ΕΛΜΕ Ρεθύμνου: Ψέματα και αλήθειες για τους Έλληνες εκπαιδευτικούς

Ανακοινώσεις

ΕΛΜΕ ΡΕΘΥΜΝΟΥ Ενωση Λειτουργών Μέσης Εκπαίδευσης νομού Ρεθύμνου e-mail: elme_reth@yahoo.gr http://elme-rethymno.blogspot.com Ρέθυμνο, 12/

Ψέματα και αλήθειες για τους Έλληνες εκπαιδευτικούς

Τις τελευταίες ημέρες γινόμαστε μάρτυρες της κορύφωσης μιας ενορχηστρωμένης επικοινωνιακής επίθεσης ενάντια στους λειτουργούς μέσης εκπαίδευσης. Η τακτική είναι γνωστή και έχει εφαρμοστεί κατά καιρούς εναντίον των εργαζομένων στους ΟΤΑ, στο μετρό, στους οδηγούς ταξί, φορτηγών κ.ο.κ. Ψέματα και συκοφαντίες χρησιμοποιούνται για να στραφεί η μια κοινωνική ή επαγγελματική ομάδα ενάντια στην άλλη, με αποτέλεσμα όλοι μας να βρισκόμαστε τελικά σε όλο και πιο δύσκολη θέση. Από την πλευρά μας, οφείλουμε να απαντήσουμε στα κύρια σημεία της λασπολογίας:

Ψέμα 1ο: Οι καθηγητές, σε αυτή τη δύσκολη για όλους κατάσταση που ζούμε, διαμαρτύρονται επειδή τους έβαλαν να εργάζονται 2 ώρες μόλις παραπάνω την εβδομάδα.

Η αλήθεια είναι ότι:

την αύξηση του ωραρίου, εμείς οι εκπαιδευτικοί, ιδίως οι νεώτεροι θα μπορούσαμε να την αντέξουμε. Δεν μπορούμε όμως να αντέξουμε αυτά που συνεπάγεται. Πρώτα από όλα ότι θα χάσουν τη δουλειά τους 10.000 περίπου συμβασιούχοι εκπαιδευτικοί που εργάζονται συνεχώς για αρκετά χρόνια και προσφέρουν σημαντικές υπηρεσίες «οργώνοντας» την Ελλάδα από τη μια άκρη στην άλλη για να στηρίξουν το Ελληνικό δημόσιο σχολείο. Επίσης δεν μπορούμε να αντέξουμε ότι λόγω και των νέων συγχωνεύσεων σχολείων χιλιάδες μόνιμοι εκπαιδευτικοί θα χαρακτηριστούν πλεονάζοντες και οι οποίοι με τον νέο νόμο για τις υποχρεωτικές μεταθέσεις θα έχουν δύο επιλογές: είτε να βρεθούν εν μία νυκτί σ’ οποιοδήποτε σημείο της χώρας εγκαταλείποντας την οικογένεια τους και αντιμετωπίζοντας τον κίνδυνο να αδυνατούν να επιβιώσουν, είτε να απολυθούν, σε μια χώρα που δεν αντέχει άλλους ανέργους.

Εάν το πρόβλημα των καθηγητών ήταν το ωράριο, δε θα πρόσφεραν εθελοντικά μαθήματα στο Ρέθυμνο αλλά και σε πολλά άλλα μέρη της Ελλάδας, θυσιάζοντας αφιλοκερδώς τον προσωπικό τους χρόνο.

Ψέμα 2ο: Οι καθηγητές επέλεξαν να απεργήσουν μέσα στις εξετάσεις για να χρησιμοποιήσουν ως μοχλό πίεσης την αγωνία των υποψηφίων και των οικογενειών τους.

Η αλήθεια είναι ότι:

Τη χρονική περίοδο της σύγκρουσης δεν την επέλεξαν οι καθηγητές. Την επέβαλε η κυβέρνηση, καταθέτοντας τους επίμαχους νόμους και διατάγματα λίγες μέρες πριν από τις διακοπές του Πάσχα και μόλις τρεις εβδομάδες πριν από τις εξετάσεις. Το γεγονός ότι μεγάλο μέρος της κοινής γνώμης θα αντιδρούσε στο ενδεχόμενο μιας απεργίας κατά τη διάρκεια των εξετάσεων, ήταν κάτι αναμενόμενο. Το γνώριζε ο κλάδος των καθηγητών και γι αυτό δε θα προχωρούσε σε μια τέτοια κινητοποίηση παρά μόνο ως έσχατο μέτρο πίεσης, αφού θα είχε προηγηθεί μακρόχρονη και συστηματική προετοιμασία του κλάδου και της κοινωνίας. Το γνώριζε όμως και η κυβέρνηση, που επέλεξε τη συγκεκριμένη χρονική συγκυρία θέλοντας να αιφνιδιάσει τους καθηγητές, να χρησιμοποιήσει τους υποψήφιους ως ανθρώπινες ασπίδες και να καταφέρει στον κλάδο ένα συντριπτικό πλήγμα.

