Η ιστορία του εγκλήματος στην Ελλάδα ξετυλίγεται στο Εγκληματολογικό Μουσείο (Photos)

Ποια είναι τα χαρακτηριστικά ενός εγκλήματος; Τι είδους εγκλήματα έχουν σημαδέψει την εγκληματική ιστορία της χώρας μας; Ποιο από αυτά θεωρείται το πιο ειδεχθές; Τι σημαίνει να ασχολείσαι με την ανάλυση ενός εγκλήματος και πόσο δύσκολη είναι αυτή η δουλειά; Τι το συναρπαστικό μπορεί να κρύβει η ενασχόληση με τις πιο σκοτεινές πλευρές ενός ανθρώπου; Σ’ αυτά τα ερωτήματα απαντά το Εγκληματολογικό Μουσείο στο οποίο «τρύπωσε» το iPop.gr σε μια προσπάθεια να ανακαλύψει

τα μυστικά που κρύβει η ιστορία του εγκλήματος στην Ελλάδα.

Γράφουν: Βαρβάρα Βαγιανού, Αφροδίτη Πρέβεζα

Μπαίνοντας στο Εγκληματολογικό Μουσείο, στο Εργαστήριο Ιατροδικαστικής και Τοξικολογίας στο Γουδή, στο οποίο φιλοξενείται από το 1992, με πρωτοβουλία του καθηγητή Αντώνη Κουτσελίνη, δεν ήμασταν προετοιμασμένοι για το τι ακριβώς θα δούμε. Μετά από λίγα λεπτά αναμονής, μπλεχτήκαμε ανάμεσα στους φοιτητές Ιατρικής και ακολουθώντας την Διευθύντρια του Μουσείου και Καθηγήτρια Τοξικολογίας κα Μαρία Στεφανίδου-Λουτσίδου, ξεκινήσαμε την ξενάγηση.

Μπαίνοντας κανείς στο Μουσείο, το πρώτο πράγμα που αντικρίζει είναι το άγαλμα του Ιδρυτή του, Καθηγητή Ιατροδικαστικής, Ιωάννη Γεωργιάδη, με πρωτοβουλία του οποίου ιδρύθηκε το 1932.

Πρωτεργάτης στη δημιουργία του Μουσείου ήταν ο Καθηγητής Ιατροδικαστικής Ιωάννης Γεωργιάδης (1874-1960), ο οποίος υπήρξε μανιώδης συλλέκτης πειστηρίων εγκλήματος. Από το 1912 και σ’ όλη τη διάρκεια των σαράντα ετών που διετέλεσε τακτικός Καθηγητής της Έδρας της Ιατροδικαστικής και Τοξικολογίας συγκέντρωνε μεθοδικά, ακαταπόνητα και με επιμέλεια αντικείμενα, θέτοντας κατ’ αυτόν τον τρόπο τις βάσεις για τη δημιουργία του Μουσείου.

Η Διευθύντρια μας ενημέρωσε ότι στο Μουσείο μπορεί κανείς να δει συλλογές, οι οποίες παρουσιάζουν εγκληματολογικό, ιατροδικαστικό και τοξικολογικό ενδιαφέρον.

Ξεκινώντας την ξενάγηση, κάναμε μια στάση στη συλλογή εξαρτησιογόνων ουσιών, όπου υπήρξαν και κάποια πειστήρια δηλητηριάσεων. Η συλλογή παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον, καθώς μπορεί να μελετήσει και να δει κανείς μια σειρά από διάφορα δείγματα ναρκωτικών και παραισθησιογόνων-ψευδαισθησιογόνων ουσιών.

Συνεχίζοντας την ξενάγηση, μπλεγμένοι ανάμεσα στους φοιτητές της ιατρικής, οι οποίοι με μεγάλο ενδιαφέρον άκουγαν την Διευθύντρια και έκαναν ερωτήσεις, ξεκλέψαμε και εμείς μια θέση δίπλα από την συλλογή πολεμικού υλικού, η οποία περιλαμβάνει αντικείμενα, πειστήρια εγκληματικών πράξεων, προερχόμενα κατά κύριο λόγο από ανθρωποκτονίες και αυτοκτονίες του 19ου και 20ου αιώνα.

Σφαίρες οι οποίες έχουν αφαιρεθεί από πτώματα

Η κατηγορία περιλαμβάνει ακόμα: Αγχέμαχα και πυροβόλα όπλα

ΠερίστροφαΚαραμπίνες-ΤουφέκιαΜαχαίριαΤη μοναδική γκιλοτίνα στην Ελλάδα

Ξύλινη λαιμητόμος (γκιλοτίνα) της εποχής του Όθωνα. Η λαιμητόμος συνοδεύεται από δύο λάμες μαιχαιριού και ένα ψάθινο καλάθι.

