Αντισημιτισμός, λογοτεχνία και Eurovision

Η σκηνή μοιάζει βγαλμένη από ταινία για τη ναζιστική Γερμανία στην εποχή του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Στην αίθουσα Cosmos, στο πλαίσιο της Διεθνούς Εκθέσεως Βιβλίου, είναι προγραμματισμένη εκδήλωση για την εβραϊκή λογοτεχνία. Ξαφνικά, ένα τσούρμο εισβάλλει στον χώρο της εκδήλωσης με στόχο να εμποδίσει την πραγματοποίησή της. Σηκώνουν πανό, φωνάζουν αντισημιτικά συνθήματα, κραδαίνουν σημαίες της Παλαιστίνης. Τρομαγμένοι άνθρωποι αποχωρούν, ξέρουν καλά πως χρόνια πριν από τη διάλυση της εκδήλωσης της ισραηλινής πρεσβείας για την εβραϊκή λογοτεχνία κάποιοι άλλοι έκαιγαν εβραϊκά βιβλία πριν αρχίσουν να στέλνουν στα κρεματόρια ανθρώπους. Η σκηνή προκαλεί ανατριχίλα σε κάθε δημοκρατικό πολίτη που στέκεται απέναντι σε κάθε μορφή φασισμού και τραμπουκισμού. Είτε πρόκειται για τον 34χρονο που τραμπούκικα προσπάθησε να κολλήσει κομματική αφίσα στο κυλικείο χαστουκίζοντας την ιδιοκτήτρια που δεν το επιθυμούσε, είτε πρόκειται για τους τραμπούκους που εισέβαλαν στη Νομική για να διαλύσουν εκδήλωση πετώντας πυροσβεστήρα σε φοιτητή και στέλνοντάς τον στο νοσοκομείο, είτε πρόκειται για την ακροδεξιά ομάδα που τραμπούκιζε παιδιά μεταναστών σε σχολεία της Θεσσαλονίκης, είτε για εκείνους που εισβάλλουν σε λογοτεχνική εκδήλωση και με τη βία τη διαλύουν. Οι εκδηλώσεις του φασισμού δεν έχουν χρώματα, μαύρο και κόκκινο σε ώσμωση, με κοινό παρονομαστή την προσπάθεια φίμωσης κάθε αντίθετης φωνής διά της βίας.

Λίγες ημέρες αργότερα ένα άλλο «ημιπιτσιρίκι» – κατά τη γνωστή ρήση πρώην βουλευτή –, που είχε εκθέσει τη χώρα μας διεθνώς με την απρεπή συμπεριφορά του απέναντι στην 20χρονη συνυποψήφιά του στην περσινή Eurovision, γινόταν και πάλι φέτος αρνητική είδηση σε ισραηλινά μέσα ενημέρωσης. Ισραηλινός δημοσιογράφος που έδειξε ωτοασπίδες στην κάμερα την ώρα που τραγουδούσε η Σάττι μαζί με φωτογραφία της όταν πέρυσι χασμουριόταν, δέχθηκε μήνυμα από την ελληνίδα τραγουδίστρια με υβριστικό χαρακτηρισμό. Διότι κατά τη γνωστή ανήλικη, κακομαθημένη αντίληψη κάποια – εν προκειμένω η ελληνίδα τραγουδίστρια – έχει δικαίωμα να προσβάλλει την 20χρονη εβραία συνυποψήφιά της επιδιδόμενη σε ένα ανέμπνευστο σόου διπλωματίας χασμουρητού, αλλά κάποιος άλλος – ο ισραηλινός δημοσιογράφος – όπως φαίνεται υπολείπεται του ίδιου δικαιώματος. Μια επανάληψη παιδικής διαχείρισης εξαιρετικά σοβαρών ζητημάτων, ενδεικτική της στρεβλής αντίληψης που έχει διαμορφωθεί πως η αγένεια ταυτίζεται με την επαναστατικότητα και η έλλειψη σεβασμού με τον αντικομφορμισμό. Ενήλικοι που αρνούνται να ενηλικιωθούν και φαντασιώνονται ότι μετέχουν στης «γενιάς τους το Πολυτεχνείο» με προσβολές, γκριμάτσες, χασμουρητά και εισβολές σε χώρους γραμμάτων και τεχνών.

Παρεμπιπτόντως, δεν είναι κάπως παράξενο πως εκείνοι που εξεμάνησαν με τη βίαιη εισβολή στην Πινακοθήκη από τον πρώην βουλευτή της Νίκης επέδειξαν εκκωφαντική αφωνία στη βίαιη εισβολή στον χώρο της Διεθνούς Εκθέσεως Βιβλίου;

Καθόλου παράξενο. Απολύτως συνεπές με την έως τώρα δημόσια παρουσία τους και λογικό επακόλουθο της απύθμενης υποκρισίας που τους χαρακτηρίζει. Αλλωστε, δεν νομίζω ότι υπάρχει κανείς που να πιστεύει πως τους ενδιέφεραν ποτέ είτε οι πίνακες είτε η λογοτεχνία, είτε η Δημοκρατία.