Η «ευαισθησία» της κυβέρνησης και των καλοθελητών της για την «ψυχική ηρεμία των υποψηφίων και των οικογενειών τους» είναι καθαρά υποκριτική. Μας προκαλεί αηδία το να βλέπουμε να εμφανίζονται ως ευαίσθητοι «ψυχολόγοι», άνθρωποι που έδιναν συγχαρητήρια στην Κεντρική Επιτροπή Εξετάσεων, τη στιγμή που οι μαθητές έβγαιναν κλαίγοντας από τα εξεταστικά κέντρα, συντετριμμένοι από τα παράλογης δυσκολίας θέματα. Πού είναι η ευαισθησία όλων αυτών όταν μπαίνουν θέματα-λαιμητόμος και οι υποψήφιοι σφαγιάζονται μαζικά; Πού είναι ευαισθησία τους όταν οι νέοι αναγκάζονται να μεταναστεύσουν; Γιατί δεν εξοργίζονται όταν οι μαθητές λιποθυμούν από την πείνα, ή όταν κρυώνουν γιατί τα σχολεία τους δεν έχουν λεφτά για πετρέλαιο; Γιατί δεν εξαγριώνονται όταν οι κυβερνήσεις καταργούν την Πρόσθετη Διδακτική Στήριξη και διαλύουν όλες τις υποστηρικτικές δομές της εκπαίδευσης;

Ψέμα 3ο: Οι Έλληνες εκπαιδευτικοί εργάζονται λιγότερες ώρες από τον μέσο όρο στην ΕΕ.

Η αλήθεια είναι ότι:

Συγκρίνοντας το διδακτικό ωράριο των Ελλήνων εκπαιδευτικών με αυτό των άλλων ευρωπαίων συναδέλφων τους παρατηρούμε ότι για τους καθηγητές δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης αυτό ήταν μέχρι σήμερα 16 έως 21 ώρες εβδομαδιαίως έχοντας ΜΟ 18,5*. Είναι δηλαδή λίγο πάνω από τον ευρωπαϊκό ΜΟ για τα Λύκεια που είναι 18,4. Με την αύξηση του ωραρίου κατά 2 ώρες ο ΜΟ γίνεται 20,5 που τοποθετεί τους Έλληνες εκπαιδευτικούς μεταξύ των πιο σκληρά εργαζόμενων στον κλάδο τους στην Ευρώπη.

Επίσης ο χρόνος που οι εκπαιδευτικοί ΔΕ πρέπει να παραμένουν υποχρεωτικά στα σχολεία για την εκτέλεση άλλων καθηκόντων που τους έχουν ανατεθεί είναι για την Ελλάδα 30 ώρες την εβδομάδα δηλαδή πολύ πάνω από τον ευρωπαϊκό ΜΟ που είναι 27,5. Αυτό οφείλεται και στο ότι στα ελληνικά σχολεία δεν υπάρχει σχεδόν καθόλου διοικητικό προσωπικό και έτσι οι εκπαιδευτικοί αναγκάζονται να διεκπεραιώνουν όλο τον όγκο της γραφειοκρατίας (πρωτόκολλο, πρακτικά, μητρώο, ηλεκτρονική καταγραφή, απουσίες, υπηρεσιακά σημειώματα κλπ.)

Όσο αφορά το συνολικό ετήσιο χρόνο εργασίας στο σχολείο, αυτός είναι 1170 ώρες/έτος για τους Έλληνες ενώ ο μέσος όρος για την ΕΕ των 19 είναι 1133 ώρες/έτος.

Ψέμα 4ο: Είναι εξωφρενικό ότι υπάρχουν 200000 εκπαιδευτικοί στη χώρα μας.

