Σκέψεις για το Συνέδριο της ΔΟΕ

Θα πεις: ΖΗΤΩ και ΜΠΡΑΒΟ!!

“ΖΗΤΩ!” που η ΔΟΕ φέτος επιτέλους ξύπνησε!! ΜΠΡΑΒΟ!!! που η ΑΔΕΔΥ επιτέλους αναστήθηκε.!! Δες! Ανακοινώσεις μέρα παρά μέρα, καταγγελίες επί παντός επιστητού, στάσεις εργασίας συχνά - πυκνά και απεργίες ,σχεδόν ανά μήνα, για να μην ξεχνιόμαστε...

Σοβαρά θέματα, ημισοβαρά, αστεία, όλα ισοβαρή στον ίδιο ντορβά και φυσικά μεγεθυμένα. ..Μηνύσεις για αναίρεση νόμων, κινητοποιήσεις δια ζώσης, παραστάσεις σε Υπουργεία, ταξίδια ανά την Ελλάδα και κακή επαναστατική γυμναστική από όψιμους επαναστάτες παλαιοσυνδικαλιστές, που τα δίνουν όλα στον αντιπολιτευτικό πόλεμο ,που έχουν κηρύξει στη κυβέρνηση και εκμεταλλευόμενοι, ένα πραγματικά πολύ δύσκολο περιβάλλον για όλους μας. Και λες, δεν μπορεί... θα άλλαξαν αυτοί, που ήταν τόσα χρόνια στη ΔΟΕ και ήρθαν νέοι. Δεν μπορεί, τόσος αγώνας θέλει... η συνδικαλιστές αγωνιστικής συνέπειας και ανιδιοτελούς πάθους... η την δραματική επιδείνωση των προβλημάτων του κλάδου. Όμως, κάθε καλόπιστος άνθρωπος και κυρίως εκπ/κός της τάξης, ξέρει καλά ,πως τα πράγματα στο σχολείο ηταν καλύτερα φέτος ,χωρίς βέβαια αυτό να σημαίνει πως δεν υπάρχουν τα τεράστια προβλήματα ,που χρόνια οι αντιεκπαιδευτικές πολιτικές ΝΔ-ΠΑΣΟΚ έχουν συσσωρεύσει. Άρα λες δεν μπορεί, κάτι θα άλλαξε στα μεγαλύτερα σωματεία εργαζομένων του Δημοσίου και στη ΔΟΕ, που τόσα χρόνια βαθιάς κρίσης δεν υπήρχε, ήταν κραυγαλέα απούσα, ήταν προκλητικά σιωπηλή και συναινούσα... Ποιοι, πως, γιατί λοιπόν; Κι ενώ αναρωτιέσαι, τραβάς την κουρτίνα και τι διαπιστώνεις;

Ίδια πρόσωπα, στις ίδιες καρέκλες, ίδιοι και απαράλλαχτοι, κάποιοι ίσως και συνδικαλιστικά αναβαθμισμένοι .....Το μόνο που άλλαξε είναι η κυβέρνηση και αυτό είναι που χάλασε τη ραστώνη τους. Έτσι λοιπόν ξαφνικά ήρθε η ιστορική στιγμή, που ως εκ του θαύματος “ήταν τυφλοί και ανέβλεψαν και χωλοί και περπάτησαν”. Εκείνοι, που χρόνια σιωπούσαν και τώρα ενοχλήθηκαν και “σκούζουν”. Εκείνοι, που χρόνια αδιαφορούσαν και έβγαζαν στη σέντρα όλους όσους διαμαρτυρόμασταν, τώρα “καταγγέλλουν και φρίττουν”. Εκείνοι, που ονειρεύονται την πολιτική επιστροφή προς τα πίσω και σε όσα έχασαν. Στην έλλειψη αξιοκρατικών θεσμών και στην υποστήριξη με τη σιωπή τους της τιμωρητικής αξιολόγησης, στη κομματική τους φαυλοκρατία και στην προσωπική τους ιδιοτέλεια, στην εξυπηρέτηση συντεχνιακών συμφερόντων και των ρουσφετιών στους μέτριους και στους ιδιοτελείς για να αναρριχηθούν μέσω του συνδ/σμου, στην διευκόλυνση των μηχανισμών και των παραγόντων, που ανησυχούν και σήμερα ,περισσότερο από ποτέ,μήπως χάσουν τα οφίτσιά τους γι αυτό και αναζητούν τρόπους να επανέλθουν δριμύτεροι.

