Ο Καλός, ο Κακός και ο Ασκημος καθηγητής λέει όχι στην απεργία

Έτυχε να καθίσουν σε διπλανές θέσεις στη πρώτη παρακολούθηση που έκαναν .Αποφάσισαν να ονομάσουν τη παρέα τους ως «ο Καλός ,ο Κακός και ο Άσκημος» από το γνωστό σπαγκέτι γουέστερν σκηνοθετημένο από τον Σέρτζιο Λεόνε που τότε ήτανε στη μόδα και παιζότανε σε πολλά σινεμά της Αθήνας. (Το σενάριο περιστρέφεται γύρω από τρεις τυχοδιώκτες πιστολέρο που αναζητούν ένα σεντούκι χρυσού μέσα στο χάος της βίας των

Από τότε έχουν περάσει ούτε λίγο ούτε πολύ είκοσι χρόνια και η φιλία τους έχει αντέξει . Αν δούμε λίγο τη πορεία τους μέχρι σήμερα, ίσως καταλάβουμε γιατί.

Ο Βαγγέλης,(παρατσούκλι ο Κακός) ,από τότε έλεγε ότι το μόνο που τον ενδιέφερε ήταν να πιάσει μια καλή δουλειά, και να βγάζει αρκετά χρήματα. Έλεγε τη γνωστή ατάκα : «να τρουπώσω και άμα τρουπώσω ,τρούπωσα». Όσο φοιτούσε στη σχολή προσπαθούσε να έχει τα κονέ του ,είτε με τους καθηγητές για να ψαρεύει την εύνοιά τους ,είτε με συμφοιτητές για να του δίνουν σημειώσεις από τις παρακολουθήσεις των μαθημάτων μια και αυτός δεν ήταν και από τους φανατικούς του είδους. Διάβαζε μόνο αθλητικές εφημερίδες και δήλωνε απολιτικός αφού θεωρούσε όλους τους πολιτικούς κλέφτες και ψεύτες. Η μεγάλη του χαρά ήταν να τα σπάει στα ξενυχτάδικα και να κάνει τη φιγούρα του ξοδεύοντας ουκ ολίγα σε λουλούδια και σαμπάνιες. Τελικά ο Βαγγέλης τα κατάφερε και τρούπωσε. Σε αυτό βοήθησαν κυρίως τα μόρια από τη ΠΔΣ που έπαιρνε κάθε χρόνο λόγω της προτίμησης που του έδειχνε ένας διευθυντής ενός γυμνασίου που είχε πέσει και αυτός στη φάκα της γοητείας του. Γιατί ,ναι, ο Βαγγέλης ξέρει να γοητεύει τους άλλους και να τους εκμεταλλεύεται την ώρα που εκείνοι πιστεύουν ότι απλά βοηθάνε έναν φίλο.

Μέχρι σήμερα ο Βαγγέλης δεν έχει αλλάξει καθόλου το στυλ του. Πάντα ακολουθεί το ίδιο πλάνο. Φροντίζει να τα έχει καλά με την εξουσία ,που στην προκειμένη περίπτωση ,είναι ο διευθυντής του σχολείου. Αγαπημένη του ατάκα είναι ότι η ζωή είναι ζούγκλα και μόνο οι δυνατοί επιβιώνουν. Πίσω από το λαμπερό του χαμόγελο κρύβονται τα κοφτερά δόντια ενός αρπαχτικού που θα κάνει το παν για να επικρατήσει ,ακόμα και αν αυτό είναι παράνομο ή ανήθικο, καλύπτοντας όμως πάντα τα νώτα του. Ειδικά σήμερα που έχει υποστεί ,όπως όλοι ,απίστευτες μειώσεις στις απολαβές του έχει πλέον δικαιολογία και έχει γίνει ακόμα πιο αδίστακτος .Δεν διστάζει να μειώνει αναλογικά τη πραγματική δουλειά στη τάξη ή να σπιουνεύει τους συναδέλφους του στη διεύθυνση προσπαθώντας να απολαμβάνει την εύνοιά της. Για την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών θεωρεί ότι θα πρόκειται ουσιαστικά για μονομαχία που μόνο λίγοι θα βγαίνουν ζωντανοί από την αρένα και έτσι έχει ήδη αρχίσει να ακονίζει τα όπλα του. Αρέσκεται να γκρινιάζει ότι κάνει τις περισσότερες δουλειές στο σχολείο ,είναι παντελώς ανενημέρωτος σχετικά με τα του κλάδου τα γενόμενα και κατηγορεί τους συνδικαλιστές ότι εκείνοι φταίνε για όλα αυτά που τραβάει σήμερα η εκπαιδευτική κοινότητα. Αγαπημένη του λέξη είναι «λαμογιά» ποτέ όμως για το χαρακτηρισμό δικών του πράξεων, μόνο των άλλων. Το περίεργο είναι ότι από απολιτικός που δήλωνε το έστριψε στην άκρα δεξιά μιας και ‘’κάποιοι πρέπει επιτέλους να λογοδοτήσουν σε αυτό το τόπο ‘’όπως χαρακτηριστικά ισχυρίζεται. Η σημερινή κρίση το μόνο που άλλαξε στον Βαγγέλη είναι η όξυνση των ενστίκτων του στον υπερθετικό βαθμό .

