Αποκατάσταση Δημοκρατίας – Σαν σήμερα το 1974 ήρθε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής

Σαν σήμερα, το 1974 φθάνει στην Αθήνα από το Παρίσι ο Κωνσταντίνος Καραμανλής με το αεροπλάνο της γαλλικής προεδρίας που διέθεσε ο πρόεδρος Βαλερί Ζισκάρ ντ” Εσταίν, στενός προσωπικός του φίλος, κατόπιν πρόσκλησης του τότε Προέδρου της Ελλάδας, στρατηγού Φαίδωνα Γκιζίκη.

Η άφιξη

του Κωνσταντίνου Καραμανλή σήμανε και το τέλος της 7ετούς στρατιωτικής χούντας στην Ελλάδα, η τελευταία έκφραση της οποίας (Ιωαννίδης) οδήγησε και στην εθνική τραγωδία της Κύπρου.

Στις 15 Ιουλίου 1974 είχε εκδηλωθεί το πραξικόπημα εναντίον του Μακαρίου και στις 20 Ιουλίου είχε αρχίσει η αποβατική επιχείρηση των Τούρκων στην Κύπρο.

Στις 23 Ιουλίου, σε στρατιωτική σύσκεψη, όπου συμμετείχαν ο αρχηγός των Ενόπλων Δυνάμεων Γρ. Μπονάνος και οι αρχηγοί του Στρατού Γαλατσάνος, Ναυτικού Αραπάκης και Αεροπορίας Παπανικολάου, αποφασίστηκε η μεταφορά της εξουσίας από τους στρατιωτικούς στους πολιτικούς. Τη σύσκεψη είχε συγκαλέσει «ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας» στρατηγός Φ. Γκιζίκης.

Στις 2 μετά το μεσημέρι της 23ης Ιουλίου συνεκλήθη η σύσκεψη των πολιτικών, υπό τον Γκιζίκη, στο γραφείο του στη Βουλή.

Στην συνάντηση αυτή συμμετείχαν ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος της ΕΡΕ και Γεώργιος Μαύρος της «Ενώσεως Κέντρου», καθώς και οι Ευάγγελος Αβέρωφ, ο Σπύρος Μαρκεζίνης, ο Στέφανος Στεφανόπουλος, ο Πέτρος Γαρουφαλλιάς, ο Γεώργιος Αθανασιάδης-Νόβας, και ο Ξενοφών Ζολώτας.Πέντε λεπτά μετά το τέλος της σύσκεψης, από την Προεδρία της Δημοκρατίας ανακοινώθηκε και μεταδόθηκε από τα ραδιοφωνικά και τηλεοπτικά δίκτυα ότι «ενόψει των εξαιρετικών περιστάσεων υπό τας οποίας τελεί η πατρίς, αι ένοπλοι δυνάμεις απεφάσισαν όπως αναθέσουν την διακυβέρνησιν της χώρας εις πολιτικήν κυβέρνησιν».

Οι επαφές της στρατιωτικής ηγεσίας με πολιτικούς στην Αθήνα, οδήγησαν στη λύση Καραμανλή, που προχώρησε άμεσα στα πρώτα μέτρα αποκατάστασης της δημοκρατίας, όπως η αμνήστευση των πολιτικών αδικημάτων, η απόλυση των πολιτικών κρατουμένων, η κατάργηση του στρατοπέδου της Γυάρου, η απόδοση ιθαγενειών απ’ όσους είχαν αφαιρεθεί κ.α.

Η μεταπολίτευση του 1974, οδήγησε στη νομιμοποίηση του ΚΚΕ, στο δημοψήφισμα για το πολιτειακό, στο νέο Σύνταγμα, στην ομαλή εναλλαγή της εξουσίας και στην ένταξη της χώρας στην ΕΟΚ.

Ο ακαδημαϊκός Κωνσταντίνος Δεσποτόπουλος επισήμανε: «Η 24 Ιουλίου 1974 συμβολίζει όχι μόνο το χαρμόσυνο γεγονός της επανισχύος στην Ελλάδα του δημοκρατικού πολιτεύματος, αλλά και το λυπηρότατο γεγονός της κυπριακής τραγωδίας. Αρα, όχι μόνο εορτασμός, αλλά και πένθος εθνικό ταιριάζει στην ιστορική αυτήν επέτειο».

Η ΣΥΣΚΕΨΗ ΜΕ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ

Να πώς περιγράφει ο Σπύρος Μαρκεζίνης την κρίσιμη σύσκεψη του Γκιζίκη με τους πολιτικούς: «Το μεσημέρι της Τρίτης 23 Ιουλίου, ο υπασπιστής του στρατηγού Γκιζίκη με ενημέρωσε από τηλεφώνου ότι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας συγκαλούσε σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών και με παρεκάλεσε να μεταβώ στα Παλαιά Ανάκτορα. Στη μία ευρισκόμουν σ’ έναν από τους προθαλάμους του Προεδρικού Γραφείου. Ηταν ήδη εκεί ο Π. Κανελλόπουλος, ο Στ. Στεφανόπουλος, ο Γ. Νόβας και θα φθάσουν σε λίγο ο Γ. Μαύρος, ο Ευ. Αβέρωφ, ο Π. Γαρουφαλιάς και ο Ξ. Ζολώτας.