Κι επειδή οι ίδιοι είναι πολύ καιρό έξω από τάξη και είχαν συνηθίσει χρόνια τώρα στην ραστώνη τους και την σιωπή τους (άντε να παλεύεις και να κουράζεσαι να ξανά αποκτήσεις μαχητικά συνδικαλιστικά χαρακτηριστικά ) επιλέγουν τον εύκολο δρόμο...Σε όλα απέναντι και διαμαρτυρίες επί παντός επιστητού. ΒΑΦΤΙΣΤΗΚΑΝ ΑΚΟΜΜΑΤΙΣΤΟΙ και κράτησαν για τον εαυτό τους το βαρύ έργο να προκηρύσσουν απεργίες και στάσεις κάθε τρεις και λίγο για τα πάντα ΕΚΤΟΣ από αυτά που ο κλάδος τα έχει άμεση ανάγκη και εάν ύψωνε η ΔΟΕ τη φωνή της μαχητικά τη κατάλληλη στιγμή, θα μπορούσε ισως και να τα είχε πάρει( όπως τον δάσκαλο του Ολοήμερου η την Δίχρονη υποχρεωτική στα νηπ/γεία που άφησε να περάσουν οι εγγραφές των παιδιών χωρίς καμιά αντίδραση,χωρίς ένα σποτάκι στη τηλεόραση, χωρίς καμιά κινητοποίηση μάλλον για να μην δυσαρεστήσει τους κυρίους Μητσοτάκη - Πατούλη και την ΠΟΕ-ΟΤΑ...) ΚΑΙ ΕΔΩ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΑΘΑΡΟΙ! ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ; ΠΟΛΛΑ ! ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ ΑΓΩΝΕΣ; ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ !!! ΜΑΖΙΚΟΙ ΚΑΙ ΣΤΟΧΕΥΜΕΝΟΙ ΟΜΩΣ, ΜΕ ΙΕΡΑΡΧΗΣΗ ΑΙΤΗΜΑΤΩΝ, ΜΕ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ ΤΩΝ ΘΕΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΠΕΡΙΦΡΟΥΡΙΣΗ ΤΩΝ ΚΕΚΤΗΜΕΝΩΝ. ΚΑΙ ΚΥΡΙΩΣ ΜΕ ΜΕΛΕΤΗΜΕΝΕΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΒΑΘΜΙΣΗ ΤΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ,ΠΟΥ ΤΗΝ ΥΠΗΡΕΤΟΥΝ.

Αντί γι΄ αυτό, όσοι χρόνια βρεθήκαμε στους δρόμους για αύξηση των δαπανών για την παιδεία, για άλλα αναλυτικά προγράμματα, για μαζικούς διορισμούς, για την Ειδική Αγωγή, για την Αξιολόγηση - Χειραγώγηση, για τα ταμεία μας που τινάχτηκαν στον αέρα, για τα 40 χρόνια υποβάθμισης του Δημόσιου Σχολείου και απαξίωσης του έργου των εκπ/κων, υπό το “ροχαλητό” ΔΟΕ και ΑΔΕΔΥ, έντιμα και πιστεύω και από άλλους συνδ/κούς χώρους, γνωρίζοντας τα πραγματικά προβλήματα, απορούμε και ανατριχιάζουμε πια ,με όσα παρακολουθούμε να συμβαίνουν και δεν προλαβαίνουμε καν να τα παρακολουθήσουμε...

