«Αυτή η γη είναι δική μας», από τις 7 Σεπτεμβρίου, στις κινηματογραφικές αίθουσες (video)

10:08 2/9/2017 - Πηγή: ΕΡΤ

«Αυτή η γη είναι δική μας» (Chez nous/This is our land), η νέα κοινωνική-πολιτική ταινία του Λούκα Μπελβό, μια ταινία διαμαρτυρίας που σκιαγραφεί το ακραίο πολιτικό φαινόμενο της ακροδεξιάς μέσα από τις παρυφές της καθημερινής ζωής, προβάλλεται από τις 7 Σεπτεμβρίου στις κινηματογραφικές αίθουσες.

Υπόθεση

Η Πολίν, μια αυτοαπασχολούμενη νοσοκόμα σε μια περιφέρεια ορυχείων στη Βόρεια Γαλλία, μεγαλώνει μόνη τα δύο της

παιδιά και φροντίζει τον πατέρα της, έναν πρώην σιδηρουργό. Αφοσιωμένη και γενναιόδωρη όπως είναι, οι ασθενείς της την αγαπούν και υπολογίζουν σε αυτήν. Όμως κανείς δεν βλέπει πως η Πολίν παίρνει σιγά-σιγά έναν δρόμο που κανείς από την οικογένειά της δεν έχει ξαναπάρει. Ένα ανερχόμενο εθνικιστικό κόμμα, σε αναζήτηση σεβασμού, θα εκμεταλλευτεί τη δημοφιλία της, τοποθετώντας την υποψήφιά του στις τοπικές εκλογές.

Λίγα λόγια για την ταινία

Στην ταινία του, ο Λούκα Μπελβό («38 Μάρτυρες», «Μήπως είσαι ο τύπος μου;») περιγράφει όλα όσα συμβαίνουν καθημερινά στη Γαλλία, όπου η ακροδεξιά έχει γίνει κοινός τόπος κι όπου οι άνθρωποι γλιστρούν από τη μοναξιά στην παραίτηση, από την παραίτηση στον φόβο και από τον φόβο στο μίσος. Κάθε αντίθετη αναφορά, κουβέντα ή επισήμανση πέφτει στο κενό -γι’ αυτό ίσως η μυθοπλασία να είναι η μόνη ικανή απάντηση που μπορεί να ακουστεί, αφού απευθύνεται περισσότερο στο συναίσθημα. Η ταινία προκάλεσε μεγάλες αντιδράσεις στους οπαδούς της Λεπέν στη Γαλλία, αφού μετατρέπεται σε έναν καθρέφτη, που από τη μια μας βάζει σε προοπτική και ταυτόχρονα πρόσωπο με πρόσωπο με τους εαυτούς μας: μια σκληρή, αλλά πάντα γενναιόδωρη αναμέτρηση.

Ο Λούκα Μπελβό για την ταινία του

Η ταινία «Αυτή η γη είναι δική μας» είναι μία πολιτική ταινία. Δεν είναι όμως μία στρατευμένη ταινία και δεν αποσκοπεί σε κάποια θεωρία. Προσπάθησα να περιγράψω μία κατάσταση, ένα κόμμα, ένα πολιτικό σχήμα και να αποκωδικοποιήσω τον λόγο του, να καταλάβω τον αντίκτυπό του, την αποτελεσματικότητά του και τη δύναμή του να αποπλανεί. Δημιουργώντας σύγχυση, διατηρείται. Υποκινεί φόβους και τους κάνει ένα πολιτικό εργαλείο. Η ταινία μου δεν αφορά τόσο αυτούς που είναι ήδη κινητοποιημένοι και γνωρίζουν τι σημαίνει «Ακροδεξιά». Αφορά κυρίως εκείνους που ίσως μια μέρα κληθούν να απαντήσουν σε δικά τους ερωτήματα…

Αυτό συμβαίνει εδώ στη Γαλλία, στον τόπο μας, κάθε μέρα. Πρόκειται για ένα θέμα που έχει γίνει κάτι το συνηθισμένο. Που ανακατεύει λέξεις, ιδέες, ιδανικά και τα παραμορφώνει. Ένα θέμα που βάζει τους ανθρώπους να εναντιώνεται ο ένας στον άλλο. Όλοι κουβεντιάζουν αυτή την κατάσταση, η οποία είναι ορατή από όλους. Αλλά δεν γίνεται τίποτα, αφήνοντας ένα αίσθημα «déjà-vu» και μια αδυναμία αντίδρασης και μια έκπληξη. Το συναίσθημα ότι έχουμε δοκιμάσει τα πάντα, ότι κάθε λέξη, κάθε προσπάθεια να αλλάξει αυτή η συνθήκη, στρέφεται εναντίον του ατόμου που το προσπαθεί. Κάθε έκφραση -είτε πολιτική, ηθική ή πολιτιστική- είναι περιορισμένη, παράνομη και πέφτει στο κενό.

Πρωταγωνιστούν: Έμιλι Ντεκέν, Γκιγιόμ Γκουί, Αντρέ Ντουσολιέ

2017, Γαλλία-Βέλγιο

Έγχρωμη

Γλώσσα: Γαλλικά

Είδος: Κοινωνικό, Πολιτικό

Διάρκεια: 114’

Keywords
Τυχαία Θέματα