Ανυπομονώ!

Και, συμπληρώνοντας τον τίτλο, να προσθέσω ότι δεν είμαι ο μόνος. Είμαι βέβαιος ότι είμαστε μέγα πλήθος, εμείς οι μύστες του Μερακλέους (ο αγνοημένος αδελφός του Ηρακλέους, τα έχω εξηγήσει αυτά παλαιότερα), που λιώνουμε για να δούμε το debate του Κασσελάκη με τον Πολάκη. Οι δύο κορυφαίοι Νάρκισσοι του ΣΥΡΙΖΑ, στο ίδιο στούντιο, σε ζωντανή μετάδοση; Με διαφιλονικούμενο μάλιστα το ποιος από τους δύο είναι ο καλύτερος Νάρκισσος; Μιλάμε ότι θα γίνει της Κορέας! Είναι βέβαιο. Και θα είναι συναρπαστικό το θέαμα, διότι αυτοί οι δύο υπήρξαν στενοί σύμμαχοι από την αρχή, παρά τις οφθαλμοφανείς αντιθέσεις μεταξύ τους, και δεν αμφιβάλλω ότι ο καθένας τους γνωρίζει για τον άλλο πράγματα από αυτά που ποτέ δεν κάνουν καλό όταν έρχονται στη δημοσιότητα. Συνεπώς, τίποτα δεν αποκλείεται, δεδομένου ότι και οι δύο είναι άκρως ευέξαπτοι και ανταγωνιστικοί.

Ωχ! Παραλίγο να το ξεχάσω και θα ήταν μεγάλη ντροπή. Αν θέλει να είναι εκεί και ο κ. Φάμελλος, ας είναι. Οχι μόνο δεν πειράζει, αλλά θα είναι και ευπρόσδεκτος, γιατί θα χρειάζονται διαλείμματα για την ανάνηψη των αθλητών και, αφού οι διαφημίσεις δεν θα επιτρέπονται, ας είναι εκεί ο κ. Φάμελλος να λέει τα δικά του, που τα λέει μάλιστα και τόσο ωραία.  Επίσης – μην το ξεχάσω –, αν όχι γιατρός διά της φυσικής παρουσίας του, ας υπάρχει στο στούντιο κουτί πρώτων βοηθειών. Τέλος, επειδή πάντα ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες, η παραγωγή να έχει εφοδιάσει την κατάψυξη του ψυγείου με τα ειδικά ζελοειδή επιθέματα που χρησιμοποιούνται για τους μώλωπες. Θα τα βρουν σε όλα τα φαρμακεία. Εύχομαι ολόψυχα να μη χρειαστούν, αλλά αν χρειαστούν καλό είναι να υπάρχουν.

Ιδεωδώς – άντε να το πω και αυτό, να μου φύγει ο καημός – θα έπρεπε τη μουσική επένδυση του debate να την αναλάβει ο κ. Νίκος Καρβέλας. Να διευκρινίσω ότι, για τη μουσική επένδυση, δεν θα τολμούσα να προτείνω τον κ. Καρβέλα αν ο Νικόλας Φαραντούρης δεν ήταν υποψήφιος. Για να είμαι ακριβής, επισήμως δεν είναι ακόμη, αλλά το σκέφτεται. Οπως είπε σε συνέντευξή του, τον παροτρύνει ο κόσμος, αλλά και ο ίδιος πιστεύει ότι μπορεί να διαδραματίσει «ενωτικό και ειρηνοποιό ρόλο». Ας σημειωθεί ότι εξέφρασε αυτές τις σκέψεις χωρίς διάθεση αλαζονείας, όπως τόνισε. Συγχρόνως, δε, απηύθυνε έκκληση (προς τους άλλους) «να πάμε λίγο παραπίσω τους εγωισμούς και τα αρχηγιλίκια». Εν πάση περιπτώσει, όλα αυτά σημαίνουν ότι ο κ. Φαραντούρης δεν μπορεί να είναι εκεί με το πιάνο του τη βραδιά του debate, επειδή κατά πάσα πιθανότητα θα είναι εκεί ως υποψήφιος πρόεδρος. Επομένως, ο κ. Καρβέλας είναι η μόνη σοβαρή επιλογή…

Το βράδυ της περασμένης Παρασκευής, κάποιοι θαλεροί εκπρόσωποι της τρίτης ηλικίας μαζεύτηκαν έξω από το Βυζαντινό Μουσείο, διαμαρτυρόμενοι επειδή την ίδια ώρα στους κήπους του μουσείου γινόταν το προγαμιαίο πάρτι της Θεοδώρας, της μικρής κόρης του μακαρίτη τέως βασιλιά. Οι μελλόνυμφοι (που είναι πλέον νεόνυμφοι) είχαν πληρώσει ένα εύλογο ενοίκιο για τη χρήση του χώρου (15.000 ευρώ) και, επιπλέον, είχαν αναλάβει το κόστος της βελτίωσης των κήπων. Φαντάζομαι, δε, ότι η διοίκηση του μουσείου θα καλωσορίζει τέτοιου είδους προσόδους, αφού άλλωστε όλα τα μουσεία του κόσμου το ίδιο κάνουν, εφόσον έχουν τη δυνατότητα. Πού είναι λοιπόν το πρόβλημα;

Ομως το πάρτι ήταν η αφορμή. Στην πραγματικότητα, οι συγκεντρωθέντες είχαν μαζευτεί εκεί από νοσταλγία για τη νιότη τους, τότε που υπήρχαν στην Ελλάδα βασιλεία, πρίγκιπες και πριγκίπισσες. Οργάνωσαν λοιπόν ένα happening σε εξωτερικό χώρο (το προγαμιαίο πάρτι της Θεοδώρας τούς έδωσε την τέλεια ευκαιρία) για να βιώσουν όλοι μαζί την ψευδαίσθηση ότι είναι πάλι είκοσι ετών. Αξιολύπητη γραφικότητα. Επειτα όμως διάβασα κάπου ότι οι λεγόμενοι γαλαζοαίματοι του πάρτι λύσσαξαν από ενθουσιασμό όταν ο DJ έπαιξε τη «Δραπετσώνα», με τον Μπιθικώτση. Εμεινα άναυδος, αλλά στο βάθος ικανοποιημένος, γιατί αυτό ήταν η απόδειξη ότι οι μέσα ήταν απολύτως αντάξιοι των έξω! Και, όπως και να το κάνουμε, κάθε φορά που διαπιστώνεις τέτοιες ισορροπίες αισθάνεσαι το είδος ικανοποίησης που προκαλεί η αναγνώριση της αρμονίας του Σύμπαντος…