Ανατριχιάζουμε, που παρακολουθούμε να βγαίνει στη φόρα το μεγάλο κομματικό τους φαγοπότι σε όλα τα υπουργεία αλλά και στους χώρους της εκπαίδευσης ( στα προγράμματα, στην έρευνα, στα εξαφανισμένα αρχεία του ΟΣΚ, στα, στα, στα..) την ίδια ώρα που κοπανιούνται στα κανάλια για το καλό του λαού.

Ανατριχιάζουμε όταν καταλαβαίνουμε πως δούλευε το προσφιλές τους σύστημα, που έβαζε από την μια μεριά της “μηχανής” ανθρώπους, διαπλοκές, ιδέες, νόμους, κι αστυνόμους... κι έβγαζε από την άλλη προπαγάνδα, χρήμα, εξουσία και παρανομίες.

Ανατριχιάζουμε να βλέπουμε την μετάλλαξη των συμβιβασμένων συνδικαλιστών του χθες των μεγάλων ομοσπονδιών ,σήμερα σε μαινόμενους επαναστάτες, να ηγούνται στη φάμπρικα των όψιμων φλογερών ανακοινώσεων της αγουροξυπνημένης ΔΟΕ - ΑΔΕΔΥ - ΓΣΕΕ ή τοπικών συλλόγων των δύο τελευταίων χρόνων.

Απορούμε με το αναμάσημα γενικών, χωρίς προτάσεις αιτημάτων και την συνεχή, χωρίς ιεράρχηση ανακοίνωση συνεχών απεργιών και στάσεων εργασίας για καθαρά αντιπολιτευτικούς, επικοινωνιακούς λόγους. Ο κλάδος λοιπόν, παρά τα προβλήματα, δεν αποφασίζει από τα κάτω, γι΄ αυτό και αδυνατεί να παρακολουθήσει και να ακολουθήσει, όταν μάλιστα βλέπει σ' αυτές να ηγούνται, όσοι χρόνια έχουν ξεχάσει τι σημαίνει τάξη και μυρωδιά κιμωλίας και όσων παρατρεχάμενών τους, τα αναμασούν φανερά ή παρασκηνιακά σε κάθε σύλλογο ανά την Ελλάδα ,είναι δύσκολο να πεισθεί.

Τα διακινούν δε όλα αυτά, άλλοι με ύφος σοβαρό και πίσω από την θεσμική τους ιδιότητα, εκμεταλλευόμενοι την ψήφο των συναδέλφων (βέβαια οι συν/φοι δεν είναι άμοιροι ευθυνών, για όσους χειρίζονται και σήμερα τα συνδικαλιστικά πράγματα της εκπαίδευσης και στον σύλλογό μας, αφού οι ίδιοι τους έχουν αναδείξει πολλές φορές, μη βλέποντας όσα πρέπει η βλέποντας ίσως το προσωπικό τους δεντράκι και χάνοντας το δάσος) και άλλοι με χρώμα κίτρινο και την οργή του “πολύξερου εισαγγελέα”, χωρίς ντροπή και χωρίς να τους ενοχλεί η μυρωδιά της μούχλας απ' το παρελθόν, που οι ίδιοι υπηρέτησαν ή στηρίχθηκαν και ρίχνουν λάσπη σε όλα και σε όλους.

Απορούμε δε και με όσους κάτω από την ίδια μασχάλη κρατούν και την ανέξοδη επαναστατική γυμναστική αλλά και την υποταγή στο σύστημα. Στο να μην έρθουν δηλαδή σε ρήξη με ότι προσωπικά δεν τους συμφέρει, στο όλα για τους συσχετισμούς και την καρέκλα, στο “μια χαρά” για τις γενικεύσεις , “δυο τρομάρες” όμως, όταν πρέπει να διεκδικήσουμε τα αυτονόητα και τα συγκεκριμένα.