Λίγο πιο πέρα απ’ τη γκιλοτίνα, το βλέμμα μας στάθηκε στα ταριχευμένα κεφάλια διάσημων λήσταρχων του 20ού αιώνα. 12 κεφάλια τοποθετημένα σε τρεις σειρές, με την κεφαλή του Γιαγκούλα να ξεχωρίζει.

Μέχρι αυτήν την στιγμή νομίζαμε ότι είχαμε δει αρκετά ενδιαφέροντα πράγματα, αλλά μπορεί να μην είχαμε ιδέα τι θα ακολουθούσε. Προχωρώντας βαθύτερα στο Μουσείο, αρχίσαμε να συνειδητοποιούμε πόσο συναρπαστική δουλειά είναι αυτή των Ιατροδικαστών. (Μερικές φορές). Το Μουσείο διαθέτει έναν αξιόλογο αριθμό συλλογών, οι οποίες παρουσιάζουν ιατροδικαστικό ενδιαφέρον.

Φωτογραφίες Ιατροδικαστικής Εξέτασης. Οι φωτογραφίες αποτελούν τεκμήρια περιπτώσεων ιατροδικαστικής εξέτασης.

Σ’ αυτή την κατηγορία όλοι σταθήκαμε αρκετή ώρα. Ήταν αρκετά αυτά που μπορούσαμε να δούμε, να φωτογραφίσουμε και στη συνέχεια να ρωτήσουμε και να σχολιάσουμε. Αρχίσαμε να παρατηρούμε τη Συλλογή Ανθρωπίνων Υπολειμμάτων, τα οποία παρουσιάζουν κυρίως διαμαρτίες (δυσμορφίες) περί τη διάπλαση και ιδιότυπα περιστατικά ιατροδικαστικού και παθολογοανατομικού ενδιαφέροντος.

Σ’ αυτό το σημείο ο επισκέπτης βλέπει:

Μουμιοποιημένα Ανθρώπινα ΥπολείμματαΜουμιοποιημένα Έμβρυα

Έμβρυα σε διάφορα στάδια κύησης, τα οποία είναι διατηρημένα στην φορμόλη.

Δίπλα τους βλέπουμε κάτι που μας κάνει εντύπωση. Σταματάμε και ρωτάμε την Διευθύντρια τι το ενδιαφέρον μπορεί να κρύβει ένα αυτί και μας εξηγεί. «Εκείνη την εποχή όταν δεν υπήρχε το DNA, το αυτί ήταν κάτι σαν το δακτυλικό αποτύπωμα. Το αυτί μοιάζει είτε με του πατέρα είτε με της μητέρας μας και βασικά είναι ακριβώς το ίδιο».

Το χέρι και το αυτί σε φορμόλη του Βασιλοκτόνου Αλέξανδρου Σχινά

Τμήματα Δέρματος με tattoo

Στην θέαση των συγκεκριμένων εκθεμάτων δεν μπορούσαμε παρά να μείνουμε όλοι με το «στόμα ανοιχτό». Ήταν ίσως το πιο ενδιαφέρον κομμάτι. Ο τρόπος, δηλαδή, κατά τον οποίο αφαιρέθηκε το κομμάτι του δέρματος στο σημείο, όπου υπήρχε tattoo, χωρίς αυτό να παραμορφωθεί ούτε στο ελάχιστο.

Στην κατηγορία αυτή βρίσκεται και ένα κομμάτι από σκελετικό υλικό και συγκεκριμένα Mεμονωμένα Οστά.

Κρανίο από τα γεγονότα των «Νοεμβριανών». Φέρει κακώσεις από πυροβόλο όπλο.

Στην Ιατροδικαστική μελέτη ανήκουν και τα προπλάσματα μανιταριών, τα οποία φωτογραφήσαμε με ενδιαφέρον. Πρόκειται για ομοιώματα πραγματικών αντικειμένων με ιατροδικαστικό ενδιαφέρον, τα οποία δημιουργήθηκαν στο πρώτο μισό του 20ού αιώνα.

Πρόπλασμα του μανιταριού Boletus satanas, Πρόπλασμα του μανιταριού Clitocybe nebularis

Πλησιάζοντας προς το τέλος, ένα ακόμα σημείο στο οποίο σταθήκαμε παρατηρώντας τις λεπτομέρειες ήταν αυτό των κέρινων ομοιωμάτων, το οποίο, όπως μας εξήγησε η Διευθύντρια, δείχνει τους διάφορους τρόπους με τους οποίους διαπράχθηκαν δολοφονίες. Σε αυτά διακρίνει κανείς την εξαιρετική δουλειά του γλύπτη κ. Μητρόπουλου, ο οποίος αποτυπώνει με ιδιαίτερο τρόπο τις βλάβες που προκαλούνταν από τους διάφορους τύπους εγκλημάτων.