»Ο Γκιζίκης, σύντομος και ψύχραιμος, εξήγησε πώς διεμορφώνετο η κατάσταση. Μιλούσε κάπως συγκεχυμένα. Θα αντιληφθούμε αμέσως ότι δεν υπήρχε κυβέρνηση και όταν θα χρειασθεί κάποια πληροφορία, θα προσέλθει ανώτερος υπάλληλος του υπουργείου Εξωτερικών για ενημέρωση. Ηταν φανερό ότι οι στρατιωτικοί τα είχαν χαμένα. Το καθεστώς ουσιαστικά είχε καταρρεύσει και ο ξένος παράγων είχε επαφή όχι με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, την κυβέρνηση ή τον ταξίαρχο Ιωαννίδη, αλλά με τον αρχηγό του Ναυτικού και δευτερευόντως με τον αρχηγό της Αεροπορίας. Η ίδια συγκεχυμένη κατάσταση αφήνετο να εννοηθεί ότι επικρατούσε και στην Κύπρο. Ως προς το ενδεχόμενο παραμονής στρατιωτικών σε νέα κυβέρνηση, ο Κανελλόπουλος απάντησε αμέσως αρνητικά και οι άλλοι συνεφώνησαν μαζί του. Οταν πλαγίως και πάντοτε με προσοχή ο Γκιζίκης θέλησε να αποσπάσει τη διαβεβαίωση ότι δεν θα ανεζητούντο ευθύνες, ο Π. Κανελλόπουλος συνεφώνησε με κάποιον δισταγμό για την ώρα, αλλά θα επιφυλαχθεί ρητά για το μέλλον…»

Τελικά, αποφασίστηκε να συσταθεί κυβέρνηση με πρωθυπουργό τον Π. Κανελλόπουλο.

Ο Αβέρωφ δήλωσε ότι θα πρόσφερε τις υπηρεσίες του σε μια κυβέρνηση Κανελλόπουλου – Μαύρου αλλά πρόσθεσε ότι «το ίδιο θα έπραττε και σε κυβέρνηση Καραμανλή». Πράγματι, ο Αβέρωφ εκινείτο παρασκηνιακά για μια λύση Καραμανλή. Γεγονός που επιτεύχθηκε τελικά.

Ο Καραμανλής

Ο Καραμανλής φαίνεται ότι είχε προειδοποιηθεί για ένα παρόμοιο ενδεχόμενο και ήδη είχε θέσει τον εαυτό του, πριν από την τουρκική εισβολή, «στη διάθεση της χώρας».

Στις 16 Ιουλίου, ο Καραμανλής, βρισκόμενος στο Παρίσι, είχε δηλώσει: «Τα δραματικά γεγονότα της Κύπρου αποτελούν εθνικήν συμφοράν. Και ημπορεί να έχουν οδυνηρά επιπτώσεις διά το έθνος, εσωτερικάς και διεθνείς. Θα αποταθώ όμως προς τας Ενόπλους Δυνάμεις της χώρας, εν ονόματι των οποίων ασκείται η εξουσία και εις τον πατριωτισμόν και την φιλοτιμίαν των οποίων υπολογίζω, διά να τους είπω:

1 Οτι επιβάλλεται ο άμεσος τερματισμός της τραγωδίας της Κύπρου και η αποκατάστασις της νομιμότητος εν τω προσώπω του Μακαρίου.

2 Οτι η αποκατάστασις της δημοκρατικής ομαλότητος εις την Ελλάδα αποτελεί υψίστην εθνικήν ανάγκην.

3 Οτι αυτήν την στιγμήν υπάρχει η δυνατότης της εξόδου από την ανωμαλίαν κατά τρόπον ασφαλή και ακίνδυνον διά την χώραν.

4 Οτι μετά τινά χρόνον η δυνατότητα αυτή της ειρηνικής και αβιάστου μεταβολής δεν θα υφίσταται και

5 Οτι διά την προσπάθειαν της αποκαταστάσεως της ομαλότητος και της εθνικής συμφιλιώσεως τίθεμαι εις την διάθεσιν της χώρας».

Τις πρώτες πρωινές ώρες της 24ης Ιουλίου 1974 το προσωπικό αεροπλάνο του Γάλλου προέδρου Βαλερί Ζισκάρ ντ’ Εστέν προσγειώθηκε στο αεροδρόμιο του Ελληνικού μεταφέροντας τον Κωνσταντίνο Καραμανλή από το Παρίσι στην Ελλάδα. Χιλιάδες λαού τον επευφημούν. Η ώρα της Δημοκρατίας είχε σημάνει ύστερα από εφτά χρόνια και τρεις μήνες στρατιωτικής δικτατορίας

ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ

https://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=NVp-yFYFyLI

ΑΚΟΥΣΤΕ ΤΗΝ ΟΜΙΛΙΑ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ. ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΑ ΕΠΙΚΑΙΡΗ …

“Εμείς οι Έλληνες, έχομεν την αδυναμίαν να λησμονούμε σύντομα τους κινδύνους….Έχομεν επίσης την κακήν συνήθειαν να καταστρέφομεν με τα ίδια μας τα χέρια ό,τι με κόπους και θυσίες δημιουργούμε. Και αυτό, το πράττουμε κατά κανόνα, εις τας παραμονάς της επιτυχίας. Την αδυναμίαν μας αυτήν ακριβώς συμβολίζει ο μύθος του Σισύφου….”

https://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=eU7ej05_dHA