Ανατριχιάζουμε, που άλλοι με τη μάσκα του ετεροχρονισμένου αγωνιστή και άλλοι με την συνδρομή των δήθεν “ίσων αποστάσεων” , προσπαθούν να κερδίσουν τους απογοητευμένους από τον συμβιβασμένο συνδικαλισμό του παρελθόντος παλιότερους συναδέλφους και τους ανιδιοτελείς, με πολλά ανοιχτά προβλήματα νέους συναδέλφους. Απορούμε και λυπούμαστε δε, που παρά τα μεγάλα προβλήματα και εκείνοι επιλέγουν πολλές φορές την μη συλλογική συμμετοχή τους στις διαδικασίες του κλάδου και πολλοί βλέπουν τον συνδικαλισμό μέσα από το προσωπικό τους βόλεμα με τον διχασμό και τον πολυκερματισμό στα αιτήματά τους καλά να κρατεί.

Ανατριχιάζουμε ,που ακόμη ιδίως ο κλάδος των εκπ/κών, δεν μπορεί χειραφετημένος, μετά από τόσα δεινά να αναζητήσει το “πόθεν έσχες” της ηθικής και της συνέπειας παρατάξεων και προσώπων, όσων δεν είναι τουλάχιστον χθεσινοί. .

Μας τρομάζει, η επαγγελματική ανικανότητα όσων κουνούν σήμερα το δάκτυλο ,να χειριστούν συλλογικά τα προβλήματα του κλάδου αλλά συγχρόνως μεγαλουργούν στο προσωπικό βόλεμα και στο ρουσφέτι.

Μας τρομάζουν από τη μια οι ένοχες σιωπές τους και οι όπισθεν συνεννοήσεις τους και από την άλλη η κραυγαλέα επιθετική τους συμπεριφορά, προκειμένου να επιβιώσουν οι ίδιοι και οι επιδιώξεις τους.

Μας τρομάζει η σκαιά βεβαιότητα που εκπέμπουν, ότι μπορούν ακόμη να κουνούν τα νήματα πίσω από την κουίντα, όπως έκαναν χρόνια, κουνώντας σε μας δεικτικά το δάχτυλο!!!

Μας τρομάζουν οι άχρωμες, άοσμες, καλές “Φαμίλιες”, που διδάσκουν αθόρυβα προσωπικό βόλεμα και αναδεικνύουν προϊστάμενους, αιρετούς, διευθυντές, τοκιστές, τάχα μου για το καλό του κλάδου ιδεών, πωλητές ελπίδας σε αναπληρωτές και προσωπικών εκδουλεύσεων σε συναδέλφους

Μας τρομάζουν “τα άδεια πουκάμισα” παρατάξεων “αχταρμά” που τα τσουβαλιάζουν και τα εκφράζουν όλα και τίποτα, όλους και κανένα....

Μας λυπεί, που κάποιοι πιστεύουν ακόμα και σήμερα πως οι συνδικαλιστικοί σύλλογοι των εκπαιδευτικών είναι οικονομικοί γραφειοκρατικοί μηχανισμοί ή απλά πολιτιστικοί σύλλογοι, με μόνη συνδικαλιστική δράση την αναπαραγωγή των τηλεγραφημάτων της ΔΟΕ.

Μας τρομάζει, που στιγμές-στιγμές ακόμη κι εμείς δείχνουμε να μην τρομάζουμε αρκετά με όλα αυτά, επειδή τα συνηθίσαμε...

Μας τρομάζει, που σαν να πιστεύουμε ότι αρκεί να 'χεις δίκιο για να το βρεις πραγματικά. Μας τρομάζει, που χάθηκαν από τα κοινά , τις κινητοποιήσεις , το σύλλογο συνάδελφοι (ανεξαρτήτως παρατάξεων) που χρόνια δήλωναν “παρόντες” γιατί πια απελπισμένοι βλέπουν τα “όποια παράδοξα.....