Ο Άγγελος (παρατσούκλι ο Καλός) από φοιτητής ήταν πάντα το καλό παιδί ,με τη καλή ανατροφή και τους καλούς τρόπους. Φυσικά δεν έχανε παρακολούθηση για παρακολούθηση και αυτός ήταν και ο αρχικός λόγος που ο Βαγγέλης επεδίωξε τη φιλία του ,ο οποίος μετέδιδε λίγη από την ανεμελιά του στον Άγγελο με αντάλλαγμα τις ωραίες του σημειώσεις. Είχε βάλει στόχο και τον πραγματοποίησε να τελειώσει τη σχολή στα 4 χρόνια και με άριστα. Δεν έπινε ,δεν ξενυχτούσε ποτέ του και γενικά απέφευγε οτιδήποτε μπορούσε να του στερήσει αυτό για το οποίο πραγματικά πάλευε :τη πρωτιά. Μόλις τελείωσε τη σχολή έκανε μεταπτυχιακό και μετά διδακτορικό ,με βαθμό άριστα φυσικά. Το 1998 που έγινε ο πρώτος ΑΣΕΠ ήταν από τους ελάχιστους διοριστέους. Σε όλα τα σχολεία που πέρασε μέχρι σήμερα ο Άγγελος πρώτος πήγαινε το πρωί και τελευταίος σχόλαγε. Όχι ότι ήταν αφοσιωμένος στο παιδαγωγικό του ρόλο ,απλά ήθελε να είναι πρώτος σε ότι έκανε. Είχε πάντα τις τέλειες σημειώσεις και δεν πήγαινε ποτέ σε παράδοση απροετοίμαστος. Φρόντιζε να παίρνει τις πιο πολλές από όλους εξωδιδακτικές εργασίες και κυριολεκτικά τα έδινε όλα .Παρόλο που οι μαθητές του αναγνώριζαν τον υπερβολικό του ζήλο δεν του έδειχναν καμία ιδιαίτερη προτίμηση ,πράγμα που πολύ στεναχωρούσε τον Άγγελο που δεν μπορούσε με τίποτα να καταλάβει τι φταίει. Ένιωθε πολύ αδικημένος. Ο Βαγγέλης τον πείραζε λέγοντάς του ότι με την τελειότητά του τρομάζει τα παιδιά και τα κρατάει σε απόσταση. Τώρα τελευταία ,όσο ζορίζουν τα πράγματα ,τόσο ο Άγγελος αυξάνει τη προσπάθεια και έτσι έχει φτάσει σε σημεία εξάντλησης και τον εαυτό του και τους μαθητές του. Ο Άγγελος θεωρεί ότι ένα μεγάλο μερίδιο ευθύνης για την επιδείνωση της κατάστασης στην εκπαίδευση την έχουν οι εκπαιδευτικοί, χωρίς να εξαιρεί και τον εαυτό του ,και ότι πρέπει όλοι μας να βάλουμε τα δυνατά μας για να τη βγάλουμε από το τέλμα. Δεν θέλει με τίποτα να ακούει για αγώνα ,για συλλογική διεκδίκηση και φυσικά δεν έχει ,μέχρι σήμερα, κάνει ούτε μια μέρα απεργία .Η αγαπημένη του λέξη είναι η «ατομική ευθύνη». Η κρίση έκανε τον Άγγελο πιο τελειομανή και γραφειοκράτη και λιγότερο αποτελεσματικό ,αλλά αυτός δεν μπορούσε να το καταλάβει .Θεωρούσε ότι όλοι φταίξαμε και τώρα απλά πληρώνουμε, όπως μας αξίζει.

Ο Άρης (παρατσούκλι ο Άσκημος) από τη στιγμή που γράφτηκε στη σχολή ,γράφτηκε και σε μία φοιτητική παράταξη και έγινε βασικός υποκινητής σε οποιαδήποτε κατάληψη , πορεία ή αποχή .Σα χαρακτήρας ήταν εκρηκτικός .Θαρρείς ότι επιζητούσε τη πολιτική κόντρα και με μαεστρία κατεύθυνε οποιαδήποτε συζήτηση να καταλήγει εκεί. Με το Βαγγέλη και τον Άγγελο, που ουδεμία σχέση είχανε με τα πολιτικά , είχε αναλάβει προσωπικά τη διαφώτισή τους με πενιχρά όμως αποτελέσματα. Σήμερα είναι γραμμένος σε κόμμα και είναι συνδικαλιστής στην τοπική ΕΛΜΕ που ανήκει το σχολείο του. Ελάχιστα τον απασχολεί η δουλειά του στο σχολείο και είναι πάντα με ένα κινητό στο αυτί σα σκουλαρίκι όπου ενημερώνει τους άλλους ,διεκδικώντας ουσιαστικά τη ψήφο τους στις επόμενες εκλογές .Το χειρότερο για αυτόν είναι ότι αυτή τη περίοδο το κόμμα που υποστηρίζει ανήκει στη δικομματική κυβέρνηση και έτσι δυσκολεύεται πολύ να βάλλει εναντίον του. Είναι σε πολύ δύσκολη θέση και προσπαθεί να ισορροπεί τα πράγματα, αφού δεν μπορεί να πάει ούτε κόντρα στο λαϊκό αίσθημα αλλά και ούτε να τα σπάσει με το κόμμα.

