Ποια είναι το πραγματικά νέο και το «παλιό» στην πολιτική ζωή

Συζητώντας σε μια μεγάλη παρέα φίλων για την πρόσφατη κυβερνητική προσπάθεια να βολέψει με νόμους και διατάξεις «συγγενείς-ημετέρους και ψηφοφόρους» κατά την τελευταία εβδομάδα λειτουργίας της Βουλής, φίλος έθεσε δύο εύστοχες ερωτήσεις:

-Έχετε δει κάποιον πολιτικό να διορίζει το παιδί του στην Αστυνομία, έτσι ώστε να παίρνει χαμηλότατο μισθό, να διακινδυνεύει τη ζωή του, να αγοράζει εξοπλισμό από τις οικονομίες του και να φοβάται ΕΔΕ ανά πάσα στιγμή;

-Έχετε δει κάποιον πολιτικό να διορίζει το παιδί τους στις φυλακές Κορυδαλλού, ή σε κάποιο άλλο σωφρονιστικό ίδρυμα της χώρας, έτσι ώστε να αντιμετωπίζει καθημερινά –μεταξύ άλλων- βαρυποινίτες και τρομοκράτες;

Του απάντησα ότι δεν ξέρω κάποιον και πως μάλλον δεν θα υπάρχει κανείς τέτοιος πολιτικός, παραδεχόμενος το πόσο δύσκολα είναι αυτά τα επαγγέλματα και το πόσο αδικημένοι είναι αυτοί οι συμπολίτες μας από το κράτος και από όλους μας, των πολιτικών μη εξαιρουμένων.

Όταν στη συνέχεια η συζήτηση πήγε στην κα Χριστοδουλοπούλου, εκεί κράτησα κάποιες αποστάσεις, γιατί είναι λάθος να θεωρούμε ένα άτομο ως αποδιοπομπαίο τράγο και να του φορτώνουμε όλες τις αμαρτίες του πολιτικού κόσμου, έστω και αν πολλά άτομα της παράταξής της σήκωσαν τόσα χρόνια το δάχτυλο και διατυμπάνιζαν τα περί «ηθικού πλεονάσματος».

Αντίθετα, αυτό που με είχε κάνει να θυμώσω περισσότερο ήταν μια παλαιότερη απάντηση της κας Χριστοδουλοπούλου στον κ. Ευάγγελο Βενιζέλο, ο οποίος ζητούσε η Επιτροπή της Βουλής να εξετάσει ένα συγκεκριμένο ζήτημα την επόμενη ημέρα στις 9 η ώρα το πρωί. Σιγά μην ξυπνήσω και από τις 7!, ήταν η απάντηση της κα Χριστοδουλοπούλου…

Και αυτό, γιατί πιστεύω ότι η επόμενη κυβέρνηση που θα προκύψει μετά τις επικείμενες βουλευτικές εκλογές θα πρέπει να αλλάξει τη χώρα βασιζόμενη ακριβώς στους Έλληνες που… σηκώνονται στις 7, ή και ακόμη νωρίτερα.

Δεν μας αρμόζουν ως χώρα οι συζητήσεις για μετατάξεις «κολλητών», για ρουσφέτια, για «παραθυράκια νόμων» και για διορισμούς από… τη διπλανή πόρτα. Όλα αυτά θα πρέπει να αφήσουμε στο παρελθόν. Αυτό είναι το «παλιό», το «πολύ παλιό», το οποίο ζητάμε και κατά την τελευταία τετραετία.

Αντίθετα, χρειαζόμαστε να στηρίξουμε τους ανθρώπους που παλεύουν κάθε μέρα για το μεροκάματο, τις οικογένειές τους, την αξιοπρέπειά τους και το καλό των συμπολιτών τους.

Οι αστυνομικοί και οι φύλακες των σωφρονιστικών ιδρυμάτων, οι οικοδόμοι οι εργάτες, οι αγρότες, οι ιδιωτικοί υπάλληλοι ( υπάρχουν πάρα πολλοί ) είναι μέσα σ’ αυτούς, όπως μέσα σ’ αυτούς  είναι οι σωστοί επιχειρηματίες, οι ελεύθεροι επαγγελματίες, οι άνθρωποι της καινοτομίας και των νέων τεχνολογιών.

Δεν θα πρέπει να έχουμε «δικούς μας» και «δικούς σας». Η ανεργία και η φτώχια δεν έχουν πολιτικό χρώμα.

Αυτό που θα πρέπει να μας χωρίζει από το «παλιό», είναι ένα κράτος που θα βοηθά και θα ανταμείβει τους έντιμους, τους ικανούς και τους εργατικούς. Ένα κράτος, που κάνει τα πάντα για να φέρει επενδύσεις στη χώρα και καλές δουλειές σε όλους. Στον Έλληνα αξίζουν δουλειές με ικανοποιητικές αποδοχές και όχι τα πρόσκαιρα επιδόματα-ψίχουλα που του πετάει σαν ξεροκόκαλα η απερχόμενη κυβέρνηση, μέσα από την υπερφορολόγηση των άλλων συμπολιτών του.

Ο σκοπός μια κυβέρνησης δεν είναι να ρημάζει τη μεσαία τάξη για να βολεύει την πολιτική της πελατεία, αλλά να δημιουργεί καινούριο πλούτο που να μοιράζεται σε όλους τους πολίτες της χώρας.

Αυτό πιστεύω ότι πρέπει να γίνει από την 8η Ιουλίου. Η Ελλάδα έχει τα συγκριτικά πλεονεκτήματα να το επιτύχει ως χώρα και νομίζω ότι μπορούμε να το καταφέρουμε.

Η ΝΔ και ο Κυριάκος Μητσοτάκης εγγυώνται την επιτυχία.

Δεσμεύομαι και προσωπικά να δίνω καθημερινά τη μάχη μέσα στη Βουλή, με εμπειρία, αποτελεσματικότητα και τεχνογνωσία, που αποκτούν οι άνθρωποι της «αγοράς» και της πραγματικής οικονομίας, ώστε να δημιουργήσουμε πλούτο στη χώρα, που να μοιράζεται στη συνέχεια σε όλους τους πολίτες. Υπόσχομαι να είμαι δίπλα σας με γνώση και αποτελεσματικότητα!

Αλέξανδρος Μωραϊτάκης – Υποψήφιος Βουλευτής ΝΔ Α΄ Αθήνας