Υψηλό το ρίσκο θαλάσσιας ρύπανσης λόγω ατυχημάτων

Το κόστος ενός μηχανισμού πρόληψης και διαχείρισης των θαλάσσιων ατυχημάτων ρύπανσης είναι πολύ μικρότερο από τις δραματικές επιπτώσεις που αυτά έχουν στην αλιεία, στον τουρισμό, στη δημόσια υγεία, στη βιοποικιλότητα, συνολικά στο περιβάλλον.

Πρόκειται για ένα από τα βασικά συμπεράσματα της συνεδρίασης με θέμα τη «Θαλάσσια Ρύπανση», στο πλαίσιο του πολύ σημαντικού 6ου Διεθνούς Επιστημονικού Συνεδρίου Crete 2018. Το συνέδριο, με αντικείμενο τη Διαχείριση Βιομηχανικών και Επικίνδυνων Αποβλήτων, συνδιοργανώθηκε από το Πολυτεχνείο

Κρήτης, το Πανεπιστήμιο της Πάντοβα, το Πολυτεχνείο του Αμβούργου, το International Waste Working Group (IWWG) και το Πανεπιστήμιο Tsinghua της Κίνας και ολοκληρώθηκε στα Χανιά την προηγούμενη βδομάδα, με συμμετοχή 350 επιστημόνων από 44 χώρες. «Πρόκειται για συνέδριο μοναδικό στο είδος του σε διεθνές επίπεδο», σημειώνει ο καθηγητής του Πολυτεχνείου Κρήτης Ευάγγελος Γιδαράκος, εκ των προέδρων του συνεδρίου.

«Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε το υψηλό ρίσκο για ρυπογόνα ατυχήματα στις ελληνικές θάλασσες. Οταν κάθε μέρα μεταφέρονται στο Αιγαίο περισσότεροι από 3 εκατ. τόνοι πετρέλαιο, ο κίνδυνος είναι καθημερινός», λέει στην «Κ» η υδροβιολόγος και ερευνήτρια του Ινστιτούτου Θαλάσσιας Προστασίας «Αρχιπέλαγος» Αναστασία Μήλιου, η οποία συντόνισε τη συνεδρία με θέμα τη «Θαλάσσια Ρύπανση». Ένα χρόνο από τη βύθιση του «Αγία Ζώνη ΙΙ» το θέμα είχε ιδιαίτερη επικαιρότητα. «Σήμερα το 50% των πλοίων που κινούνται στο Αιγαίο έχει σημαία ευκαιρίας. Ο έλεγχος και η επαγρύπνηση πρέπει να είναι αυξημένοι. Προ ημερών, το τουρκικό πλοίο “Arslanbey” με σημαία Παναμά, βγήκε στην αμμουδιά στην παραλία Κανατάδικα, στη Βόρεια Εύβοια. Τι θα γινόταν εάν έπεφτε πάνω σε βράχια ή αν ήταν δεξαμενόπλοιο; Δεν υπάρχει έλεγχος της θαλάσσιας κυκλοφορίας για να δουν πως το πλοίο έφυγε από την πορεία του, για να παρθούν ανάλογα μέτρα», τονίζει η κ. Μήλιου.

Στη συνεδρία παρουσιάστηκε επίσης το πρόγραμμα του Πανεπιστημίου του Εσεξ (σε συνεργασία με το «Αρχιπέλαγος») για τη μακροχρόνια παρακολούθηση των συνεπειών στο οικοσύστημα του ναυαγίου του «Αγία Ζώνη ΙΙ», καθώς και για την ανάπτυξη βακτηρίων που αποδομούν τους υδρογονάνθρακες. Στην αποκαλυπτική εισήγηση για το ναυάγιο του «Sea Diamond» (από τον κ. Γιδαράκο) υπογραμμίστηκε η τραγική ανεπάρκεια του κρατικού μηχανισμού: Χρειάστηκαν εννιά χρόνια για να καταλήξει η Δικαιοσύνη πως η ευθύνη βρίσκεται στην πλοιοκτήτρια εταιρεία και όχι σε λάθος του χάρτη…

Ιδιαίτερα απασχόλησε και το θέμα της πλαστικής ρύπανσης. «Πρέπει να σταματήσουμε να πετούμε απόβλητα στο θαλάσσιο περιβάλλον. Είναι ευθύνη των βιομηχανιών να βρουν νέες μορφές υλικών που θα μπορούν να ανακυκλωθούν ή να αποδομηθούν, χωρίς τοξικές προσμίξεις», υπογραμμίζει ο κ. Γιδαράκος.

Kathimerini.gr

www.ert.gr