Γιατί τα ηλεκτρικά πρέπει να μοιάζουν με… βενζινοκίνητα

Το κοινό δεν ήταν έτοιμο για την ηλεκτροκίνηση και αυτό φαίνεται παντού, ακόμα και στο ότι δυσκολεύονται να αποδεχθούν ακραία σχήματα.

Τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα που υιοθετούν φουτουριστικό σχεδιασμό συχνά δυσκολεύονται να κερδίσουν το ευρύ κοινό. Παρά την τεχνολογική τους υπεροχή και την πρωτοπορία που θέλουν να εκπέμπουν, ο μέσος καταναλωτής δείχνει να προτιμά τη σχεδιαστική συνέχεια και τη στιλιστική οικειότητα. Ο λόγος δεν είναι μόνο αισθητικός, αλλά βαθιά ψυχολογικός: όταν ένα νέο προϊόν διαφέρει ριζικά από αυτό που ήδη γνωρίζουμε, ο εγκέφαλος το αντιμετωπίζει με καχυποψία.

Οι

οδηγοί έχουν διαμορφώσει αισθητικά «πρότυπα» μέσα από δεκαετίες έκθεσης σε συμβατικά αυτοκίνητα. Αυτές οι γραμμές, οι αναλογίες, ακόμα και οι λεπτομέρειες των παραδοσιακών μοντέλων έχουν χαραχθεί στο συλλογικό υποσυνείδητο ως «κανονικές» ή «όμορφες».

Όταν ένα ηλεκτρικό όχημα παρουσιάζεται με απότομα κοψίματα, υπερβολικά λείες επιφάνειες ή αεροδυναμικά σχήματα που θυμίζουν concepts από το μέλλον, το κοινό νιώθει ξένο, σχεδόν αποκομμένο από τη χρήση του. Το αυτοκίνητο δεν είναι πια εργαλείο, αλλά πείραμα.

Αυτός ο σχεδιαστικός «ακτιβισμός» μπορεί να λειτουργήσει σε ένα μικρό, πρωτοποριακό κοινό, αλλά όχι στη μαζική αγορά. Γι’ αυτό και μάρκες όπως η BMW ή η VW αλλάζουν στρατηγική: φέρνουν ηλεκτρικά μοντέλα που μοιάζουν εμφανισιακά με τα αντίστοιχα θερμικά, ώστε η μετάβαση να γίνεται σχεδόν αθόρυβα.

Δεν είναι τυχαίο ότι τα πρώτα ηλεκτρικά που είχαν εντελώς διαφορετικό σχεδιασμό –όπως το BMW i3 ή τα πρώτα Mercedes EQ– δυσκολεύτηκαν να πετύχουν σε πωλήσεις, παρά τα τεχνολογικά τους προσόντα.

Η BMW φαίνεται να έχει βρει τη συνταγή επιτυχίας για τη μετάβαση στην ηλεκτροκίνηση: τα ηλεκτρικά της αυτοκίνητα μοιάζουν έντονα με τα παραδοσιακά βενζινοκίνητα. Σύμφωνα με τον επικεφαλής σχεδιασμού Adrian van Hooydonk, η στρατηγική αυτή διευκολύνει τους πελάτες να περάσουν στον νέο τύπο κίνησης χωρίς να νιώθουν πως εγκαταλείπουν τις συνήθειες και την αισθητική που αγαπούν.

Η στρατηγική ξεκίνησε με το i4, που θυμίζει έντονα τη σειρά 4, και συνεχίστηκε με τα i7 και i5. Αντί να προωθεί ριζικά διαφορετικά σχέδια, η BMW δίνει έμφαση στη συνέχεια του brand. Η «Neue Classe», που έρχεται το φθινόπωρο, κορυφώνει αυτή την προσέγγιση, προσφέροντας ένα ηλεκτρικό i3 που εξωτερικά θυμίζει έντονα τη νέα 3άρα με κινητήρα εσωτερικής καύσης.

Η προσέγγιση αυτή έχει λόγο: οι πελάτες, όπως φαίνεται, αγοράζουν την «μάρκα» και όχι τον τύπο κινητήρα. Αυτό το μοτίβο ακολουθούν πλέον και άλλοι Γερμανοί κατασκευαστές. Η VW επιστρέφει σε πιο γνώριμες ονομασίες, όπως T-Roc και Golf, ακόμη και για τα ηλεκτρικά της, ενώ η Mercedes φαίνεται να σκοντάφτει στην πιο ριζοσπαστική, αεροδυναμικά προσανατολισμένη σχεδίαση των EQE και EQS.

Το μάθημα από το i3 είναι σαφές: ο ριζικά διαφορετικός σχεδιασμός του, αν και καινοτόμος, λειτούργησε τελικά ανασταλτικά για το ευρύ κοινό. Αντίθετα, η σύγκλιση με τη γνώριμη εικόνα ενισχύει την αποδοχή. Όσο η μετάβαση στην ηλεκτροκίνηση μοιάζει με «υποχρεωτική αλλαγή», οι αγοραστές αντιδρούν. Όταν όμως το ηλεκτρικό μοιάζει με ό,τι ήδη ξέρουν, τότε το αποδέχονται πιο εύκολα.

Ίσως τελικά η επιτυχία στην ηλεκτροκίνηση να κρύβεται όχι στην επανάσταση, αλλά στη διακριτική εξέλιξη και στη σχεδιαστική «μεταμφίεση».