Τασούλα Πολυζώη: «Το… χρέος μας στον Κώστα Ριζόπουλο και ο μεγάλος καημός»

Ξεκίνησε από το Άνω Μητρούσι Σερρών, πέρασε από το Εθνικό στάδιο της πόλης κάνοντας έπταθλο και… κατέληξε να γίνει μια από τις καλύτερες ακραίες στην ιστορία του Ελληνικού βόλεϊ.

Η Τασούλα Πολυζώη μια αθλήτρια- θρύλος στο Σερραϊκό αθλητισμό και στο Ελληνικό βόλεϊ επέστρεψε στον τόπο του… «εγκλήματος», στο κλειστό γυμναστήριο Σερρών, εκεί που με τα εκπληκτικά καρφιά της «σκότωνε» κάθε αντίπαλο του ΣΙΡΙΣ και αργότερα της Εθνικής ομάδας. Η Σερραία αθλήτρια συμμετείχε στη γιορτή της Σερραϊκής πετοσφαίρισης και μίλησε για την «λαμπρή» καριέρα της στην αθλητική εκπομπή της

Η Τασούλα Πολυζώη μίλησε στην ΕΡΤ Σερρών:

-Για την γιορτή της Σερραϊκής πετοσφαίρισης:

«Να ευχαριστήσω πάρα πολύ το Δήμαρχο και τον εμπνευστή αυτής της ιδέας που ήταν ο Βασίλης Τερζής και βέβαια συγκινήθηκα που ξαναβρέθηκα με παλιές μου συναθλήτριες, με προπονητές και παράγοντες»

-Για τη «θρυλική» ομάδα του ΣΙΡΙΣ:
«Ήταν μια ομάδα που ξεκινήσαμε βήμα βήμα όλα τα κορίτσια σαν παρέα, βέβαια μέσα από δουλειά αυτό εξελίχθηκε σε κάτι πιο επαγγελματικό και με τον κ. Ριζόπουλο τον οποίο χρωστάω πάρα πολλά, μα πάρα πολλά. Όλα τα κορίτσια χρωστάμε πάρα πολλά σε αυτόν τον άνθρωπο για εκεί που κατάφερε να φτάσει την ομάδα»

-Για το πώς ασχολήθηκε με το βόλεϊ:

«Είμαι από το Άνω Μητρούσι. Ήμουν μαθήτρια σε γυμνάσιο στις Σερρών κι έκανα στίβο, έπταθλο, που μου άρεσε πολύ. Αγωνίστηκα στο σχολικό πρωτάθλημα βόλεϊ και εκεί γνώρισα τον Κώστα Ριζόπουλο. Είχε έρθει να παρακολουθήσει το σχολικό, με πλησίασε και μου είπε να πάω να κάνω προπόνηση στο βόλεϊ. Αρχικά οι γονείς μου είχαν αντίρρηση. Ήθελαν να συνεχίσω στο στίβο, αλλά ο Κώστας Ριζόπουλος επέμεινε, έκανα προπονήσεις κι αυτό ήταν. Με κέρδισε το βόλεϊ. Το 1985 ήρθε η άνοδος του Σίρις και έξι μήνες μετά ήρθε η κλήση μου στην Εθνική ομάδα. Όλα έγιναν ξαφνικά και γρήγορα».

-Για το αν νιώθει ευλογημένη που είχε μια τέτοια λαμπρή καριέρα:

«Νιώθω τυχερή και πιστεύω ότι αν ξαναγεννιόμουνα θα έκανα το ίδιο».

-Για το τι θυμάται πιο έντονα από τα παιχνίδια του ΣΙΡΙΣ:

«Θυμάμαι πολύ έντονα την άνοδο, αυτό ήταν που με σημάδεψε σαν αθλήτρια, η άνοδος στο παιχνίδι στα Γρεβενά όταν βγήκαμε στην Α εθνική».

-Για το αν θα βγει άλλη Τασούλα Πολυζώη από τις Σέρρες:

«Πιστεύω ότι ο Νομός είναι μεγάλος, μέσα από τις υποδομές μπορεί να βγει»

-Για τον μεγάλο της καημό:

«Ο μεγάλος μου καημός ήταν και είναι πως λόγω κακών συνθηκών και κακών χειρισμών των παραγόντων τότε δεν προχώρησαν οι προτάσεις που είχα για μεταγραφή σε ομάδα της Αθήνας».

-Για το αχτύπητο δίδυμο που ήταν με την Πραγκαλούδη στο ΣΙΡΙΣ και στην Εθνική ομάδα:

«Ήταν πολύ ωραία χρόνια. Είχαμε την ευκαιρία να το συζητήσουμε με τη Ρούλα τώρα που ξαναβρεθήκαμε, που παίζαμε και διαγώνια, βέβαια η Ρούλα πήρε μεταγραφή, μετά έχασα το ταίρι μου αλλά βρισκόμασταν στην Εθνική ομάδα».

-Για το τι κάνει τώρα στο βόλεϊ:

«Προπονητικά ήμουν στην ΑΕΚ, τελευταία στη Μεταμόρφωση και τώρα έχω ένα γυναικείο τμήμα μη ενεργών αθλητριών της ΕΣΠΑΑΑ. Στο μέλλον θέλω να ασχοληθώ με τις υποδομές και να γυρίσω στις Σέρρες για να ασχοληθώ με τα παιδιά που είναι η μεγάλη μου αγάπη. Μου το προτείνουν αρκετοί κι εδώ και ελπίζω κάποια στιγμή στο μέλλον να γίνει».

-Για το γυναικείο βόλεϊ στις μέρες μας στην Ελλάδα:

«Το γυναικείο βόλεϊ στην Ελλάδα έχει κάθοδο και αυτό με λυπεί πάρα πολύ γιατί βλέπω ότι οι ομάδες έχουν ρίξει πολύ το επίπεδο τους και με στεναχωρεί που ομάδες όπως ο Παναθηναϊκός αυτή τη στιγμή δεν αγωνίζεται στην Α1. Πιστεύω ότι οι προπονητές πρέπει να κάνουν καλή δουλειά στις υποδομές, να δώσουν εκεί έμφαση για να κάνουμε μια καλή Εθνική ομάδα γιατί αυτή τη στιγμή δεν έχουμε καλή Εθνική που οφείλεται ότι δεν έχουμε βάση στις υποδομές»

www.ert.gr