Ανασχηματισμός: Μέγα ζητούμενο να ξεπεραστεί η κρίση αξιοπιστίας

γράφει ο Χρίστος Τσατσαρώνης

Ο ανασχηματισμός έγινε, τα πρώτα συμπεράσματα καταγράφηκαν, ανάλογα βέβαια από την πλευρά που βλέπει ο καθένας – ιδιώτης, επιχειρηματίας, φορέας, πολιτικό κόμμα – απολογισμούς από όσους αποχωρούν και διακηρύξεις από τους νέους που αναλαμβάνουν, θα ακούσουμε κατά τα καθιερωμένα.

Το μέγα ερώτημα όμως, που προκύπτει σε κάθε ανασχηματισμό οποιασδήποτε κυβέρνησης, φυσικά και της παρούσης, είναι αν η επιλογή προσώπων, είναι η κατάλληλη ή η ικανή να αντιστρέψει το κλίμα φυσιολογικής ή όχι φθοράς, που προέκυψε είτε ως αποτέλεσμα λανθασμένων

επιλογών είτε λόγω έκτακτων γεγονότων, όπως συμβαίνει στην προκειμένη περίπτωση. Και ας έγιναν πριν δύο χρόνια τα καταλυτικά αυτά γεγονότα.

Ό,τι και να ειπωθεί αυτή τη στιγμή, προέρχεται από μια γενική αίσθηση και συνάμα εκτίμηση, λαμβάνοντας υπόψη τις ιδιαιτερότητες της συγκεκριμένης χρονικής περιόδου, των αναγκαστικών εσωκομματικών ισορροπιών που πάντα, καλώς ή κακώς, καταβάλλεται προσπάθεια να τηρηθούν. Ο τωρινός ανασχηματισμός, επιβλήθηκε ουσιαστικά από τις εξελίξεις γύρω από το δυστύχημα των Τεμπών, από τις οποίες τα πλήγματα κατά της κυβέρνησης ήταν διαδοχικά, το βάρος των οποίων δεν σήκωσαν το ίδιο όλοι οι μετέχοντες του προηγούμενου κυβερνητικού σχήματος, αυτό είναι μία αναντίρρητη αλήθεια και ας ξενίζει κάποιους.

Ο Πρωθυπουργός, πάντως, και οι κοντινοί του σύμβουλοι, είναι φανερό ότι επέλεξαν αυτή τη φορά ένα άλλο μοντέλο διακυβέρνησης, εγκαταλείποντας ουσιαστικά το περίφημο μοντέλο του «επιτελικού κράτους», που προφανώς εκπλήρωσε το ρόλο του και έπρεπε να αναζητηθεί άλλος τρόπος ικανοποιητικής και ουσιαστικότερης απόδοσης του κυβερνητικού έργου.

Πλέον, η κυβέρνηση έχει Αντιπρόεδρο, τον Κωστή Χατζηδάκη, που φαίνεται ότι απολαμβάνει γενικής αποδοχής στο κυβερνών κόμμα. Και με βάση όσα έχουν γίνει μέχρι τώρα γνωστά, τα όποια προβλήματα προκύπτουν στα οικονομικά-παραγωγικά υπουργεία, θα απασχολούν άμεσα το τρίπτυχο Πρωθυπουργού-Αντιπροέδρου-αρμόδιου υπουργού, ώστε να επιλύονται άμεσα και χωρίς γραφειοκρατικές διαδικασίες. Αν το όποιο πρόβλημα απαιτεί την παρουσία συναρμόδιων υπουργείων, η προαναφερόμενη σύνθεση θα διευρύνεται κατά περίπτωση.

Ταυτόχρονα, θα έχει τις επαφές με τους επιχειρηματίες, σημείο ιδιαίτερα κομβικό, με τον Αντιπρόεδρο να απολαμβάνει εμπιστοσύνης από την επιχειρηματική κοινότητα και ιδιαίτερα την επιχειρηματική ελίτ της χώρας. Και αυτό το στοιχείο μπορεί να αποδειχθεί πολύτιμο για την κυβέρνηση, καθώς έχει διανύσει το ήμισυ της θητείας της, αν δεν υπάρξουν απρόοπτες εξελίξεις και επισπευθούν οι επόμενες εκλογές.

