Το όνομά του είναι Σαραβάκος. Δημήτρης Σαραβάκος…

Ο Δημήτρης Σαραβάκος ήταν ο μεγάλος εφηβικός μου έρωτας.

Ο Δημήτρης Σαραβάκος, ήταν ο λόγος που αγάπησα το ποδόσφαιρο.

Ο Δημήτρης Σαραβάκος, ήταν ο λόγος που έμαθα τι είναι το offside, τι είναι η assist, τι σημαίνει το σύστημα 2-3-5 και γιατί αντικαταστάθηκε σταδιακά από το 3-4-3, πώς κερδίζεις με αθλητική ευφυία ένα penalty…

Όχι, ο Δημήτρης Σαραβάκος δεν ήταν ο λόγος που

έγινα Παναθηναϊκός όπως με πειράζουν οι λατρεμένοι φίλοι μου οι γαύροι. Ο Παναθηναϊκός είναι πολύ μεγαλύτερος έρωτας από τον Σαραβάκο και όπως σας έχω ήδη εξηγήσει στο άρθρο Μια βαζέλα απο τον Πειραιά, είναι από αυτούς τους σπάνιους που διαρκούν για πάντα…

Ο έρωτας με τον «μικρό» υπήρξε κεραυνοβόλος, από την πρώτη στιγμή που φόρεσε την πράσινη φανέλα με το τριφύλλι, όμως το 1986, μετεξελίχθηκε σε κάτι εντελώς διαφορετικό. Έγινε θαυμασμός, στα όρια του δέους που μόνο για μια «ιδέα» μπορείς να νιώσεις. Ήταν 28 Μαϊου 1986, στον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδας κόντρα στον Ολυμπιακό. Ήμουν εκεί, στο ΟΑΚΑ. Και είδα την ομάδα μου να κατακτά το τρόπαιο με σκορ 4-0 και τον Σαραβάκο να πετυχαίνει δύο ονειρεμένα γκολ. Από εκείνη τη στιγμή το είδωλο πέρασε σε… άλλη διάσταση.

Θα μπορούσα να θυμηθώ δεκάδες στιγμές του, πέρα από τον τελικό του 1986, θα μείνω όμως μόνο σε δύο που συμπτωματικά, συνέβησαν τέτοιες μέρες, μήνα Μάρτιο.

* 20 Μαρτίου 1985. Ο Παναθηναϊκός πρέπει να ξεπεράσει το εμπόδιο της Γκέτεμποργκ για να προκριθεί στους 4 του Κυπέλλου Πρωταθλητριών. Στο Ολυμπιακό Στάδιο δεν πέφτει καρφίτσα κι εγώ, κοριτσάκι τότε, είμαι στις εξέδρες και καρδιοχτυπώ. Ο Σαραβάκος πετυχαίνει και τα δύο γκολ που μας χαρίζουν την ιστορική πρόκριση και αποθεώνεται από 70.000 φιλάθλους που φωνάζουμε αλλόφρονες το όνομά του.

* 25 Μαρτίου 1987. Η Εθνική Ελλάδας αντιμετωπίζει εκτός έδρας το θηρίο που λέγεται Εθνική Ολλανδίας, με τους μύθους Φαν Μπάστεν, Γκούλιτ και Ράικαρντ στην ενδεκάδα της. Το γκολ του Σαραβάκου με ψηλοκρεμαστό σουτ, στο πρώτο δεκάλεπτο του αγώνα, παγώνει τους Ολλανδούς και κάνει όλη την Ευρώπη να αναρωτιέται ποιός είναι ο Έλληνας οδοστρωτήρας…

Όλα αυτά τα χρόνια, κάθε φορά που ανοίγω κουβέντα με κάποιον Ολυμπιακό, για το ποδοσφαιρικό μεγαλείο του Δημήτρη Σαραβάκου, ακούω το γνωστό επιχείρημα για την περίφημη μεταγραφή του στον Ολυμπιακό του Κοσκωτά που ήταν συμφωνημένη αλλά χάλασε την τελευταία στιγμή λόγω του γνωστού σκανδάλου.

Φυσικά και θα με «πονούσε» αν έβλεπα τον πράσινο Μήτσο ντυμένο στα ερυθρόλευκα, όπως θα πονούσε κάθε Παναθηναϊκό. Όμως είμαι τόσο βέβαιη πως ο Δημήτρης Σαραβάκος μετά το τέλος της συνεργασίας του με τον αιώνιο εχθρό, θα παρέμενε ένας από εμάς, βάζελος μέχρι κόκκαλο, που ξέρω πως θα του το συγχωρούσα χωρίς δεύτερη σκέψη.

Γιατί στα συμβόλαια, οι ποδοσφαιριστές μπορούν να αλλάξουν όσες ομάδες θέλουν. Στην καρδιά τους όμως, ομάδα αλλάζουν μόνο οι «φτηνοί». Και ο Σαραβάκος δεν υπήρξε ποτέ τέτοιος. Ήταν πάντα, ένας άρχοντας των γηπέδων…

Κλείνοντας, να σας πω ότι ο σύζυγός μου γνώριζε από την πρώτη στιγμή «την ύπαρξη» του Σαραβάκου στην εφηβική καρδιά μου. Και επειδή είναι πολύ -απερίγραπτα- large, ως άνθρωπος, ως άντρας και ως…ΑΕΚτζής, όταν τον συναντήσαμε τυχαία σε κάποια εκδήλωση πριν από περίπου 10 χρόνια, χωρίς να μου πει τίποτα, πήγε στο τραπέζι που καθόταν τον έφερε στο δικό μας και του είπε:

–Να σου συστήσω τη γυναίκα μου. Ήταν μεγάλη καψούρα μαζί σου κάποτε.

Τα όσα (ξεκαρδιστικά) ειπώθηκαν στη συνέχεια, δεν θα σας τα αποκαλύψω. Έχουμε και οι bloggers τα μυστικά μας….

thisismarias.blogspot.gr