Εταιρεία Θεάτρου Μνήμη: Ο Γιώργος Δέτσης στο Κομπάνι της Συρίας

H Εταιρεία Θεάτρου ΜΝΗΜΗ παρουσιάζει τον σημαντικό φωτογράφο και φωτορεπόρτερ Γιώργο Δέτση στα Χανιά. Με αφορμή τις γεωπολιτικές εξελίξεις στην περιοχή της Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής, – ένα θέμα που απασχόλησε το ρεπερτόριο του θεάτρου Κυδωνία τα τρία τελευταία χρόνια, Λαμπεντούζα (2015), το Κατεστραμμένο Δωμάτιο (2018) και Άγγελέ μου (2018) –, η Εταιρεία διοργανώνει

ψηφιακή έκθεση φωτογραφίας του Γιώργου Δέτση με εικόνες από το εμπόλεμο Κομπάνι της Συρίας, τον Φεβρουάριο του 2015. Η έκθεση θα λειτουργεί όλες τις ημέρες των εκδηλώσεων του Ιουλίου, με ελεύθερη είσοδο, από τις 8.00 έως τις 9.00 μμ., στην αίθουσα του χειμερινού θεάτρου Κυδωνία, παράλληλα με τις εκδηλώσεις του Αίθριου Χώρου.

Η αποστολή στο Κομπάνι του Γιώργου Δέτση

Τον Φεβρουάριο του 2015 αναλάβαμε μαζί με τον φωτορεπόρτερ Μιχάλη Καραγιάννη να καλύψουμε μια ανθρωπιστική αποστολή προς τους πρόσφυγες του Κομπάνι της Συρίας, οι οποίοι είχαν καταφύγει στην παραμεθόρια πόλη Σούρουτς της Νοτιοανατολικής Τουρκίας. Μετά την ολοκλήρωση της αποστολής και την παράδοση της βοήθειας η αποστολή επέστρεψε ενώ εμείς περάσαμε στο εμπόλεμο Κομπάνι με έναν αρκετά περιπετειώδη τρόπο…. Η πόλη είχε ισοπεδωθεί από τις μάχες ενώ όλες οι υποδομές και τα δίκτυα είχαν καταστραφεί και πολλοί δρόμοι ήταν αδιάβατοι από τους κρατήρες που είχαν προκαλέσει οι βομβαρδισμοί. Υπήρχαν ακόμα πτώματα και ανθρώπινα μέλη στο δρόμο και πολλοί νεκροί θαμμένοι στα ερείπια. Τα μισά βλήματα από όσα είχαν πέσει, παρέμεναν άσκαστα εδώ κι εκεί, ενώ πολλά πυρομαχικά ήταν θαμμένα κάτω από μπάζα. Το ISIS καθώς υποχωρούσε είχε παγιδεύσει με εκρηκτικούς μηχανισμούς από πόρτες και παράθυρα ως οικιακές συσκευές και παιχνίδια με σκοπό να προκαλέσει ακόμα μεγαλύτερες απώλειες. Στην πόλη ζούσαν περίπου 15.000 κάτοικοι. Υπήρχε πολύ συναδελφικότητα μεταξύ των ανθρώπων και το ηθικό ήταν πολύ υψηλό. Επιπλέον οι άνθρωποι ήταν ιδιαίτερα φιλόξενοι και φιλικοί. Στην περιοχή δρούσαν δυο ένοπλα τμήματα πολιτοφυλακής: το YPG (αντρικό τμήμα) και το YPJ (γυναικείο τμήμα). Τα δυο αυτά τμήματα είναι εθελοντικά. Τα πρώτα μαγαζιά είχαν ανοίξει και άρχισε να λειτουργεί το σχολείο ενώ ως αυτοσχέδιο νοσοκομείο χρησιμοποιούταν ένα παλιό σχολείο. Υπήρχαν πολλές ελλείψεις. Όλοι ζητούσαν να ανοίξει ένας ανθρωπιστικός διάδρομος για να έρθουν είδη πρώτης ανάγκης. Επισκεφτήκαμε, στο δυτικό μέτωπο, χωριά που είχαν απελευθερωθεί λίγες ώρες πριν και μιλήσαμε με τους μαχητές ενώ οι μάχες μαίνονταν σε μερικές εκατοντάδες μέτρα μακριά. Αναμφίβολα το πιο συγκλονιστικό ήταν η κοινωνική οργάνωση και αλληλεγγύη των κατοίκων μέσα σε τόσο αντίξοες συνθήκες, καθώς και η ισότιμη αντιμετώπιση των γυναικών.

www.ert.gr