Κρεμώδες risotto λουκάνικο, μανιτάρια και κολοκύθα

Χθες, επιστρέφοντας από την κοπή της πίτας των Συνταγών της Παρέας, συζητούσαμε με την Έρρικα τι να ετοιμάσουμε να φάμε για μεσημεριανό. Στη μαμά είχαμε δώσει “day off” από την κουζίνα (είχε τα δικά της προβλήματα εκείνη, την “ημέρα καθαριότητας” που όλα πρέπει να κατέβουν, να αερισθούν, να γυαλίσουν, να ξεσκονισθούν, να σφουγγαρισθούν, να καλοδιπλωθούν, να… να… να…).

Κάτι τέτοιες ώρες, οι επιλογές που έχεις είναι ανάμεσα σε πατάτα, ρύζι, ζυμαρικό, άντε και αυγά, που ο χρόνος ετοιμασίας είναι πολύ σύντομος. Βλέπετε, είχαμε φάει

και εκείνα τα ε ξαι ρε τι κά καλτσούνια με μυζήθρα και άνηθο της Ελένης από τα Χανιά και η όρεξή μας για κάτι εξ’ ίσου γευστικό είχε εκτοξευθεί στα ύψη.

Συμφωνήσαμε ότι με τα υπόλοιπα υλικά που υπήρχαν στο ψυγείο, η επιλογή ενός νόστιμου risotto ήταν ίσως η καλύτερη. Τι κι αν μας έλειπε το καπνιστό μπέικον, αν και Κυριακή τα σουπερμάρκετς ήσαν ανοικτά. Μπήκαμε το πήραμε και τότε το μάτι μου έπεσε και σε μία ωραία, στρουμπουλή, ολόφρεσκη και κατακίτρινη σαν (άκαυτο) τρόλεϊ της Πατησίων, κολοκύθα.

Με αυτές τις δύο προσθήκες και με διάφορα άλλα πράγματα από το ψυγείο, δείτε τι φτιάξαμε: