Ακυβέρνητη χώρα

Οχι ότι τη νοιάζει – καθόλου μάλιστα. Και το έχει αποδείξει πολλές φορές σε πλήθος πεδία, με τα ζητήματα σεβασμού της δημοκρατίας και, ακόμα χειρότερα, με τα καίρια θέματα που αφορούν την εθνική ακεραιότητα της Ελλάδας. Μπορεί όμως η κυβέρνηση να μη νοιάζεται γι’ αυτά, καθώς έχει το μυαλό της σε άλλα και μπορεί η πλήρης τραγική απουσία αντιπολίτευσης να της το κάνει και απελπιστικά εύκολο, όμως θα συμβεί το αντίστροφο: θα «νοιαστούν» αυτά για εκείνην· θα «νοιαστούν» το μέλλον, οι εξελίξεις, οι συρρικνώσεις, που ήδη βρίσκονται σε τροχιά εξέλιξης και, εν τέλει, η ίδια η Ιστορία, της οποίας η κρίση για τον Κυριάκο Μητσοτάκη και για τις κυβερνήσεις του θα είναι αμείλικτη. Επειδή στις μέρες του οι υποχωρήσεις, οι αδιαφορίες, οι ανικανότητες, τα σφάλματα και τα ψέματα θα αφήσουν τελικά πίσω τους πιο λίγα απ’ όσα του παραδόθηκαν. Και αυτό δεν είναι κάποια μορφή «πρόβλεψης», είναι κάτι που ήδη συμβαίνει: είναι μια διαδικασία πολλαπλών μετώπων που βρίσκεται ήδη σε εξέλιξη. Και που το τελευταίο δείγμα της – και παράλληλα δείγμα τραγικής ανικανότητας αντίληψης των πραγματικών δεδομένων – μόλις ήρθε με τον κόλαφο της εξέλιξης στο Σινά από τη «φίλη» Αίγυπτο.

Οσο περνούν οι μέρες από το αρχικό πλήγμα που έπεσε σαν κεραυνός στην Αθήνα, το πρώτο και κύριο συμπέρασμα είναι το εξής: ότι ΔΕΝ θα έπρεπε να είχε πέσει σαν κεραυνός· όλα τα σημάδια υπήρχαν, ότι κάτι προετοιμαζόταν, που θα έπρεπε να είχαν αφυπνίσει έγκαιρα μια μονίμως βαριά ανεπαρκή κυβέρνηση. Σημάδια στα οποία θα έπρεπε να είχε δώσει άμεση προσοχή, που όμως δεν έδωσε. Αντίθετα, κοκορευόταν για την τελευταία επίσκεψη Σίσι στην Αθήνα και τις αγκαλιές και τα φιλιά και τα μεγάλα λόγια, που, πλέον, έχει μία και μοναδική ερμηνεία: στάχτη στα μάτια. Αν και ο πρόεδρος της Αιγύπτου τζάμπα τον έκανε τον κόπο: στάχτη ρίχνεις στα μάτια όταν αυτά υπάρχουν, μπορούν και θέλουν να δουν. Οχι όταν τίποτε απ’ όλα αυτά δεν συμβαίνει.

Είναι πλέον ξεκάθαρο ότι όταν ο Σίσι ήταν στην Αθήνα γνώριζε πολύ καλά τι βόμβα θα έπεφτε σε λίγο στην πρωτεύουσα της «φίλης» Ελλάδας. Και ίσως και να ήθελε απλώς και να διαπιστώσει και ο ίδιος προσωπικά αν ο Μητσοτάκης βρίσκεται πράγματι τόσο στον κόσμο του όσο προφανώς θα του έλεγαν οι δικοί του, μάλλον χωρίς να μπορεί να το πιστέψει. Ηρθε, το διαπίστωσε, απήλθε και η βόμβα έσκασε. Και μετά ξύπνησαν.

Αλήθεια όμως; Ακόμα και τότε, ξύπνησαν; Μάλλον όχι: η κυβέρνηση τα έχει χαμένα. Και αυτός είναι ένας από τους λόγους που η… άμεση αντίδρασή της είναι να κατέλθει στο Κάιρο μια αντιπροσωπεία, πότε; Την Τετάρτη! Μία εβδομάδα μετά! Επειδή ξέρει τώρα ότι ούτε… ξέρει τι της γίνεται σε αυτή την ακυβέρνητη, έρμαιο στη μοίρα της, χώρα. Και ούτε μπορεί να τα βγάλει πέρα, ανίκανη παντελώς να υπερασπιστεί τον μοιραίο, ακυβέρνητο χαμένο αυτό τόπο…

Keywords