Στα κοινωνικά υπουργεία ο Άκης Σκέρτσος

Παρά τα περί του αντιθέτου λεγόμενα, ο Άκης Σκέρτσος παρέμεινε ακλόνητος στη θέση του, έχοντας αντίστοιχο ρόλο με αυτόν του κ.Χατζηδάκη, αλλά στα κοινωνικά υπουργεία. Αν και του ασκηθηκε δριμεία κριτική για πολλές θέσεις και απόψεις του, αποδεικνύεται ότι απολαμβάνει της εμπιστοσύνης του πρωθυπουργού και αυτό έχει τη σημασία του για την επόμενη ημέρα.

Με όσους και αν συνομιλήσαμε από χθες μετά τον ανασχηματισμό, η ίδια ερώτηση, απορία, αμφιβολία προκύπτει: η κρίση αξιοπιστίας, στην οποια περιήλθε αποδεδειγμένα η κυβέρνηση με την προηγούμενη σύνθεσή της, θα ξεπεραστεί με τον ανακοινωθέντα ανασχηματισμό;

Αυτό μοιάζει και είναι το μεγάλο ζητούμενο, το μεγάλο στοίχημα (γιατί περί απόδοσης πρόκειται και εδώ) πέραν όποιων θετικών ή αρνητικών σχολίων επέφεραν οι αλλαγές του πρωθυπουργού. Κυβέρνηση με 62 μέλη, δεν είναι ούτε μικρή ούτε ευέλικτη, να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους. Κυβέρνηση βέβαια με 10 νέους υπουργούς, με προώθηση νέων σε ηλικία υπουργών και μάλιστα σε κομβικά υπουργεία, με σταθερους υπουργούς σε άλλα κεντρικά υπουργεία – παρά το ότι ?»λιθοβολήθηκαν”» από αντιπολίτευση και κοινωνικούς φορείς είτε για το θέμα των Τεμπών είτε για το θέμα της ακρίβειας – μπορεί να έχει θετικά αποτελέσματα για την κυβέρνηση και το κυβερνών κόμμα, που βλέπει συνεχώς τα δημοσκοπικά ποσοστά του να μειώνονται.

Αν δει κανείς με ψυχραιμία ουδέτερου παρατηρητή τα ονόματα, βλέπει ότι 3 υπουργοί (Σταϊκούρας, Ν.Παναγιωτόπουλος, Σκυλακάκης) ήταν τα κυρίως «θύματα» του ανασχηματισμού.

Προφανώς, ουδείς πιστεύει ότι αυτοί ευθύνονται για όλα τα κακώς κείμενα των μέχρι τώρα πεπραγμένων της κυβέρνησης. Και πολλοί υφυπουργοί που είχαν μάλιστα παράξει έργο (π.χ. Ανδρέας Νικολακόπουλος) ή είχαν δημιουργήσει την αίσθηση του επιτυχημένου (π.χ. Αλ. Σδούκου) προφανώς δεν είναι αυτοί που έχουν τις όποιες ευθύνες μπορεί να αποδώσει κάποιος για υστέρηση του κυβερνητικού έργου.

Τα φώτα σε Χατζηδάκη και Πιερρακάκη

Πέραν πάσης αμφιβολίας, ο ανασχηματισμός χαρακτηρίστηκε από δύο κυρίως πρωτοκλασάτα πρόσωπα, τον Κωστή Χατζηδάκη και τον Κυριάκο Πιερρακάκη.

Ο τελευταίος, σε ένα καθαρά προεκλογικό μισό, αναλαμβάνει δύσκολο έργο, φεύγοντας από την καλά «οχυρωμένη» θέση του στο Παιδείας. Επειδή έχω κάνει χρόνια το οικονομικό ρεπορτάζ, η θεωρία ότι ο εκάστοτε υπουργός Οικονομικών κάνει απλώς διαχείριση, δεν έχει και πολύ σχέση με την πραγματικότητα. Διακυβεύονται σοβαρές αποφάσεις, με μεγάλο κοινωνικό αντίκτυπο, που μπορεί να έχουν θετική ή αρνητική επίδραση επί του εκλογικού σώματος, όποτε και αν αποφασιστούν οι επόμενες εκλογές.

