Μαζί του δεν αντέχω, μακρυά του βασανίζομαι….

15:09 19/6/2017 - Πηγή: Aixmi

Το email της αναγνώστριας του thisismarias.com είχε ως θέμα την φράση «μαζί του δεν αντέχω, μακρυά του βασανίζομαι» και αυτός ήταν ο λόγος που τράβηξε αμέσως την προσοχή μου. ‘Ηταν τόσο σαφή τα συναισθήματα που περιγράφονταν μέσα σε επτά μόνο λέξεις, που μου δημιουργήθηκε η αίσθηση ότι θα μπορούσα να της απαντήσω χωρίς να το διαβάσω καν.

Μεγάλο σε έκταση, σχεδόν 2000 λέξεις (!), τελειώνοντας την ανάγνωσή του, αισθάνθηκα πλήρως επιβεβαιωμένη. Δεν χρειαζόταν να το διαβάσω. Το πρόβλημα ξεκινούσε και τελείωνε στον τίτλο: «μαζί

του δεν αντέχω, μακρυά του βασανίζομαι»!

Μοιράζομαι μαζί σας κάποια από τα πιο «δυνατά» σημεία του:

«Δεν είναι κάτι παράξενο αυτό που μου συμβαίνει. Ξέρω ότι πολλοί άνθρωποι αντιμετωπίζουν το ίδιο αδιέξοδο. Είμαι παντρεμένη 19 χρόνια με έναν άνθρωπο που μαζί δεν κάνουμε και χώρια δεν μπορούμε. Εγώ 40 χρονών πια, μαζί του από τα 21 μου κι εκείνος 45, μαζί μου από τα 26.

Δεν είμαι ευτυχισμένη και ίσως ούτε εκείνος να είναι, αφού ζητάμε άλλα πράγματα από την ζωή. Ερωτευτήκαμε με πάθος και καταλαβαίνω ότι αυτό το πάθος συνεχίζει να υπάρχει σε μια γωνιά. Το κακό είναι ότι βγαίνει σπάνια στην επιφάνεια. Μην φανταστείς ότι το πρόβλημά μας είναι οι τσακωμοί. Σίγουρα έχουμε εντάσεις, διαφωνίες, χοντρούς καυγάδες, αλλά ποιός δεν έχει;

Το βασικό μας πρόβλημα είναι ότι αυτός με βλέπει σαν το καταφύγιό του για να ηρεμεί, να ξεκουράζεται, να χαλαρώνει αλλά εγώ κάθε πρωί ξυπνάω με τη λαχτάρα να ανοίξω τα φτερά μου και να πετάξω αναζητώντας νέες βουνοκορφές. Μαζί του πάντα. Ποτέ μου δεν ένιωσα ότι θα ήθελα έναν άλλον άντρα στο πλευρό μου.

Εδώ και καιρό καταλαβαίνω ότι εκείνος επισκέπτεται που και που «νέες βουνοκορφές» (που μπορεί να είναι άλλες γυναίκες, ταξίδια λόγω δουλειάς, εμπειρίες που είναι φανερό ότι προτιμάει να βιώσει μόνος του), ζει την περιπέτεια, νιώθει την αδρεναλίνη και άντε ξανά μετά πίσω στο «καταφύγιο». Γκρινιάζω, διαμαρτύρομαι, παρακαλάω, διεκδικώ και τελικά ταλαιπωρούμαστε και οι δυο φτάνοντας στο ίδιο αδιέξοδο: μαζί του δεν αντέχω, μακρυά του βασανίζομαι.

Δοκίμασα τον χωρισμό πριν από ενάμιση χρόνο. Ήταν μια κόλαση και για τους δυο μας. Δεν θα μιλήσω για τα δύο παιδιά μας, που είναι σχετικά μεγάλα πια, γιατί η στάση ζωής μου είναι ότι τα παιδιά πρέπει να έχουν γονείς που μέσα τους να είναι καλά. Αν το καλά, προϋποθέτει διαζύγιο, τότε αυτό πρέπει να γίνεται.

Όταν έφυγα απο το σπίτι, ο άνθρωπός μου διαλύθηκε. Εγώ έγινα χαρτοπόλεμος και σκόρπισα στον άνεμο. Αντέξαμε 24 μέρες χωριστά. Ξανασμίξαμε, υποσχεθήκαμε, ορκιστήκαμε, προσπαθήσαμε… Τα ίδια πάλι. Δεν περνάω καλά. Εκείνος δεν καταλαβαίνει, θεωρεί ότι αφού με αγαπάει και μου παρέχει υλική ασφάλεια, θα έπρεπε να είμαι ευτυχισμένη. Μπορεί να έχει και δίκιο. Όμως, δεν είμαι. Σκέφτομαι να δω κάποιον ψυχαναλυτή μήπως με βοηθήσει. Αν και η κολλητή μου φίλη μου λέει ότι μάλλον θα τον κάνω να σκίσει τα πτυχία του. Δεν συμφωνώ, γιατί ξέρω τι θέλω.

Θέλω να νιώσω ότι είμαι το κέντρο του ενδιαφέροντος για τον σύντροφό μου, ότι είναι ερωτευμένος μαζί μου. Θέλω αποκλειστικότητα, συναισθηματική ασφάλεια, αλήθεια, μοιρασιά, κοινή αναζήτηση. Τόσα πολλά είναι;

Αν με διάβασες μέχρι τέλους, ευχαριστώ που με άντεξες.

Ράνια Τρ.»

thisimarias.com

Keywords
Τυχαία Θέματα