις».

Το συμπέρασμα που τίθεται διλημματικά από τον Πρωθυπουργό είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον. Ο Καραλής ανήκει στους ανθρώπους που αντιμετώπισαν συστημικό ρατσισμό λόγω του χρώματος του δέρματός του. Και η πιο γνωστή ελληνική οικογένεια του κόσμου, οι Αντετοκούνμπο, ήταν από τους «λαθρομετανάστες» που επιθυμεί διακαώς να απελάσει ο Μάκης Βορίδης, ο υπουργός Μετανάστευσης του Κυριάκου Μητσοτάκη.

Ποιο είναι, λοιπόν, το μήνυμα που στέλνει στους μικρούς «Καραλήδες» ο Πρωθυπουργός; Οτι το να είσαι θύμα ρατσισμού είναι κάτι σαν «ατομική ευθύνη». Οτι αναγνωρίζει ότι υπάρχουν ανισότητες και αδικίες και η λύση που προκρίνει είναι τα θύματα να τις ξεπεράσουν μόνοι τους. Οσοι δεν τα καταφέρνουν είναι επειδή επέλεξαν να «μείνουν στη σκιά των φόβων τους». Οτι είναι στη διακριτική ευχέρεια του θύματος, του ξένου, του μαύρου, του τρανς, του Ρομά, του φτωχού, να ξεπεράσει ό,τι υφίσταται.

Ακόμη κι αν δεχτούμε ότι όλα αυτά λέγονται καλοπροαίρετα, υπαινίσσονται ότι ξεκινάμε όλοι τη ζωή μας από ίσες αφετηρίες, με ίδιες οικογένειες, δυνατότητες, ευκαιρίες, εργαλεία. Κι άρα το ποιος προχωράει είναι κυρίως θέμα ατομικής αξιοσύνης με κάποια, ίσως, πολιτισμικά στοιχεία.

Σε έναν τέτοιο κόσμο οι «λαθρομετανάστες» Αντετοκούνμπο θα ήταν φτωχοί και παράνομοι από επιλογή και ο κάθε μικρός Μανώλης δεν θα αποκλειόταν από τον προπονητή επειδή είναι μαύρος. Επίσης, σε έναν τέτοιο κόσμο δεν θα είχε καμία σημασία για την ατομική εξέλιξη του Κυριάκου Μητσοτάκη το ότι γεννήθηκε προνομιούχος. Αρα αξίζει να διερωτηθεί εάν όλοι αυτοί που δεν πέτυχαν όσα αυτός είναι επειδή δεν άξιζαν το ίδιο. Επειδή, σε αντίθεση με αυτόν, «ζουν στη σκιά των φόβων τους». Ή αν ήταν κάτι σαν τους «χιλμπίληδες» που περιέγραφε με τόση ενόχληση στο αυτοβιογραφικό βιβλίο του ο Τζέι Ντι Βανς, που έμειναν φτωχοί επειδή δεν ήθελαν να αλλάξουν.

Keywords