«Ο παράδεισος των ζώων» του David James Poissant: γράφει η Όλγα Λαγουδάκου

ΕΝΑ ΒΙΒΛΙΟ, ΜΙΑ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ
Επιμέλεια: Μαρία Σφυρόερα

Ο Καμ κι ο φίλος του ο Νταν ξεκινάνε για το σπίτι του νεκρού πατέρα του πρώτου. Θα έπρεπε να είναι ένα ταξίδι λίγων ωρών, μια τελευταία επίσκεψη και -ίσως- η συλλογή κάποιων ενθυμίων. Θα καταλήξει σε μια περιπέτεια που ούτε μπορούσαν να φανταστούν, εν μέσω καταιγίδας, για να σώσουν τον αλιγάτορα που ο νεκρός κρατούσε στο σπίτι του σαν κατοικίδιο. Δεν είναι ζωόφιλοι: είναι ένας τρόπος να εξορκίσουν αναμνήσεις και τις πράξεις του παρελθόντος που τους βαραίνουν, κι έγιναν

αιτία να ανατραπεί η ζωή τους, να αλλάξει ο χαρακτήρας τους.

Ο Νταν θα επιστρέψει στο τελευταίο διήγημα, που δίνει και τον τίτλο στη συλλογή, και θα περάσει μια μικρή Οδύσσεια διασχίζοντας τις Ηνωμένες Πολιτείες από τη μία ακτή στην άλλη, με σκοπό να συναντήσει τον γιό του για τελευταία φορά. Η δύσκολη διαδρομή του είναι ένα προσκύνημα στα μέρη που είχαν επισκεφτεί οι δυο τους παλιότερα, σε ευτυχέστερες εποχές.

Μια τυχαία συνάντηση θα κάνει τον Μπριγκ να δει με άλλο μάτι τη ζωή και τον χαρακτήρα του, ο Μαξ και η Άλισον θα παλέψουν μέχρι τελικής πτώσης για το διαζύγιό τους, ο Σαμ θέλει να σώσει τον γάμο και τον γιο του, με τον τρόπο που εκείνος θεωρεί σωστό.

Ένα μωρό θαύμα γεννιέται και προκαλεί αμηχανία, ενώ ο ξαφνικός θάνατος του παιδιού τους, που αντιμετωπίζεται με διαφορετικό τρόπο από ένα ζευγάρι, είναι οδηγός για τη μετέπειτα ζωή τους.

Ένας άντρας που ζει με τις τύψεις και τις συνέπειες ενός στιγμιαίου θυμού, επισκέπτεται τον σχεδόν αποξενωμένο αδελφό του, δύο παιδιά παίζουν τους ήρωες και παριστάνουν τους σκληρούς, ώσπου η πραγματικότητα να τους δείξει πως τα παιχνίδια δεν έχουν πάντα θέση στη ζωή.

Μια ερωτική σχέση με άρωμα αιμομιξίας έχει απροσδόκητη κατάληξη. Ένας σκύλος είναι ο ρυθμιστής μιας σχέσης κι ένας λύκος με ανθρώπινη φωνή και συμπεριφορά διεκδικεί ό,τι θα του κάνει τη ζωή πιο εύκολη.

Ένας απελπισμένος άντρας τριγυρνάει σε κακόφημες γειτονιές επιζητώντας τον θάνατό του, ενώ μια γυναίκα περνάει σταδιακά από την άρνηση στο θυμό και στην αμφισβήτηση κι από κει στην προσπάθεια να βρει μόνη της θεραπεία για τον άντρα της, μέχρι να καταλήξει στην παραδοχή τής αλήθειας και να φτάσει χέρι χέρι μαζί του ως το τέλος, στο ωραιότερο, ίσως, διήγημα της συλλογής.

