Λαζάνια με μανιτάρια. Υπέροχα φθινοπωρινά

Οκτώβριος. Είμαστε πια γερά μέσα στην καρδιά του Φθινοπώρου. “Εποχή των χαλιών” ακούω τη γυναίκα μου να λέει. “Και εποχή των χαλιών από πεσμένα κιτρινισμένα φύλλα”, μου έρχεται να της πω, αλλά αμέσως μου ‘ρχονται στο μυαλό της οικονομίας μας τα χάλια και χάνεται η όρεξη για συζητήσεις για χαλιά…

Καιρός όμως και για κουβερτούλα στο κρεβάτι, καιρός για ξυπνήματα μέσα στο πηκτό (πρωινό) σκοτάδι, οδεύουμε ολοταχώς και για επιστροφή από το γραφείο μεσ’ το άλλο πηκτό (το απογευματινό) σκοτάδι… Η μεγαλύτερη σε διάρκεια νύκτα

Καιρός για τραχανά, για μανιτάρια, καιρός να ανοίγουμε σιγά-σιγά και κανένα βαζάκι από εκείνες τις νοστιμιές που φτιάχναμε όλο το καλοκαίρι. Καιρός για risotto (ζεστά, σερβιρισμένα με τριμμένο parmigiano, με φρεσκοτριμμένο πιπεράκι από πάνω, να νοιώθεις κάθε σπυρί του ρυζιού να “κρατάει” στο δόντι).

Καιρός για κάστανα (κι ας λείπουν οι γραφικοί καστανάδες από τις γωνιές των δρόμων), καιρός για αχνιστές συνταγές που σου ζεσταίνουν το είναι.

Καιρός για αυτή την εξαιρετική συνταγή για λαζάνια με μανιτάρια. Τι κι’ αν τώρα που θα ανέβει η συνταγή έχουμε μπει πια στο Δεκέμβριο και το Χειμώνα… Την ανεβάζω σιγομουρμουρίζοντας τον σκοπό “Οι κυβερνήσεις πέφτουνε, μα τα λαζάνια μένουν”… Ελπίζοντας ότι δεν θα μου χρεώσει καμμιά σας τον τίτλο της …Κασσάνδρας