Φαινομενικά λοιπόν οι τρεις φίλοι δεν έχουν καμία σχέση μεταξύ .Κατά βάθος όμως τους ενώνουν πολύ περισσότερα από αυτά που τους χωρίζουν, γι’ αυτό και αποδέχονται ο ένας τον άλλον και η φιλία τους έχει αντέξει στο χρόνο. Η συμφωνία τους είναι σιωπηρή και μη ομολογημένη. Ενώ ο πόλεμος στην εκπαίδευση μαίνεται αυτοί τραβάνε το δικό τους μπαϊράκι. Θυμίζουν έντονα εκείνους τους τυχοδιώκτες καουμπόηδες που ψάχνουν το χαμένο θησαυρό και είναι αποφασισμένοι να κάνουν τα πάντα για να τον αποκτήσουν και ας λυσσομανά γύρω τους ο εμφύλιος πόλεμος .

Έχουν και οι τρεις ένα βαθύ έλλειμμα συλλογικής συνείδησης ,που ο καθένας το εκφράζει με διαφορετικό τρόπο. Και οι τρεις βάζουν τα δυνατά τους να επικρατήσουν έναντι όλων των άλλων και να αναρριχηθούν προσωπικά . Διακατέχονται από απουσία ρομαντισμού και ευαισθησίας που είναι στοιχεία απαραίτητα για τη δουλειά που έχουν επιλέξει να κάνουν. Τους λείπει η αφοσίωση που θα ‘πρεπε να δείχνουν στο κόσμο των παιδιών. Βέβαια τα παιδιά έχουν διαίσθηση και το καταλαβαίνουν. Ουσιαστικά βρέθηκαν και οι τρεις στην εκπαίδευση για τους λάθος λόγους. Ο Βαγγέλης για να λουφάζει στην ασφάλεια του δημοσίου , ο Άγγελος για να καταξιωθεί κοινωνικά και ο Άρης για να εκπληρώσει τις πολιτικές του φιλοδοξίες.

Τώρα που η απειλή των απολύσεων είναι προ των πυλών είναι χαρακτηριστικός ο τρόπος που αντιδρούν. Ο Βαγγέλης γράφτηκε σε νεοσυσταθέντα σύλλογο που έχει κινήσει νομικές διαδικασίες για την εξαίρεση των μελών του σε περίπτωση απολύσεων. Ο Άγγελος αποφάσισε να κάνει άλλο ένα μεταπτυχιακό για να αυξήσει τα μόριά του σε περίπτωση αξιολόγησης. Ο Άρης έκανε μερικά τηλέφωνα σε πολιτικούς του συντρόφους που έχουν υψηλές θέσεις στη κυβέρνηση οι οποίοι των διαβεβαίωσαν ότι θα φροντίσουν να εξαιρεθεί από τυχόν απολύσεις και του δήλωσαν εμμέσως πλην σαφώς ότι καλό είναι να μην προβεί ο κλάδος των καθηγητών σε ακραίες αντιδράσεις όπως η απεργία .Εκείνος τους υποσχέθηκε ότι θα κάνει ότι μπορεί ώστε τα σχολεία να ανοίξουν κανονικά το Σεπτέμβρη.

Όλοι μας έχουμε γνωρίσει τύπους σαν τους τρεις αυτούς φίλους στα σχολεία. Τύποι που παρασυρμένοι από το τυχοδιωκτισμό τους ,και μόνο, βρέθηκαν εντελώς τυχαία στην εκπαίδευση. Γι’ αυτό και δεν έχουν τη παραμικρή συνειδητοποίηση του τι διακυβεύεται αυτή τη περίοδο στα σχολεία. Ευτυχώς για μας είναι η μειοψηφία. Οι περισσότεροι εκπαιδευτικοί είναι συνειδητοποιημένοι στο ρόλο που οφείλουν να διαδραματίσουν ,γι’ αυτό και ξέρουν ότι ο αγώνας που είναι επιβεβλημένο πλέον να δοθεί δεν αφορά τα δικά τους μόνο κεκτημένα δικαιώματα ,αλλά το μέλλον αυτό καθ’ αυτό του δημόσιου σχολείου. Και μη νομίζετε ότι δεν ψάχνουν και αυτοί θησαυρό να βρουν. Ο θησαυρός ο δικός τους είναι αυτή η συλλογή από τις λαμπερές ματιές των μαθητών τους που φωτίζουν τις ζωές τους μέσα στη δίνη του πολέμου που φέρει το όνομα ανάπτυξη.

Δημήτρης Τσιριγώτης. Φυσικός

View the discussion thread.