Η αλήθεια είναι ότι:

στη χώρα μας ο αριθμός των εκπαιδευτικών τόσο της πρωτοβάθμιας όσο και της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης είναι συνολικά 151.000 (83.000 καθηγητές και 68.000 δάσκαλοι και νηπιαγωγοί). Λαμβάνοντας υπόψη ότι η Ελλάδα αποτελείται από δεκάδες μικρά νησιά, ο αριθμός αυτός δεν είναι υψηλός αφού στην Φιλανδία για παράδειγμα που έχει το μισό πληθυσμό της Ελλάδας ο αντίστοιχος αριθμός είναι 100.000.

Είναι αλήθεια ότι ένας μεγάλος αριθμός εκπαιδευτικών είναι αποσπασμένος σε γραφεία. Αυτό κανονικά δε θα έπρεπε να συμβαίνει, εκτός από ελάχιστες περιπτώσεις, καθώς η φυσική θέση του εκπαιδευτικού είναι στην τάξη. Όμως αυτοί που νομίζουν ότι μπορούν όλες αυτές οι αποσπάσεις να ανακληθούν και έτσι να καλυφθούν τα κενά των σχολείων, ξεχνούν κάτι βασικό. Το υπουργείο δεν έχει προσλάβει διοικητικό προσωπικό εδώ και δεκαετίες και γι αυτόν τον λόγο είναι αδύνατο να λειτουργήσουν, τόσο οι κεντρικές υπηρεσίες του υπουργείου παιδείας όσο και οι κατά τόπους διευθύνσεις εκπαίδευσης, χωρίς να αποσπαστούν εκπαιδευτικοί σε αυτές. Πρέπει λοιπόν πρώτα να προσληφθεί διοικητικό προσωπικό και μετά να επιστρέψουν οι αποσπασμένοι στα σχολεία.

Ψέματα όπως αυτά, χρησιμοποιούνται για να καλλιεργήσουν τον κοινωνικό κανιβαλισμό. Όμως η πρόσφατη εμπειρία δείχνει ότι η χαιρέκακη ικανοποίηση που νιώθουν ορισμένοι όταν κάποιοι άλλοι βρίσκονται στο στόχαστρο, είναι πρόσκαιρη και ανόητη, καθώς αργά ή γρήγορα βρίσκονται και αυτοί στην ίδια θέση. Οι περικοπές αποδοχών και δικαιωμάτων της μιας ομάδας χρησιμοποιούνται από την κυβέρνηση ως επιχείρημα για την επέκταση των περικοπών σε κάποια άλλη, που πλέον θεωρείται «προνομιούχος» σε σχέση με εκείνη δέχτηκε το πρώτο «κούρεμα». (Θα πει κάποιος π.χ.: «Εδώ ο καθηγητής (ή ο γιατρός ή οποιοσδήποτε άλλος), με μεταπτυχιακά και βάλε και τρέχει και σε όλη την Ελλάδα, με το ζόρι παίρνει τόσα, εσύ τι είσαι για να πάρεις περισσότερα;») Αφού οι περικοπές επεκταθούν σε αρκετές ομάδες, αρχίζει από την αρχή ο φαύλος κύκλος των περικοπών, όπου ένας συμπαρασύρει τον άλλον προς την εξαθλίωση.

Οι εξελίξεις των τελευταίων ημερών, με την αντιδημοκρατική επίδειξη αυταρχισμού από την πλευρά της κυβέρνησης, δείχνουν ότι το θέμα των κινητοποιήσεων από την πλευρά των καθηγητών ξέφυγε από το στενό πλαίσιο της εκπαίδευσης και κατέληξε καθαρά πολιτικό. Είμαστε ο τρίτος κλάδος που επιστρατεύεται το τελευταίο διάστημα, μετά τους εργαζόμενους στο μετρό και τους ναυτεργάτες. Η κυβέρνηση, ενάντια στο Σύνταγμα, απαγορεύει ουσιαστικά το δικαίωμα στην απεργία και μας δείχνει ξεκάθαρα ότι η οικονομική της πολιτική και η Δημοκρατία δε συμβαδίζουν.Για το Δ.Σ.

Η Πρόεδρος Δήμητρα Ντρέκη Ο Γραμματέας Παναγιώτης Σάμιος

* Τα στοιχεία που αναφέρονται προέρχονται από έρευνες του ΚΕΜΕΤΕ της ΟΛΜΕ βασισμένες σε δεδομένα της ΕΕ.

Tags: ΕΛΜΕ Ρεθύμνουπολιτική επιστράτευσηεπιστράτευση εκπαιδευτικώναύξηση ωραρίουωράριο εκπαιδευτικώναπεργία στις εξετάσεις