Αντιδραστική πανστρατιά για την υφαρπαγή της λαϊκής ψήφου

Tweet Αρθρογράφος: Αντώνης Παπαδόπουλος

Λογοκοπούν ακατάσχετα, χρησιμοποιούν φτηνά επικοινωνιακά τεχνάσματα, δίνουν υποσχέσεις, καλλιεργούν προσδοκίες και αυταπάτες και ταυτόχρονα εγείρουν τρομοκρατικά διλήμματα, προτάσσουν εκβιασμούς και απειλές. Η διενέργεια των εκλογών στα αστικά κοινοβουλευτικά καθεστώτα, πάντοτε, προϋποθέτει και απαιτεί διαμόρφωση πολιτικού κλίματος υφαρπαγής της λαϊκής ψήφου. Πολύ περισσότερο, σήμερα, στην Ελλάδα

των μνημονίων, σε συνθήκες κρίσης και αποσταθεροποίησης του αστικού πολιτικού συστήματος.

«Σταθερότητα ή αστάθεια», «ομαλότητα ή εκτροχιασμός», «ΕΕ και ευρώ ή δραχμή και καταστροφή», κραυγάζει το μέτωπο της συγκυβέρνησης, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, με τον Α. Σαμαρά, πρωτίστως, αλλά και τον Ε. Βενιζέλο, να ποζάρουν σαν οι σωτήρες της χώρας και του λαού. «Από εδώ και μπρος, μόνο επάνω έχουμε να πηγαίνουμε», «Η νέα Ελλάδα δεν είναι ένα "σύνθημα". Είναι μια πραγματικότητα που ήδη γεννιέται γύρω μας», «Δεν θα υπάρξουν «νέα μέτρα λιτότητας», κομπάζει και ψευδολογεί, ασύστολα, ο πρωθυπουργός, περιοδεύοντας ανά την Ελλάδα και μιλώντας ενώπιον ολιγάριθμων ακροατηρίων, αφού οι μεγάλες συγκεντρώσεις αποτελούν παρελθόν, πλέον, για τα άλλοτε κραταιά κόμματα. «Η Ελλάδα μετά την κρίση, υπάρχει, αντέχει και κερδίζει το χαμένο έδαφος», δηλώνει με στόμφο και ο υπερφίαλος αντιπρόεδρος της κυβέρνησης.

«Πολιτική σταθερότητα» απαιτούν και οι δανειστές του ΔΝΤ και της ΕΕ. Ο εκπρόσωπος του ΔΝΤ, Τζέρι Ράις, η Μέρκελ, ο Μπαρόζο, ο Ολάντ, ο Ρομπάι και λοιποί εταίροι, με μια φωνή, εκφράζουν την ανησυχία τους στο ενδεχόμενο πολιτικής αστάθειας και υποδεικνύουν την υπερψήφιση των «αξιόπιστων» υποτελών τους πολιτικών δυνάμεων, έχοντας δώσει το χρίσμα στον Α. Σαμαρά.

Η Ελλάδα τους

Τι εννοούν όλοι αυτοί όταν μιλούν για ομαλότητα και πολιτική σταθερότητα; Για ποια Ελλάδα κόπτονται;

Ποια είναι η «νέα Ελλάδα» του Α. Σαμαρά, ποια είναι η χώρα που «έσωσε» ο Ε. Βενιζέλος και το ΠΑΣΟΚ;

«Ομαλότητα» και «πολιτική σταθερότητα» ονομάζουν και εννοούν την ομαλή διαιώνιση της αντιλαϊκής κυριαρχίας και την αδιατάρακτη διασφάλιση των συμφερόντων της εγχώριας οικονομικής ολιγαρχίας και των ιμπεριαλιστών πατρώνων της, με την απαρέγκλιτη και πειθήνια υλοποίηση όλων των συμφωνιών και των μνημονίων που οδήγησαν το λαό μας στη φτώχια, την εξαθλίωση και την ανεργία, που ξεθεμελίωσαν τη δημόσια Παιδεία, Υγεία και Πρόνοια, που επέβαλαν τη νεοαποικιακή υποδούλωση της χώρας μας.