Η ξενάγηση ολοκληρώνεται με τη βιτρίνα όπου παρουσιάζονται «όργανα ηδονής», όπως γράφει και το καρτελάκι, ενώ λίγο πιο πίσω το βλέμμα μας τραβάει η ακτινογραφία από περίπτωση σοδομισμού με μπουκάλι.

Τελειώνοντας την ξενάγηση, οι φοιτητές της Ιατρικής είχαν πια φύγει. Στην αίθουσα είχαμε μείνει μόνο εμείς με την Διευθύντρια. Ενώ η Νάσια Ευτυχίου τραβούσε τις τελευταίες φωτογραφίες, εμείς ξεκλέψαμε λίγο από τον χρόνο της Διευθύντριας και της κάναμε κάποιες επιπρόσθετες ερωτήσεις.

Πότε ήταν η πρώτη σας επαφή με το Εγκληματολογικό Μουσείο και ποιες οι πρώτες σας αντιδράσεις;Η πρώτη μου επαφή με το Μουσείο ήταν πριν από 35 χρόνια ως φοιτήτρια της Φαρμακευτικής. Εμείς κάναμε μάθημα τότε μέσα στο μουσείο και δεν μου έκανε κάποια ιδιαίτερη εντύπωση. Σίγουρα είχα δείξει τρομερό ενδιαφέρον για τα εκθέματα, αλλά όχι φόβο. Εμένα με είχε συνεπάρει το θέμα των ναρκωτικών και δούλεψα με την ινδική κάνναβη, 7 χρόνια έκανα το διδακτορικό μου. Την χορηγούσα στα πρωτόζωα, σ’ έναν μικροοργανισμό τον οποίο παρακολουθούσα με το μικροσκόπιο για να δούμε την επίδραση των ναρκωτικών και μετέφερα τα αποτελέσματά μου και στον άνθρωπο, διαπιστώνοντας ότι η επίδραση είναι παρόμοια. Στη συνέχεια δούλεψα με όλα τα ναρκωτικά και μ’ άρεσε πολύ το κομμάτι της έρευνας.Ποια είναι η πιο παλιά συλλογή που φιλοξενείται στο μουσείο;Η γκιλοτίνα, η οποία είναι απ’ το 1830, την είχε φέρει ο πατέρας του Βασιλιά Όθωνα στην Ελλάδα, ο Λουδοβίκος I, απ’ τη Μασαλία για την εκτέλεση των βαρυποινιτών.Ποιο είναι το πιο αποτρόπαιο έγκλημα το οποίο περιλαμβάνει το Εγκληματολογικό Μουσείο;Το πιο αποτρόπαιο έγκλημα το οποίο έχει αναλάβει το εργαστήριό μας είναι η δολοφονία του Αθανασόπουλου, το έγκλημα στου Χαροκόπου το οποίο έγινε το 1931. Είναι το πιο βαρύ έγκλημα: Τον σκότωσαν με βρόχο, τον έκαψαν, τον διαμέλισαν και τον πέταξαν στον Ιλισό ποταμό.Έχει τύχει κάποια ακραία αντίδραση από επισκέπτη κατά τη θέαση των εκθεμάτων;Μερικοί λιποθυμούν, κυρίως οι άνδρες, οι γυναίκες είναι λίγο πιο θαρραλέες!Στο μουσείο εκτός από φοιτητές, ποιοι άλλοι έρχονται;Σώματα ασφαλείας, πυροσβέστες, αστυνομικοί, οι οποίοι έρχονται και κάνουν μάθημα στο μουσείο, εγκληματολόγοι και μια φορά τον μήνα το ανοίγουμε για τον υπόλοιπο κόσμο. Οι περισσότεροι έρχονται από περιέργεια.Για ποια συλλογή δείχνει περισσότερο ενδιαφέρον το κοινό;Για τα κεφάλια των ληστών, για τη γκιλοτίνα και τα tattoo, τα οποία είναι πραγματικά έργα τέχνης.Συνήθεια ή ικανότητα το να μπορείτε να κοιμάστε ήσυχη το βράδυ ενώ την ημέρα βρίσκεστε σ’ αυτό τον χώρο;Υπάρχει μια εξοικείωση με τα χρόνια, συνηθίζει κανείς την ενασχόληση μ’ αυτό το αντικείμενο. Οπότε θα έλεγα ότι είναι περισσότερο θέμα συνήθειας.

Βγαίνοντας από το Εγκληματολογικό Μουσείο τα συναισθήματά μας είναι ανάμεικτα. Δεν μπορούμε να πούμε αν τα ευρήματα που είδαμε μας προξένησαν μόνο ενδιαφέρον και εντύπωση ή αν κάτι μας τρόμαξε και μας απώθησε. Το σίγουρο είναι ότι αυτή η εμπειρία θα μας μείνει αξέχαστη!

Photos: Νάσια Ευτυχίου

The post Η ιστορία του εγκλήματος στην Ελλάδα ξετυλίγεται στο Εγκληματολογικό Μουσείο (Photos) appeared first on iPop.