Ο παράδεισος των ζώων είναι μια συλλογή διηγημάτων με κοινό χαρακτηριστικό τους ότι όλα μιλάνε για τις ανθρώπινες σχέσεις και κυρίως για τους δεσμούς της οικογένειας που άλλοτε θετικά κι άλλοτε αρνητικά επηρεάζουν τους χαρακτήρες. Οι ήρωες είναι καθημερινοί άνθρωποι, ανώνυμοι, χωρίς φανταχτερή ζωή. Ζούνε μακριά από μεγάλες πόλεις, δεν κάνουν σπουδαίες δουλειές. Πέφτουν, προσπαθούν να σηκωθούν ξανά, ν΄αλλάξουν ό,τι έκαναν με λάθος τρόπο, άλλοτε με επιτυχία κι άλλοτε όχι.

Όλγα Λαγουδάκου
(μεταφράστρια του βιβλίου)

Ο παράδεισος των ζώων του Ντέιβιντ Τζέιμς Ποϊσάντ κυκλοφορεί, σε μετάφραση της Όλγας Λαγουδάκου, από τις Εκδόσεις Opera (σελ.: 352, τιμή: €15,00 + ΦΠΑ).

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ

Στο σημείο αυτό να προσθέσω πως ένα μεγάλο όπλο με σημαδεύει στα μούτρα. Κι επειδή έχω ένα μεγάλο όπλο που με σημαδεύει στα μούτρα, τα πράγματα τρέχουν με την ταχύτητα που βλέπουμε στα ντοκιμαντέρ για τη φύση, όπου ένας σπόρος ξεπετιέται, κάνει μίσχο και πετάει φύλλα, όλα μέσα σε δέκα δευτερόλεπτα.

«Αν δεν θες να σε βρουν νεκρό μέσα σ’ αυτό το πουκάμισο» μου λέει, «καλύτερα να το βγάλεις.»

Το όπλο με σημαδεύει επειδή ο τύπος μού ζήτησε το πορτοφόλι κι εγώ του είπα όχι. «Όχι» είπα, κι αυτός μου είπε: «Πώς θες να πεθάνεις;», κι εγώ του απάντησα: «Να, δεν θέλω να με δουν νεκρό μέσα σ’ αυτό το πουκάμισο».

photo credit: Ashley Inguanta

Ο ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ

Ο Ντέιβιντ Τζέιμς Ποϊσάντ (David James Poissant) γεννήθηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες. Διηγήματα και δοκίμιά του δημοσιεύονται στα πιο έγκυρα έντυπα των Η.Π.Α., όπως τα New York Times, The Chicago Tribune, The Atlantic. Έχει τιμηθεί με τα Βραβεία Matt Clark, George Garrett Fiction, Rope Walk Fiction Chapbook, GLCA New Writers, Alice White Reeves Memorial, μεταξύ άλλων. Διδάσκει στο Τμήμα Τεχνοκριτικής και Δημιουργικής Γραφής του Πανεπιστημίου Central Florida, και ζει στο Ορλάντο με την οικογένειά του.
Ο παράδεισος των ζώων είναι το πρώτο του βιβλίο. Έχει μεταφραστεί στα γαλλικά, στα ιταλικά και τα ισπανικά.

«Πραγματικά, στις περισσότερες ιστορίες προσπαθώ να φέρω στην επιφάνεια το στοιχείο της ελπίδας» λέει σε συνέντευξή του ο Ποϊσάντ. «Δίνεις μια λαθεμένη εικόνα της πραγματικότητας θεωρώντας πως τα πάντα στον κόσμο αυτόν είναι απόγνωση και θάνατος, αλλά είναι επίσης παραπλανητικό να προσπαθείς να πετύχεις ένα ευτυχισμένο τέλος σε κάθε ιστορία. Η εύρεση της χρυσής τομής είναι το δυσκολότερο πράγμα στη λογοτεχνία».