Αυτή είναι η «νέα Ελλάδα» τους, αυτή είναι η χώρα που έσωσαν. Το κράτος της ολιγαρχίας, προσκυνημένο και υποτελές στους δανειστές και προστάτες του, ληστρικό και βαθιά εχθρικό προς το λαό αυτού του τόπου.

Η Ελλάδα τους δεν είναι νέα, δεν έχει καμιά σχέση με τα λαϊκά συμφέροντα, με τις αξίες της εθνικής ανεξαρτησίας, της κοινωνικής δικαιοσύνης και της δημοκρατίας, με την Ελλάδα του λαού.

Είναι η παλιά, γνωστή Ελλάδα τους, που από τα γεννοφάσκια της διαφεντεύεται από τους πλουτοκράτες και τους εκάστοτε ισχυρούς της γης.

Σήμερα, βοούν τα ολέθρια αποτελέσματα της περιβόητης στρατηγικής της ελληνικής οικονομικής ολιγαρχίας και του πολιτικού της προσωπικού για ένταξη στην ΕΕ και αργότερα στην ΟΝΕ και το «ισχυρό ευρώ». 12 χρόνια έχουν περάσει από την πανηγυρική εισαγωγή του ευρώ, την 1η Ιανουαρίου 2002, την εποχή όπου τα «εκσυγχρονιστικά» μυθεύματα περί «ισχυρής Ελλάδας» κατέκλυζαν τη χώρα. Για να διαψευστούν παταγωδώς, οκτώ χρόνια αργότερα, το Μάιο του 2010, με τη γενικευμένη επίθεση πρωτοφανούς αγριότητας που ξεκίνησε με το πρώτο μνημόνιο και συνεχίζεται μέχρι σήμερα, επιφέροντας τις μεγαλύτερες, μεταπολεμικά, αντιδραστικές ανατροπές στη χώρα. Τώρα, η χώρα και ο λαός μας, αντί του υπεσχημένου παραδείσου, βιώνουν τον εφιάλτη της λεηλασίας και της υποδούλωσης. Και έχουν το θράσος, μπροστά στις ευρωεκλογές, οι κρατούντες και οι αργυρώνητοι προπαγανδιστές τους να βγαίνουν και να διαλαλούν πως η θέση της Ελλάδας μέσα στην ΕΕ και το ευρώ είναι μια «ιστορική κατάκτηση της χώρας που δεν μπορεί να τεθεί υπό αμφισβήτηση»!

Οι επίδοξοι διαχειριστές

Όλα τα πολιτικά κόμματα που εποφθαλμιούν τη συμμετοχή τους στη διακυβέρνηση της χώρας προσδίδουν στις επικείμενες αυτοδιοικητικές εκλογές και ευρωεκλογές το χαρακτήρα κρίσιμης κεντρικής πολιτικής μάχης. Έτσι, παρόλο που το αντικείμενο των εκλογών αυτών δεν είναι η εκλογή νέας κυβέρνησης, τα όποια αποτελέσματά τους θα πυροδοτήσουν σημαντικές πολιτικές εξελίξεις.

Ο Α. Σαμαράς προσπαθεί να κρύψει το βαθιά αντιλαϊκό και ξενόδουλο χαρακτήρα της πολιτικής του και αυτοπροβάλλεται ως ο «εθνικός αναμορφωτής».

Η θρασύτατη κυβερνητική προπαγάνδα περί «επιτυχιών» και «επιτευγμάτων», οι υποσχέσεις και ψευδολογίες για το τέλος των μνημονίων, τα εκφοβιστικά διλήμματα και οι ανοικτοί εκβιασμοί, έχουν ως στόχο ένα εκλογικό αποτέλεσμα που αν δεν καταγράψει την εκλογική πρωτιά της ΝΔ θα είναι τουλάχιστον διαχειρίσιμο και θα διασφαλίζει την πολιτική επιβίωση του Α. Σαμαρά και της ΝΔ σε ρόλο κύριας δύναμης του αστικού πολιτικού συστήματος και των επίδοξων κυβερνήσεων.

