Στις άδειες αίθουσες της θλίψης

14:52 6/11/2012 - Πηγή: Alfa Vita

Tweet Κατηγορία: Ανακοινώσεις

ΣΤΙΣ ΑΔΕΙΕΣ ΑΙΘΟΥΣΕΣ ΤΗΣ ΘΛΙΨΗΣ

«Σήμερα 29/10/2012 θα έχω έναν μαθητή την 4η ώρα. Είδα και μια μαθήτρια την 1η ώρα.

Τα υπόλοιπα παιδάκια έμειναν σπίτι.»

Δεν είναι μόνο το ότι η Πολιτεία τους ξέχασε. Σ’αυτό είναι μαθημένοι. Δεν είναι ότι αποφάσισε να κόψει στο μισό τις αναπηρικές συντάξεις. Το περίμεναν. Δεν είναι ότι με μισόλογα ακροβατούν οι «άρχοντες» στις γελοιότητές τους προσπαθώντας να δικαιολογηθούν.

Συνηθισμένες οι μεταθέσεις ευθυνών.

Είναι ότι η φετινή καταδίκη δεν είναι προσωρινή. Γιατί η πληγή άνοιξε και άνοιξε βαθιά.

Η πληγή που σήμερα αιμορραγεί δε θα μπορεί να κλείσει.

Το Ειδικό Σχολείο είναι ένα σχολείο με παιδιά που η δική τους καθημερινότητα δεν έχει καμία σχέση με κείνη των άλλων παιδιών. Το παιγνίδι δε σημαίνει το ίδιο, η μάθηση δε σημαίνει το ίδιο, η σχέση δε σημαίνει το ίδιο και το μέλλον μοιάζει με αόρατη απειλή.

Απέναντι στις τεράστιες δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι γονείς και οι φροντιστές τους, το σχολείο είναι συχνά για τα παιδιά ο μοναδικός τους χώρος εξοικείωσης με τον άλλον, ο μοναδικός φορέας κοινωνικοποίησης και η μοναδική ευκαιρία συνάθροισης κι ανταλλαγής με αυτό που εμείς αποκαλούμε «κανονικός κόσμος».

Στον «κανονικό κόσμο» των πολιτικών, στις «κανονικές διαδρομές» της οικονομικής κρίσης και στον «κανονικό εξορθολογισμό δαπανών», βρέθηκαν «λύσεις κι υποσχέσεις» αλλά εξανεμίστηκαν τα χρήματα για τη μετακίνηση μαθητών.

Κι αν αυτό αποτελεί για τα χωριά απαγορευτική συνθήκη για τις σπουδές των εφήβων, για ένα ειδικό σχολείο σημαίνει ότι παιδιά που έχουν να μπουν σε τάξη από τον Ιούνιο (4,5 μήνες!) είναι για πρώτη φορά στη ζωή τους αντιμέτωπα με τους τοίχους των σπιτιών τους, την απελπισία των γονιών τους και τη μοναξιά μιας τηλεόρασης ή ενός υπολογιστή, μιας πολύχρωμης εικόνας που αποτελεί πλέον την αποκλειστική αντανάκλαση του «εναπομείναντα κανονικού κόσμου».

Ανεπανόρθωτα λάθη! Πνίγονται άνθρωποι. Πνίγονται μικρά παιδιά στη λήθη και στο περιθώριο.

Προετοιμάζονται για τα Ιδρύματα που εμείς γνωρίσαμε από ιστορικά ντοκιμαντέρ και που βλέποντάς τα φωνάζαμε «ντροπή, ντροπή, ντροπή!».

Σήμερα δε ζητάμε μόνο τα αυτονόητα, δε ζητάμε αύξηση, περίθαλψη, μείωση ωραρίου ή συνταξιοδότηση. Δε ζητάμε απαντήσεις με υποσχόμενα νούμερα και στατιστικές.

Σήμερα απαιτούμε παιδιά στα σχολεία μας!

Να σπάσουμε τη σιωπή μας, τη βουβή κραυγή της αδιαφορίας,

του αποκλεισμού και της εγκατάλειψης.

ΓΙΑ ΜΙΑ ΖΩΗ ΜΑΓΙΚΗ, ΜΕ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ΚΑΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ

ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ ΜΑΘΗΤΕΣ!

Πρωτοβουλία εκπαιδευτικού, επιστημονικού και βοηθητικού προσωπικού

των άδειων και θλιμμένων σχ

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο >>

Keywords