Ξαναπαιγμένο έργο χωρίς χάπι εντ

Πρώτη φορά Αριστερά, αλλά το έργο το 'χουμε ξαναδεί. Είν' από κείνα που τελειώνουν άσχημα κάτω κάτω· ανατριχιαστικά. Τουτέστιν με Μνημόνια τα οποία εφαρμόζουν ορκισμένοι, μέχρι πρότινος, πολέμιοί τους, παρουσιάζοντάς τα σαν πανάκεια για τη μοίρα της έρημης χώρας και του αμνήμονος, δύσμοιρου πόπολου. Προάσπιση των λαϊκών συμφερόντων τα παρουσίαζε μόλις προχθές ως μη ώφειλε ο Φίλης· αμοραλιστής ανερυθρίαστος, όστις παριστάνει τον ερυθρό βουλευτή. Το παν εξαντλείται στο να βολευτείς αναπαυτικά στην καρέκλα, να εφαρμόσεις πά' να πει σαν στόκος στον θώκο.

Ιδεολογίες, αρχές και τα ρέστα υφίστανται για τους αφελείς. Σιγά μην ιδρώσει τ' αυτί των κυβερνώντων. ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝ.ΕΛΛ., ελαστικά μεγέθη της πολιτικής σκακιέρας, κόμματα με εκ διαμέτρου αντίθετα προτάγματα, οικοδόμησαν τον σύγχρονο μύθο τους με πάσης φύσεως υλικά, προερχόμενα από την κατεδάφιση που επέφεραν στην κοινωνία τα σκληρά μέτρα των δανειστών. Τα ένωνε, υποτίθεται, η αδιαπραγμάτευτη αντίταξή τους στο Μνημόνιο. Επειτα από επτά μήνες συγκατοίκησης στο Μαξίμου, το μεταξύ τους χάσμα παραμένει αγεφύρωτο στα εθνικά, τη θρησκεία, το μεταναστευτικό, το σύμφωνο συμβίωσης, τα συνδέει ωστόσο η αταλάντευτη και ένοχη υποστήριξή τους στο τρίτο πακέτο, το οποίο συνυπέγραψαν με τους «θεσμούς».

Ορρωδούν μπροστά τους τα πιο ταιριαστά ζευγάρια. Ιδίως ο Καμμένος κυκλοφορεί απ' τον Γενάρη μ' ένα μόνιμο χαμόγελο, που πλαταίνει ολοένα, κομπάζοντας πως είναι αδύνατον να υπάρχει ευτυχέστερος Ελληνας από την αφεντομουτσουνάρα του. Συγκολλητική ουσία σ' αυτήν την ανάρμοστη όσο και ολέθρια, για τον κοσμάκη, σχέση δεν μπορεί να είναι άλλη από την ηδονή που προκαλεί η άσκηση της άτιμης κυβερνητικής ισχύος. Τσουλάρα η επιβολή της κρατικής δύναμης. Σε ρίχνει με το «καλημέρα» στα σκληρά· σου γίνονται έξη κι άντε να ξεμπλέξεις. Ετσι γίνεται πάντα· αρχαιόθεν. Τόσοι και τόσοι επίδοξοι σωτήρες ξεκινούν με τις καλύτερες προθέσεις να απαλλάξουν τις μάζες από λογής λογής δεινά.

Νεφελοβατούν μολαταύτα. Τα 'χουμε ξαναπεί. Νωρίς ή αργότερα αντιμετωπίζουν ορισμένες μη διαχειρίσιμες περιστάσεις και τότε γκρεμίζονται τα ιδανικά, πάνε περίπατο τα μεγαλόπνοα σχέδια και στο τέλος απλώς συμβιβάζονται. Μεταλλάσσονται. Γίνονται όψιμοι λάτρες της τέχνης του εφικτού και της τεχνικής της εξουσίας. Γλείφουν όπου έφτυναν. Αντικρίζουν στον καθρέφτη το μισητό, βδελυρό πρόσωπο των τέως αντιπάλων τους, αλλά δεν ενοχλούνται. Πού Τσίπρα; Ο Αλέξης δεν ξέφυγε απ' τον κανόνα.

Ιδεάστηκε πως διαβουλεύεται με τους δυνάστες της χώρας, πιάστηκε όμως σαν την αλεπού στο παζάρι. Αποδείχτηκε πως έτρεφε φρούδες ελπίδες, πουλώντας στους ψηφοφόρους φύκια για μεταξωτές κορδέλες. Δεν αναγνώριζε στους προκατόχους του το ελαφρυντικό των ασφυκτικών πιέσεων που δέχονταν, όπως στον εαυτό του. Ο κύκλος του τους αποκαλούσε Τσολάκογλου, Λογοθετόπουλους, μελανοχίτωνες και γερμανοντυμένους. Τώρα φορά ο ίδιος κοστουμάκι κοπής Μέρκελ και ακκίζεται πως του πάει μούρλια. Εχει προσχωρήσει ανεπιστρεπτί στον εσμό των μνημονιακών δυνάμεων. Από βασιλιάς πιόνι. Αχ πού 'σουν νιότη...

efsyn.gr/

View the discussion thread.