Στην παράταξη μας χρόνια ,με εντιμότητα και συνέπεια πιστεύουμε πως στις συνελεύσεις μας πρέπει επιτέλους να μιλήσουμε για όσα μας απασχολούν .Να βρούμε όσα μας ενώνουν και με ιδέες και προτάσεις ,υπεύθυνα να πάρουμε θέση κυρίως για όσα διαφωνούμε. Να αντιπαρατεθούμε με επιχειρήματα αλλά και να συναποφασίσουμε το καλύτερο για τον κλάδο. Δεν μπορούμε να συνεχίσουμε άλλο με τις συνελεύσεις των 30 ανθρώπων για καμία δικαιολογία, ούτε να αποφεύγουμε την πολιτική συζήτηση στο όνομα του κακού κομματικού συνδικαλισμού, που έκαναν κάποιοι με επαγγελματική αφοσίωση και που μας ταλάνιζε χρόνια τινάζοντας στον αέρα την εμπιστοσύνη στο συνδικαλισμό. Ωστόσο υπάρχουν στις παρατάξεις, ταξικά διαφορετικές απόψεις, που πρέπει να εκφραστούν και οι εκπ/κοί ενωτικά, στοχευμένα να σχεδιάσουν στις συνελεύσεις τους τους αγώνες του κλάδου. Οι σύλλογοι δεν είναι γραφειοκρατικοί μηχανισμοί και οι συνελεύσεις δεν είναι χώροι θρησκευτικής ομόνοιας και αγάπης, που θα συνυπογράφουμε όλοι, λευκά χαρτιά, που θα χειρίζονται τα καλά παιδιά, οι οικονομικοί γραφειοκράτες ή οι ιεραπόστολοι. Τα καλά παιδιά τα κάνεις φίλους ή τα παντρεύεσαι. Τους γραφειοκράτες τους αξιοποιείς στη διοίκηση και τους ιεραπόστολους τους στέλνεις στην Εκκλησία.

Ο Συνδικαλισμός έχει ανάγκη σήμερα από έντιμους συνδικαλιστές όλων των αποχρώσεων και κυρίως νέους ανθρώπους, που φανερά θα στηρίζουν τις απόψεις τους και θα βρίσκουν τις καλύτερες λύσεις για το καλό του κλάδου και του Δημόσιου σχολείου πρώτα και μέσα σ αυτό το πλαίσιο και το προσωπικό τους δίκιο.

ΓΙ ΑΥΤΟ ΩΣ ΠΑΡΑΤΑΞΗ ΚΑΛΟΥΜΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΣΥΝ/ΦΟΥΣ ΝΑ ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΝ ΕΝΕΡΓΑ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΣΤΗ ΨΗΦΟΦΟΡΙΑ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟ ΓΟΥ ΜΑΣ ΣΤΙΣ 30/5/17, ΓΙΑ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΤΩΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΩΝ ΜΑΣ ΚΑΙ ΕΚΛΟΓΗ ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΩΝ ΣΤΗΝ 86η ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΗΣ ΔΟΕ. ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΑΠΕΥΘΥΝΟΜΑΣΤΕ ΣΤΙΣ-ΟΥΣ ΝΗΠΙΑΓΩΓΟΥΣ ΣΥΝ/ΦΟΥΣ ΓΙΑ ΝΑ ΑΠΑΙΤΗΣΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΑΠΟ ΤΗ ΔΟΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΝΑ ΑΓΩΝΙΣΤΕΙ ΣΤΟΧΕΥΜΕΝΑ ΚΑΙ ΜΑΧΗΤΙΚΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΧΩΡΙΣ ΑΝΑΒΟΛΕΣ ΚΑΙ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΝΑ ΜΑΣ ΔΩΣΕΙ, ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΑ ΚΑΙ ΕΡΓΑΣΙΑΚΑ ΜΑΣ ΑΝΗΚΕΙ .

