Δυο μέρες δημιουργικής εργασίας

Το κείμενο που ακολουθεί είναι πράγματι υπερβολικό όπως υπερβολική θεωρώ ότι είναι η παρουσίαση των δημιουργικών εργασιών και υπερβολικές οι προσδοκίες από τη μεριά του υπουργείου παιδείας.

Το κλίμα που επικρατεί, τουλάχιστον κατά τη δική μου αντίληψη και εκτίμηση, στους κόλπους των εκπαιδευτικών των λυκείων δεν είναι αυτή που θα ήθελε το υπουργείο παιδείας.

Οι δημιουργικές εργασίες είναι μια πολύ σοβαρή εκπαιδευτική διαδικασία η οποία όταν αποφασίζεται,

σχεδιάζεται και αναμένεται να υλοποιηθεί με βιασύνη και προχειρότητα απαξιώνεται στη συνείδηση όλων των μελών της εκπαιδευτικής κοινότητας.

Το θέμα δεν είναι να προτείνουμε στους μαθητές εμείς οι εκπαιδευτικοί ένα πλήθος θεμάτων και οι μαθητές να επιλέξουν. Αυτό, μάλλον στερείται δημιουργικότητας παρά χαρακτηρίζεται από αυτήν.

Όταν η παρότρυνση, σε πάρα πολλές περιπτώσεις εκ μέρους των σχολικών συμβούλων, όπως οι ίδιοι οι εκπαιδευτικοί μαρτυρούν, είναι να δίνουμε «αβέρτα» φωτοτυπίες με το σχετικό υλικό για να μπορέσουν οι μαθητές να εκπονήσουν τις εργασίες δεν μπορούμε να μιλάμε για ερευνητική διαδικασία.

Οι φωτοτυπίες δεν μπορούν να υποκαταστήσουν τις ανύπαρκτες ή τις υποτυπώδεις βιβλιοθήκες.

Να μην αναφερθούμε σε σχολεία που είτε δεν έχουν φωτοτυπικό μηχάνημα είτε το φωτοτυπικό χαρτί είναι το ίδιο δυσεύρετο όπως και το χαρτί υγείας στις τουαλέτες μαθητών και εκπαιδευτικών. Κι αυτό είναι πραγματικότητα και όχι υπερβολή, κύριοι υπουργοί. Είναι τα αποτελέσματα της πολιτικής των περικοπών και της υποβάθμισης της δημόσιας εκπαίδευσης.

Σωστή, κατά την άποψή μου, η σκέψη το να εκπονηθούν οι εργασίες στο χώρο του σχολείου για να αποφευχθεί, αν και δεν μπορεί να αποκλειστεί, η δημιουργία μιας νέας «δημιουργικής μπίζνας», όμως, πώς αυτό μπορεί να γίνει σε μία μέρα; Υπάρχει η απαραίτητη υλικοτεχνική υποδομή στα σχολεία;

Με τον κίνδυνο να χαρακτηριστώ καχύποπτος και μίζερος, μήπως όλο αυτό το εγχείρημα γίνεται για να αναδειχτούν οι μεγάλες ελλείψεις υλικοτεχνικής φύσεως στα σχολεία ώστε να ανοίξει η πόρτα για την εισβολή, στην κυριολεξία, διαφόρων «χορηγών», «ευεργετών» και «σωτήρων»;

Όταν ως πολιτεία θεωρείς σημαντική την εισαγωγή νέων πρακτικών στην εκπαιδευτική διαδικασία, δεν την ακυρώνεις, δεν την απαξιώνεις πριν αυτή εφαρμοστεί.

Υπάρχει, βέβαια, καλοπροαίρετα και η άποψη που λέει: «Από το να μη γίνει τίποτα, καλύτερα να γίνει κι ας μην είναι τέλειο».

Νομίζω πως το ζήτημα με τις δημιουργικές εργασίες είναι ότι με τον τρόπο που θα πραγματοποιηθούν στραγγαλίζεται η ουσία και καταργούνται οι σκοποί που έρχονται να εξυπηρετήσουν.

Ακόμη και το γεγονός ότι μπορούν να λειτουργήσουν ενισχυτικά στο βαθμό, για μαθήματα που οι μαθητές έχουν χαμηλή βαθμολογία, μπορεί να θεωρηθεί αρνητικό αφού οι μαθητές δεν θα επιλέγουν τις εργασίες με βάση τα ενδιαφέροντα και τις αναζητήσεις τους αλλά με κριτήριο το να βελτιώσουν το βαθμό τους σε κάποιο μάθημα.

Νομίζω πως, έστω και τώρα, το υπουργείο δεν πρέπει να προχωρήσει στην υλοποίηση των δημιουργικών εργασιών για την τρέχουσα σχολική χρονιά. Αν σκοπεύει να δώσει μόνιμο χαρακτήρα στη διαδικασία αυτή θα πρέπει να φροντίσει να εξασφαλίσει όλα όσα χρειάζεται να διαθέτουν τα σχολεία, οι εκπαιδευτικοί και οι μαθητές για να μπορέσουν να ανταποκριθούν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο σε ένα τέτοιο εγχείρημα.

Πολύ φοβάμαι ότι, τελικά, το διήμερο των δημιουργικών εργασιών θα καταλήξει σε ένα διήμερο διεκπεραίωσης και όχι δημιουργικότητας, αγγαρείας και όχι ευχάριστης εκπαιδευτικής διαδικασίας.

Κι αυτό δεν θα οφείλεται στους εκπαιδευτικούς και τους μαθητές κύριοι υπουργοί.

Χρήστος Κυργιάκηςδημιουργικές εργασίες