Η τύχη βοηθάει αυτούς που τολμούν!

Της Κωνσταντίνας Μπιτζήλου

Κάθε τέλος είναι και μια νέα αρχή, λένε… Το ερώτημα όμως είναι το εξής: Πώς θα είναι άραγε αυτή η αρχή;

«Η τόλμη είναι η αρχή της πράξης. Κυρίαρχη όμως του τέλους είναι η τύχη», είχε πει κάποτε ο Δημόκριτος. Άλλωστε, νομίζω ότι δεν έχει απολύτως κανένα νόημα να είναι κανείς «παθητικός», ολίγον τινά «τεμπέλης», ελαφρώς «αργόσχολος» ή το τελευταίο (αστείο) που κυκλοφορεί, επιλεκτικά «ενεργητικός». Μα, αν κάποιος «μπει σε αυτό το τρυπάκι», πώς μπορεί να ελπίζει σε μια κάποια εξέλιξη και επιτυχία; Όσο και να τον βοηθήσει η τύχη…

Κι εδώ «κολλάει» πάλι το ρητό: «Η τύχη τρέμει τον γενναίο και τρομοκρατεί τον δειλό», κάτι το οποίο είχε πει ο Σενέκας και σε πολλές περιπτώσεις έχει αποδειχθεί. Έχουμε δει ανθρώπους που ξεκίνησαν από μηδενική βάση, χωρίς ιδιαίτερες γνώσεις ή φράγκα, να φθάνουν σε σημείο να κάνουν μεγάλη καριέρα και να χτίζουν «παλάτια» από τα πολλά λεφτά που έβγαλαν. Τώρα βέβαια, θα σκεφτεί κανείς: «Τα έκαναν όλα αυτά με… “καθαρές” δουλειές;». Δεν μπορώ να δώσω απάντηση σε αυτό, οι περισσότεροι ενδεχομένως όχι, γιατί «κανείς δεν πάει με τον σταυρό στο χέρι», αλλά προφανώς και κάποιοι τα κατάφεραν δια της ορθής οδού γιατί «είχαν τα κότσια» και άξιζαν.

Καλώς ή κακώς, ζούμε σε μια κοινωνία που τα πάντα είναι «ύλη». Ας μην γελιόμαστε λοιπόν. Όσο «προχώ», «αντι-καπιτάλας», «(ψευτο)επαναστάτης» και υπεράνω χρημάτων να το παίξει κάποιος, όταν του δοθεί η ευκαιρία να βγάλει λεφτά, θα το κάνει! Πολύ απλά, γιατί αν δεν έχεις λεφτά, δεν μπορείς να κάνεις απολύτως τίποτα. Ούτε καν να επιβιώσεις.

Δε λέω, όμως ότι μόνο το χρήμα φέρνει την ευτυχία, σαφέστατα και όχι. Είναι όμως ένας από τους πιο βασικούς παράγοντες. Από τη στιγμή που δυστυχώς πλέον σημασία δεν έχει «τι» ξέρεις, αλλά «ποιον» ξέρεις προκειμένου να βρεις δουλειά (το πιο βασικό), έχω παρατηρήσει πολλάκις, ότι κάποιοι που διαμαρτύρονταν για «αδικία», όταν τους δόθηκε η ευκαιρία μέσω κάποιου «κονέ», λειτούργησαν ακριβώς με τον ίδιο τρόπο! Όσο για αυτούς που διαμαρτύρονται ακόμα, είναι μέχρι να αποκτήσουν κάποιο «κονέ»! Μετά θα σταματήσουν κι αυτοί, γιατί θα αισθανθούν μια κάποια «δικαίωση» όπως και να το κάνουμε…

Τι ειρωνεία! Στην αρχαία Ελλάδα, όταν κάποιος άτολμος και μαλθακός νέος, που καταγόταν από άρχουσα οικογένεια με πατέρα λοχαγό, άνθρωπο γενναίο και έξυπνο, ζητούσε να εξελιχθεί νωρίτερα στο βαθμό λόγω της καταγωγής του, πήρε την εξής απάντηση από τον Αντίγονο. «Νέε μου, εμείς τιμούμε την ανδραγαθία και όχι την πατραγαθία», κάτι το οποίο στη σημερινή Ελλάδα, το πολύ-πολύ να ακουστεί ως αστείο μεταξύ φίλων ή μιας παρέας…

Γι’ αυτό, τολμήστε! Είτε πρόκειται για δουλειά (με ή χωρίς «κονέ»), είτε πρόκειται για κάποια προσωπική υπόθεση, είτε απλώς για υποστηρίξετε την άποψή σας. Ακόμα κι αν ατυχήσετε κάπου, θα κερδίσετε κάπου αλλού.

Και σκεφτείτε αυτό που είχε πει ο Γάλλος φιλόσοφος Michel de Montaigne: «H μοίρα είναι συνήθως πιο ευνοϊκή σ’ εκείνα τα τολμήματά μας, όπου η επιτυχία εξαρτάται αποκλειστικά από εμάς τους ίδιους».