ΜΟΝΙΜΟΥΣ ΔΙΟΡΙΣΜΟΥΣ ΣΤΟ 14ΧΡΟΝΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΚΑΙ ΣΤΗ ΔΙΧΡΟΝΗ ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗ ΠΡΟΣΧΟΛΙΚΗ ΕΚΠ/ΣΗ ΣΤΑ ΝΗΠ/ΓΕΙΑ!

ΚΑΛΟΥΜΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΣΥΝ/ΦΟΥΣ-ΣΣΕΣ ΕΚΠ/ΚΟΥΣ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΕΚΠ/ΚΩΝ ΠΡΩΤ/ΜΙΑΣ ΕΚΠ/ΣΗΣ ΑΓΡΙΝΙΟΥ ΘΕΡΜΟΥ ΚΟΙΤΩΝΤΑΣ ΣΑΣ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΝΑ ΣΤΗΡΗΞΕΤΕ ΚΑΙ ΝΑ ΨΗΦΗΣΕΤΕ ΤΟ ΨΗΦΟΔΕΛΤΙΟ ΤΗΣ ΠΑΡΑΤΑΞΗΣ ΕΡΑ- ΣΥΝΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ.

Χειρότερος εχθρός μας η απαξίωση, οι “μάσκες”, ο κομματικός συνδικαλισμός, ο ωχαδερφισμός, το τσουβάλιασμα όλων, ο ατομικισμός, η αδιαφορία, ο συμβιβασμός, οι “ρόλοι”. Κι επειδή όλα δείχνουν, πως όλα τα παραπάνω περισσεύουν και στον κλάδο μας, δεν αρκεί να διαφέρουμε λίγο απ' ότι γίνονταν παλιότερα. Δεν αρκεί οι παλιοί να τα βάζουμε με τους νέους και οι νέοι με τους παλιούς. Πρέπει να αναζητήσουμε όλοι, με ακεραιότητα και με διαδικασίες διαφανείς, προτάσεις συλλογικές και λύσεις αποτελεσματικές, που θα τις διεκδικήσουμε μαχητικά και ενωμένοι.

Υποψιασμένοι και όχι “μοιραίοι” να πορευόμαστε μπροστα! Συμμετέχοντας και με τα μάτια μας δεκατέσσερα ας διεκδικήσουμε την αξιοπρέπεια μας κι ας αγωνιστούμε για το μέλλον των μαθητών μας και την Δημόσια Εκπ/σης. Ο δρόμος είναι μπροστά. Ας μην τον κλείνουμε μόνοι μας.

Χριστοφορούλα Λιάτσου, νηπιαγωγός
Μέλος ερα - Συνεργαζόμενοι

ΨΗΦΟΔΕΛΤΙΟ

ΥΠΟΨΗΦΙΟΙ ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΟΙ ΓΙΑ ΔΟΕ

ΓΟΥΛΑ ΓΕΩΡΓΙΑ Αναπληρώτρια Νηπιαγωγός

ΚΑΤΣΙΠΑΝΟΥ ΒΕΛΙΣΣΑΡΙΑ Μουσικής Αγωγής

ΚΟΚΚΟΤΟΥ ΣΟΦΙΑ Νηπιαγωγός

ΛΙΑΤΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΥΛΑ Νηπιαγωγός

ΜΠΑΔΑΣ ΑΝΔΡΕΑΣ Δάσκαλος

ΜΠΑΛΩΜΕΝΟΥ ΠΟΛΥΚΡΗΤΗ Νηπιαγωγός

ΝΤΑΛΑΠΕΡΑ ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ Νηπιαγωγός

ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΥ ΝΑΤΑΣΑ Νηπιαγωγός

ΧΑΡΔΑΛΙΑ ΓΙΑΝΝΑ Ειδικής Αγωγής

ΧΡΙΣΤΑΚΗ ΒΑΣΩ Δασκάλα

86η ΓΣ ΔΟΕ