Μόνιμοι διορισμοί: Παραμύθι ή εφιάλτης...δίχως τέλος

Το παραμύθι των μόνιμων διορισμών το θυμάμαι από το 2012 και ακόμα το διηγούνται. Καθένας όμως αφηγείται τη δική του εκδοχή του παραμυθιού και το πρωτότυπο δεν ενδιαφέρει κανέναν πια. Έχοντας συμπληρώσει 10 χρόνια αναπλήρωσης στη δημόσια εκπαίδευση με έχουν κουράσει οι παραμυθάδες και ομολογώ και τα παραμύθια.

Όταν αποφοίτησα ίσχυε το σύστημα μονιμοποίησης του 60% μέσω ΑΣΕΠ και 40% μέσω πινάκων. Ακόμα και σήμερα το θεωρώ δίκαιο σύστημα, μολονότι δε με ευνοεί απόλυτα. Πρόκειται για ένα σύστημα, που έδινε την

ευκαιρία τόσο σε παλαιούς όσο σε νέους εκπαιδευτικούς να μονιμοποιηθούν, δίχως να “διαγράφει” τους έχοντες προϋπηρεσία σε περίπτωση αποτυχίας σε ένα γραπτό ΑΣΕΠ (ένα διαγωνισμό με αχανή, ατελείωτη ύλη!).

Αδυνατώ ωστόσο να συλλάβω γιατί ένας γραπτός ΑΣΕΠ εξασφαλίζει ισότητα ευκαιριών. Το γεγονός ότι όλοι εξεταζόμαστε με τον ίδιο γραπτό τρόπο, στα ίδια θέματα ΔΕ διασφαλίζει την ισοτιμία. Είναι σα να συμμετέχουν σε διαγωνισμό ταχύτερης πτήσης 5 σπουργίτια, 2 παπαγάλοι, 4 περιστέρια, 3 αετοί και 2 πετροχελίδονα. Τα μόνα κοινά είναι, ότι πρόκειται για πτηνά, που πετούν. Δε λαμβάνεται υπόψη η ηλικία του κάθε πουλιού, το άνοιγμα των φτερών, το βάρος, η αντοχή. Ακόμα χειρότερη είναι η αντιστοιχία με τον ΑΣΕΠ εκπαιδευτικών. Θα έλεγε κανείς ότι όλοι οι υποψήφιοι ανάλογα τον κλάδο είναι απόφοιτοι του ίδιου εκπαιδευτικού ιδρύματος, δηλαδή έχουν φτερά! Ούτε αυτή προϋπόθεση εντοπίζεται! Για παράδειγμα, η περίπτωση καθηγητών πληροφορικής όπου κάποιοι τελείωσαν ΑΕΙ ενώ άλλοι ΑΤΕΙ. Ακόμα όμως και στα ίδια τα εκπαιδευτικά ιδρύματα (ΑΕΙ, ΤΕΙ, ΑΤΕΙ) τα προγράμματα σπουδών είναι διαφορετικά, το το εκπαιδευτικό υλικό είναι διαφορετικό, οι ίδιοι οι υποψήφιοι είναι τελείως ανόμοιοι. Ένας γραπτός ΑΣΕΠ δε διασφαλίζει ισότητα ευκαιριών αλλά ανισότητα ευκαιριών!Αλήθεια, γιατί γίνεται ακόμα συζήτηση για γραπτό ΑΣΕΠ εκπαιδευτικών, όταν για μόνιμες θέσεις ή θέσεις αορίστου χρόνου στα Υπουργεία, στους Δήμους, στα ΚΕΠ, στα δικαστήρια οι υποψήφιοι κατατάσσονται με βάση τα τυπικά τους προσόντα; Λόγου χάρη, τι σχολή τελείωσαν ή τι προϋπηρεσία διαθέτουν;

Γιατί γίνεται ακόμα συζήτηση για ΑΣΕΠ όταν υπάρχουν επιτυχόντες ΑΔΙΟΡΙΣΤΟΙ ΑΣΕΠ; Μήπως γιατί περισσεύουν τα χρήματα στο ελληνικό δημόσιο για την ενοικίαση αιθουσών εξέτασης, την πληρωμή εξεταστών, επιτηρητών, διορθωτών κ.λ.π. πανελλαδικά; Μήπως γιατί τα φροντιστήρια έχουν κηρύξει πτώχευση, οπότε οι υποψήφιοι πρέπει να πληρώσουν το ετήσιο εισόδημά τους για να εξοπλιστούν για τη συμμετοχή τους στις εξετάσεις; Μήπως γιατί τα χρήματα για τη διοργάνωση του διαγωνισμού δε θα μπορούσαν να απορροφηθούν από τις σχολικές μονάδες οι οποίες έχουν γονατίσει οικονομικά με αποτέλεσμα να ικετεύουν για ιδιωτικές χορηγίες; Ώστε να διατηρηθεί τουλάχιστον υψηλό το μαθησιακό επίπεδο... Ή μήπως γιατί αυτή η κατασπατάληση του ελληνικού, δημόσιου χρήματος δύναται σε ορισμένες περιπτώσεις να ωφελήσει πολιτικά ιστάμενα πρόσωπα με καιροσκοπικές προθέσεις;

Αναγνωρίζω ότι πρέπει να δοθεί ευκαιρία και στους νέους συναδέλφους εκπαιδευτικούς και αυτό είναι το μόνο επιχείρημα υπέρ του γραπτού ΑΣΕΠ. Ίσως όμως δε θα έπρεπε να είναι για όλους, παλιούς και νέους. Το 60%- 40% ήταν ένα δίκαιο σύστημα. Δεν “πετούσε” τους παλιούς σα στημένες λεμονόκουπες ούτε “απέκλειε” τους νέους.

*Παπαδοπούλου Ε.: μια μόνιμη αναπληρώτρια

μόνιμοι διορισμοίεκπαιδευτικοίαναπληρωτέςΕλένη Παπαδοπούλου