Η 13η και 14η σύνταξη, η επαναφορά της εν μέρη ή εν όλω, αποτελούν μια πυριτιδαποθήκη που μπορεί να «κάψει» και τον εκάστοτε υπουργό και την κυβέρνηση συνολικά. Βέβαια τέτοια μείζονος σημασίας θέματα, δεν αποφασίζονται κατά μόνας, οπότε μπορεί το όποιο βάρος να διαμοιράζεται, αν και μικρή σημασία θα έχει.

Οι «καυτές» πατάτες: Ενέργεια και Μεταφορές

Δύσκολο έργο, καθώς οι εκκρεμότητες και τα αιτήματα, πολιτών και επιχειρήσεων είναι πολλά και ζέοντα, θα έχει και ο νέος υπουργός Ενέργειας και Περιβάλλοντος, ο Σταύρος Παπασταύρου, που επανέρχεται σε κυβερνητικό σχήμα μετά από καιρό. Ικανότητες δεδομένες, αλλά άλλο τόσο δεδομένα και τα προβλήματα που πρέπει να διαχειριστεί. Είναι πιθανόν, πάντως, να είναι ο πρώτος ωφελημένος υπουργός, αν το Ουκρανικό επιλυθεί και οι τιμές ηλεκτρικής ενέργειας, φυσικού αερίου και καυσίμων υποχωρήσουν αισθητά, με άμεσο αποτέλεσμα στην τσέπη του κάθε καταναλωτή, αλλά στα κόστη των επιχειρήσεων.

Σε δοκιμασια, βέβαια, τίθεται και το δίδυμο των νέων σε ηλικία υπουργών, Χρίστου Δήμα και Κων/νου Κυρανάκη στο Υποδομών και Μεταφορών. Πολλά έργα υποδομών σε εξέλιξη, άλλα καθυστερούν, άλλα πρέπει να δρομολογηθούν, ο σιδηρόδρομος το μεγάλο αγκάθι, αλλά και δεκάδες μικρότερα έργα,κυρίως σε περιοχές που έχουν πληγεί από πλημμύρες και πυρκαγιές τα τελευταία χρόνια. Προσωπικό στοίχημα του πρωθυπουργού που είθε να έχει επιτυχία. Να προσθέσω και την περίπτωση της Σοφίας Ζαχαράκη, που πάει στη θέση Πιερρακάκη και πρέπει να δώσει γερές εξετάσεις, σε ένα παραδοσιακά δύσκολο πόστο.

Οι «σταθερές»

Έχει τέλος ιδιαίτερη σημασία το γεγονός ότι ο σκληρός πυρήνας της προηγούμενης κυβέρνησης παραμένει άθικτος – Γεωργιάδης, Φλωρίδης, Κεραμέως, Χρυσοχοϊδης, Θεοδωρικάκος, Δένδιας, Γεραπετρίτης, Λιβάνιος, Τσιάρας, Κικίλιας (άλλαξε υπουργείο, πήγε Ναυτιλίας)  Παπαστεργίου – πράγμα που σημαίνει ότι δεν αρχίζουν όλα από την αρχή. Δηλαδή, η συνοχή της νέας κυβέρνησης, είναι δεδομένη και όσοι νέοι μπήκαν και όσοι άλλαξαν πόστο, θα πρέπει άμεσα να ενσωματωθούν, αν η κυβέρνηση θέλει σε σύντομο χρόνο να επιδείξει κάποιο αξιόλογο έργο, που θα έχει και κοινωνική-πολιτική απήχηση.

Ιδού η Ρόδος, λοιπόν, για όλους-όλες, παλιούς-παλιές, νέους-νέες στο νέο υπουργικό συμβούλιο.

Υ.Γ: Θυμίζω μόνο ότι την Τρίτη αρχίζει η Προανακριτική για τα Τέμπη.

Και επιπλέον, η «αφασία» της αντιπολίτευσης, δεν θα κρατήσει για πάντα.  Υπάρχουν πληροφορίες για υπόγειες διεργασίες και κινητοποιήσεις συγκεκριμένων κέντρων και παραγόντων, που θα παράξουν κάποιο αποτέλεσμα σχετικά σύντομα, οπότε…