ΟΟΣΑ: Η “μαύρη εργασία” το μεγαλύτερο βαρίδι για την Ελλάδα – Πρωταθλήτρια σε φόρους

Η “μαύρη εργασία” εξακολουθεί να είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα για την Ελλάδα, σύμφωνα με τα στοιχεία της ετήσιας έκθεσης του ΟΟΣΑ, με τίτλο “Going for Growth”.

Συγκεκριμένα, ο ΟΟΣΑ στην έκθεσή του αναφέρει ότι «η αντιμετώπισή της μαύρης εργασίας απαιτεί μεταρρυθμίσεις, σε συνδυασμό με την μείωση των φορολογικών βαρών στην εργασία των χαμηλά αμειβομένων, στους οποίους

Τα στοιχεία δείχνουν πως η Ελλάδα βρίσκεται ανάμεσα σε χώρες όπως η Ινδία, η Ινδονησία, η Τουρκία αλλά και η Ιταλία, όπου η μαύρη εργασία παραμένει τροχοπέδη στην προώθηση της δίκαιης ανάπτυξης.

Συγχρόνως όμως τονίζεται στην έκθεση πως η Ελλάδα εφάρμοσε μεγάλα προγράμματα για να ενισχύσουν την κοινωνική προστασία, όπως για παράδειγμα το Εισόδημα Κοινωνικής Αλληλεγγύης, ενισχύοντας την υποδομή για τον εντοπισμό των δικαιούχων νοικοκυριών και τη μεταβίβαση πόρων.

Ο ΟΟΣΑ συμπληρώνει όμως ότι στην χώρα μας, η κάλυψη των ανέργων μέσω επιδομάτων είναι ιδιαίτερα χαμηλή. Η κρατική χρηματοδότηση που λαμβάνει ένας άνεργος αμέσως μετά την απόλυσή του φτάνει στο 42% αυτού που είχε ως εργαζόμενος. Επιπλέον, ακόμα και 60 μήνες μετά την απόλυσή του ο μακροχρόνια άνεργος στην Ελλάδα λαμβάνει ελάχιστο εισόδημα από επιδόματα, έναντι του 46,9% κατά μέσο όρο στα κράτη μέλη του ΟΟΣΑ.

Ο Οργανισμός Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης στην έκθεσή του, προτείνει μείωση των εισφορών και των φόρων που βαραίνουν τις αποδοχές των χαμηλόμισθων εργαζόμενων, επισημαίνοντας ότι διαφορά ανάμεσα στις καθαρές και τις μεικτές αποδοχές των χαμηλόμισθων Ελλήνων παραμένει υψηλή, γεγονός που ωθεί εργαζόμενους στην αδήλωτη και ανασφάλιστη εργασία.

Σύμφωνα με τα νεότερα στοιχεία του Οργανισμού, το 2016 το χάσμα ανάμεσα στις καθαρές και τις μεικτές απολαβές όλων των εργαζόμενων στην Ελλάδα ισοδυναμούσε με το 40,24% του μισθολογικού κόστους, τέσσερις και πλέον μονάδες πάνω από τον μέσο όρο στον ΟΟΣΑ.

Εντύπωση προκαλεί ωστόσο ότι στην έκθεσή του ο ΟΟΣΑ φαίνεται να προεξοφλεί ως δεδομένη την μείωση του αφορολόγητου από το 2019, δηλαδή έναν χρόνο νωρίτερα από ό,τι είχε αρχικά συμφωνηθεί με τους εταίρους.