ΕΓΡΑΨΑΝ ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ

Δεξιοτέχνης… Το συγγραφικό ταλέντο του Ποϊσάντ είναι τόσο μεγάλο, που κάνει κάθε του διήγημα να ξεπερνά τα στενά όρια των σελίδων του. Είναι ικανός να μετατρέπει σε αρετές τα ελαττώματα της σύντομης εξιστόρησης. Πρέπει να ψάξει κανείς στον Φόκνερ και στη Φλάνερυ Ο’ Κόνορ για να βρει κάτι εξίσου «μυώδες» με αυτό που υπάρχει στον «Άνθρωπο-σαύρα» ή στο «Πώς να βοηθήσετε τον άντρα σας να πεθάνει». Ένα άλλο πολύ δυνατό στοιχείο αυτής της συλλογής είναι οι ανθρώπινοι χαρακτήρες: ίσως δεν μοιάζουν πολύ σ’ εμάς, εμείς όμως μοιάζουμε πολύ σ’ αυτούς.
G&G

Ο παράδεισος των ζώων κατέχει τη συνταγή αυτής της τρυφερής και σκληρής δυναμικής που χτίζει και γκρεμίζει τις οικογένειες.
Elle

Αγαπάμε να ταυτιζόμαστε με τους χαρακτήρες του Ποϊσάντ, ακόμα και με τους πιο συγκρουσιακούς και δύσκολους. Είναι ένας εξαιρετικός συγγραφέας που έχει τον τρόπο να αναδεικνύει τις σύντομες και υπέροχες στιγμές των ανθρώπινων σχέσεων.
Library Journal

Ένα σοφό ντεμπούτο… Οι χαρακτήρες του Ποϊσάντ μπορεί να είναι παρακμιακοί, εμμονικοί, ανεξέλεγκτα παρορμητικοί ή ευφυείς με λάθος τρόπο, εκείνος όμως ξέρει πώς να διαχειριστεί τις ζωές τους με χειρουργική ακρίβεια, διορατικότητα και διαύγεια…
Δεκαέξι γοητευτικές ιστορίες, ζωγραφισμένες με τραχιές πινελιές.
New York Times

Τα έργα του Ποϊσάντ έχουν συγκριθεί με του Άντον Τσέχοφ, του Ρέιμοντ Κάρβερ και του Τζορτζ Σόντερς, οπότε δεν χρειάζεται να επισημάνουμε πως αυτό το πρώτο του βιβλίο είναι κάτι εντελώς ξεχωριστό.
New York Post

Πολλοί νέοι συγγραφείς επιλέγουν στο ξεκίνημά τους μεταξύ δύο δρόμων: ο ένας είναι ο δρόμος της περιγραφής των γνωστών πραγμάτων, ενώ ο άλλος, αντιθέτως, των αγνώστων. Υπάρχει όμως κι ένας δρόμος λιγότερο ταξιδεμένος, που σε καλεί να γράψεις «για ό,τι φοβάσαι». Αυτόν το δρόμο επιλέγει ο Ντ.Τζ. Ποϊσάντ όταν αρχίζει να απλώνει στο χαρτί τις ιστορίες που συνθέτουν τον Παράδεισο των ζώων.

Απρόβλεπτες, ευφυείς και εξαιρετικά δομημένες, οι ιστορίες του Ποϊσάντ συνθέτουν μια συλλογή που καταπιάνεται με τις παγίδες της ανθρώπινης ύπαρξης. Η απώλεια, η θλίψη και η οργή βασανίζουν μέχρι το μεδούλι τους ανθρώπινους χαρακτήρες του, αλλά ο συγγραφέας δεν φοβάται να καταδυθεί στις σκληρές και απόκρυφες αλήθειες τους. Όσο κι αν προσπαθούν, οι ήρωες των ιστοριών μπορεί να μην πετύχουν ποτέ τον στόχο τους, αλλά ο Ποϊσάντ κατανοεί και συμπονά τους ανυποχώρητους, τους εξοργισμένους, τους παραπλανημένους και όσους κάνουν λάθη.

Είναι μεγάλη απόλαυση η ανάγνωση αυτού του βιβλίου. Κι αν ο αναγνώστης δε βρίσκει μια «ευτυχή κατάληξη» σε κάθε ιστορία, σίγουρα μένει με μια αίσθηση ικανοποίησης και ευτυχίας. Στο τέλος του βιβλίου ξέρει ότι αξιοποίησε τον χρόνο του στα χέρια ενός επιδέξιου, νέου, αλλά ήδη πολύ έμπειρου συγγραφέα.
The Rumpus

www.ert.gr