Joker: Γίνεται η στρίγγλα αρνάκι;

Ένας ετερόκλητος συνασπισμός έντονα αντιδιαμετρικών δυνάμεων, έχουν ενώσει καρδιά, μυαλό και δράση -έστω και άτυπα- απλώνοντας ένα αόρατο δίχτυ προστασίας, προβολής και αναδόμησης της εικόνας προσώπου με βαριά κληρονομιά, που κινείται στην κεντρική πολιτική σκηνή από δεκαπενταετίας (και βάλε) και κατά καιρούς θεωρεί πως κληρονομικό δικαίω θα πρέπει να ηγηθεί της τύχης της ίδιας μας της χώρας. Έτσι, από καπρίτσιο, επαφιόμενη στην ισχύ μιας κληρονομιάς και σε αρκετούς που αντί να την προσγειώνουν, της προσθέτουν αέρα στο ήδη… φευγάτο μυαλό της!

Μάλιστα, καθώς τελευταία έχει δεχτεί τρία απανωτά «χτυπήματα», το ένα πιο σοβαρό από το άλλο, μεν, ωστόσο αυτό που δείχνει να υπολογίζει η ίδια πως της έχει στοιχήσει περισσότερο, δεν είναι εκείνο που όλοι εκτιμούμε και θεωρούμε!

Κομβικής σημασίας για την επόμενη ημέρα της, την πολιτική και όχι εκείνο που νομίζει κάθε λογικός άνθρωπος, την προσωπική/οικογενειακή, προσμέτρησε μια απώλεια που στο άκουσμα και μόνο του ονόματος της, τα πράγματα κινούνταν και τα Μέσα εξυπηρετούσαν.

Σε αντιδιαστολή με την διάδοχη κατάσταση, η οποία δεν δείχνει αντίστοιχο ενδιαφέρον ή ζέση να στηρίξει αναφανδόν και άνευ όρων τις μύχιες σκέψεις και φανερές -πλέον- επιδιώξεις της wannabe αρχηγού, ενίοτε και ηγήτωρ της πατρίδας μας.

Αντιθέτως, ο ίδιος έχει άλλους πονοκεφάλους ή τρύπες στο πορτοφόλι, επί το ορθότερο, να καλύψει, νιώθοντας οργή για μια-δυο… δαγκωματιές από μέρους ανεξάρτητων αρχών και εν γένει κυβερνητικών υπηρεσιών. Βλέπετε, του συγκεκριμένου μην του πάρεις ευρώ, καθώς αυτομάτως στοχοποιείσαι από μέρους του, και κατ’ επέκταση από γραφίδες, μικρόφωνα και κάμερες.

Ξέρετε, πάντοτε ανεξάρτητα, αδέσμευτα και πρωτίστως αντικειμενικά. Εξυπακούεται πως με τις τελευταίες τρεις έννοιες, γελάμε…

Αλλά, ας επιστρέψουμε στο πολιτικό πρόσωπο με την βαριά κληρονομιά. Πρόσφατα, σε μια κλειστή σύσκεψη η οποία έγινε επ’ αφορμής την επικείμενη συμμετοχή της σε ένα ετήσιο -όπως έχει καθιερωθεί- project, το οποίο στηρίζει με Κοινοτικό χρήμα και ίδια παρουσία, τέθηκε υπόψη της μια λίστα με αναγνωρίσιμα (και λιγότερο, είναι αλήθεια) πρόσωπα, τα οποία έχουν μια ευπρόσωπη παρουσία και μπορούν να ορθώσουν ενδιαφέροντα λόγο στη δημόσια σφαίρα, και θα μπορούσαν να διανθίσουν το προαναφερθέν project.

Εντύπωση, εξαιρετικά αρνητική, προκάλεσε για διττό -μάλιστα- λόγο, η αντίδραση της πολιτικού με την βαριά κληρονομιά, όταν το βλέμμα της έπεσε σε ένα συγκεκριμένο ονοματεπώνυμο. «Ούτε πεθαμένη θα της επιτρέψω να συμμετάσχει», τόνισε με τα μάτια της να πετούν φωτιές και τους αδένες να έχουν…τσιτώσει! Κρίμα, χαλά και την εικόνα της «γλυκιάς» μητέρας. Θα έλεγα κάτι για το δεύτερο συνθετικό της λέξης, αλλά ας έπεται η λογοκρισία και το political correct κλίμα.

Αντίδραση που ξένισε αισθητά, καθώς, ούτε άγνωστο της είναι το συγκεκριμένο στέλεχος, κάθε άλλο, αφού διατέλεσε άμεσα στενότατος συνεργάτης της και δη επί μακρόν, ενώ διαθέτει σταθερά ανοδική πορεία την τελευταία δεκαετία, έχοντας αναγνωριστεί από φίλους και μη.

Ο δεύτερος λόγος των αρνητικών σχολίων προς το πρόσωπό της πολιτικού με την βαριά κληρονομιά, εστιάστηκε και προέκυψε από τις τσιριχτές φωνές, στριγγλιές για την ακρίβεια, που γέμισαν τον χώρο.

«Φύσιν πονηρά μεταβαλείν ου ράδιον», ισχυριζόταν ο Αρχαίος Έλληνας ποιητής, Μένανδρος. Αλλιώς, δεν είναι εύκολο να αλλάξει ένας ανέντιμος χαρακτήρας.

Παράλληλα, ο Αριστοτέλης ανέφερε πως «Μηδέ ποίος τις νυν, αλλά ποίος τις ην αεί», που σημαίνει «Το ερώτημα δεν είναι ποιος είναι τώρα, αλλά ποιος ήταν ανέκαθεν», σχολίασε ένα στέλεχος που συμμετείχε στην κλειστή σύσκεψη, ο οποίος έχει απόλυτη γνώση του προσώπου, του -πραγματικού- χαρακτήρα και της συνήθους πρακτικής της πολιτικού με την βαριά κληρονομιά.

Αιχμηρές μεν, αληθείς δε ρήσεις, που σκιαγραφούν σε απόλυτο βαθμό την υπόσταση της τελευταίας.