Ο Ε. Βενιζέλος, μπροστά στον κίνδυνο της ολοκληρωτικής κατάρρευσης του ΠΑΣΟΚ, σε μια απεγνωσμένη προσπάθεια να αποτρέψει το μοιραίο, καθημερινά πλέον, επαναλαμβάνει το δικό του εκβιαστικό δίλημμα, «Χωρίς ΠΑΣΟΚ ή Ελιά δεν υπάρχει κυβέρνηση». Αντλώντας ψήφους, βασικά, από την ίδια εκλογική δεξαμενή με τη ΝΔ, πασχίζει για μια εκλογική καταγραφή της Ελιάς που δε θα αμφισβητεί το δικό του ρόλο, ως προέδρου του ΠΑΣΟΚ και αντιπροέδρου της κυβέρνησης Α. Σαμαρά και, αν είναι δυνατόν, θα αναδεικνύει το ΠΑΣΟΚ και την Ελιά σε κύριο πόλο ανασύνθεσης της κατακερματισμένης Κεντροαριστεράς έναντι της ΔΗΜΑΡ, του Ποταμιού και του Γ. Παπανδρέου.

«Τώρα ή ποτέ», «στις 25 ψηφίζουμε στις 26 φεύγουν», «ο ελληνικός λαός καλείται να πει το μεγάλο ναι ή το μεγάλο όχι», «Πρώτη φορά Αριστερά», είναι τα διλήμματα – συνθήματα που προβάλλει ο έτερος επίδοξος διεκδικητής της διακυβέρνησης του τόπου, ο ΣΥΡΙΖΑ. Ως κακέκτυπο του παπανδρεϊκού ΠΑΣΟΚ, επιχειρεί να παραπλανήσει το λαό για την επικείμενη «μεγάλη ανατροπή».

Μόνο που η μέχρι σήμερα πορεία ενσωμάτωσης του ΣΥΡΙΖΑ στο αστικό πολιτικό σύστημα και οι συνεχείς διακηρύξεις της ηγεσίας του για τη σταθερή προσήλωσή της στο χρεοκοπημένο, στις συνειδήσεις των ευρωπαϊκών λαών, «ευρωπαϊκό όραμα», μαζί με τις διαβεβαιώσεις της για την αποδοχή του ισχύοντος πλαισίου ιμπεριαλιστικής εξάρτησης από ΗΠΑ και ΝΑΤΟ, εγγυώνται όχι τη μεγάλη ανατροπή αλλά μια εναλλακτική πρόταση αστικής διαχείρισης όταν θα έχουν εξαντληθεί οι δοκιμασμένες αστικές πολιτικές εφεδρείες.

Οι εργαζόμενοι και ο λαός δεν πρέπει να γίνουν όμηροι των αστικών ιδεολογημάτων ενδίδοντας στα προβαλλόμενα εκβιαστικά διλήμματα. Μετά τις εκλογές οι υποσχέσεις θα ξεχαστούν, η αντιλαϊκή επίθεση θα συνεχιστεί.

Μια είναι η απάντηση. Η ανάπτυξη ενός ενωτικού, μαζικού λαϊκού κινήματος που θα βάλει φρένο στους νέους αντιλαϊκούς σχεδιασμούς και μέτρα, που θα διεκδικήσει δουλειά και δημοκρατία, που θα παλέψει για ειρήνη και εθνική ανεξαρτησία.

Ο Αντώνης Παπαδόπουλος είναι μέλος της Κ.Ε. του Μ-Λ ΚΚΕ

Αναδημοσίευση από την εφημερίδα ΛΑΙΚΟΣ ΔΡΟΜΟΣ

Ετικέτες: Αντώνης ΠαπαδόπουλοςΜ-Λ ΚΚΕ Tweet

View the discussion thread.