Κολοκύθια γεμιστά. Ζήτω το κόμμα των Βαρελοφρόνων!

Πριν λίγες ημέρες “συναντήθηκα” με μία συνταγή που, αν ξεπεράσω την αντιπάθειά μου προς τα κολοκύθια (η οποία μου φαίνεται αμοιβαία, διότι έχω αντιληφθεί ότι και τα “κολοκύθια” τρέφουν μία αντιπάθεια προς το άτομό μου...) φαινόταν ενδιαφέρουσα. Επειδή όμως το βασικό της υλικό ήταν κάτι στρουμπουλά-στρουμπουλά κολοκύθια που δεν θα ήταν εύκολο να βρω, την άφησα και “προσπέρασε”. Έστριψα και εγώ δυό site παραπέρα, και “χαθήκαμε”...
Και να που εχθές στη λαϊκή βρέθηκα μπροστά σε ένα πάγκο με στρογγυλά κολοκυθάκια !! Προσπάθησα να ανατρέξω στην πρόσφατη “συνάντηση” στο internet, αλλά δεν θυμόμουν και πολλά πράγματα. Ούτε το “όνομά” της δεν είχα φροντίσει να συγκρατήσω. Για “διεύθυνση”, “τηλέφωνο”, ούτε λόγος. Και να ‘ταν η πρώτη φορά !!
Ε, και τι έγινε, θα ...αυτοσχεδιάσουμε !! Στο κάτω-κάτω, γεμιστά κολοκυθάκια ήταν, πόσο δύσκολο είναι να βρούμε κάτι να τα γεμίσουμε. Καλά, καλά, κάτι διαφορετικό θα είναι, χωρίς ρύζια και τις γνωστές σάλτσες αυγολέμονου. Κάτι που να θυμίζει την “μυστηριώδη εκείνη συνάντηση” που τόσο άδοξα πέρασε στη λήθη.